Verslagen van HSC 4

 

7 maart 2020: HSC 4 - EGS
Door omstandigheden geen verslag ontvangen.

 

HSC 4 (1444)	EGS	4 - 0
Ton Hageman (1550)	Thijs Spapens (-)	1 - 0
Mario Adriaans (1385)	Ciske Meeuwsen-Venema (-)	1 - 0
Casper Bijker (1501)	Jonas Pulskens (478)	1 - 0
Millo Labriaire (1339)	Jerion Roelin (-)	1 - 0

 

1 februari 2020: OSV 1 - HSC 4 (door Jos Pieters)
Retourtje Oss
"Ben je scherp?" zo luidde Huub’s vraag toen Hans voor mij behulpzaam het portier opende en ik plaatsnam in een bloedrode en fonkelnieuwe automobiel. Als een vorst liet ik me richting Aarle- en Rixtelse dreven vervoeren alwaar Roel woont, die onze teamleider deze middag zou vervangen. Nadat we gevieren vaststelden dat wij allen "messcherp" waren, kwam de conversatie goed op gang. Mijn buurman had zojuist nog een "visje" genuttigd, waaruit we opmaakten dat Huub nog meer hobby’s had dan het edele schaakspel. Hij verhaalde over een gevangen karper ter grootte van een pas geboren baby (nabij Suytkade) waarna we stil vielen, als een vis op het droge naar adem hapten om vervolgens tóch in schaakjargon te vervallen. Heeft u ooit de van naam O’Kelly gehoord? Vraag het Roel en hij zal u, indien u wanhopig bent na e4, dit fijntjes uit de doeken doen. Ik zou deze middag met de zwarte stukken spelen en was erop gebrand mijn tegenstander met c5 en a6 compleet te verrassen.
Er staan bibliotheken vol met boeken over schaakpartijen. Toch wordt er weinig aandacht besteed aan de psychologie, de couleur locale en het gevoel dat een schaakpartij bij de mens teweeg kan brengen. Vaak zijn het analyses waar hogere wiskunde de boventoon voert of raadselachtige conversaties over "maar toen hij Pc6-d4 deed en ik "simpel" met c3 reageerde en toen... en". Nee, dan luister ik liever, veel liever, naar zo’n ontboezeming van onze chauffeur die een hartgrondige hekel bleek te hebben aan een jongmens die al na een paar zetten nonchalant opstond om zogenaamd andere partijen te bekijken, met een air van "ach, déze partij heeft nou niet écht mijn interesse!" Dit mondde uit in een boeiend exposé over het lopen, de loopjes en het ijsberen tijdens een schaakwedstrijd. Hierover wordt verschillend gedacht; zo kan het uitermate gezond blijken om na een kwartier de benen even te strekken, ook is het voor echte coryfeeën weggelegd om na één of enkele blikken meerdere partijen van een deskundig commentaar te voorzien en ook kan soms een knipoog, een vriendelijk gebaar van "hé, jij ook hier vanavond" een gevoel van innige verbondenheid geven. Bijzonder prettig wanneer jijzelf zojuist een blunder hebt begaan en het liefst na drie zetten al op wilde geven. Zó herkenbaar en leuk om vooral deze dingen vanaf de achterbank op te mogen tekenen. Na een geanimeerd gesprek arriveerden we ruimschoots op tijd op een ietwat naargeestig parkeerterrein waarna we uiteindelijk belandden in een soortgelijke kantine waar het ook nog eens steenkoud was. De dienstdoende kastelein was bezig, op een vooroorlogs keukencomfoor, warme worst te bereiden en dit vergoedde veel, zo niet alles. In de belendende percelen werd de schaakzaal in gereedheid gebracht waarop ik, voor even, genoeglijk met koffie achter de krant wegdook.
Om 13.00 uur plaatselijke Osse tijd, troonden we - zoals eerder reeds opgemerkt - messcherp achter het bord. Roel, Hans en Huub en ondergetekende. We hadden er zin in en waren allen belust op de overwinning. Niets is erger dan op de terugweg nog een uur lang te moeten horen wat je eigenlijk wél had behoren te doen in plaats van maar weer eens voor die op één na beste zet te kiezen.
Ik nam plaats tegenover Henk Slaats, een aardige man die er om bekend stond sneller te zetten dan zijn eigen schaduw, kortom, een vlotte vent. Tot grote teleurstelling van Roel (en mijzelf) opende Henk met d4 en daar ging onze gedegen achterbankvoorbereiding. Ik had de eerste zetten zo goed van buiten geleerd dat ik eerst maar eens een tijd "op mijn handen ging zitten". Ook deze praktische tip kwam op de heenreis uitgebreid ter sprake. Op je handen zitten is in feite het halve werk. Na een half uurtje of zo, schoof ik voorzichtig mijn d-pion twee velden vooruit. Daarna ging mijn tegenstander buiten een shaggie draaien. Onze partij kwam langzaam op gang en omdat Henk uiteindelijk wederom een te snelle zet deed trok hij aan het kortste eind. 1 - 0 voor HSC 4. Een ellenlange middag strekte zich ogenschijnlijk voor mij uit, maar dat viel alleszins mee. Als verslaggever kon ik mij nu richten op de overige partijen. Ik zou nu wel eens voor "fijnzinnige analyses à la Bart" kunnen gaan zorgen. Eerst prentte ik me zo goed mogelijk de partij in van Hans want hierin waren duidelijke en ook voor mij overzichtelijke lijnen in te bespeuren. Ook bij buurman Huub, die erg gecharmeerd is van het Londen-systeem, (u weet wel met Lf4) zag ik bekende patronen, dus het kon wel even lijden. Na een broodje warme worst met mosterd was ik het overzicht kwijt. Dat belette Hans gelukkig niet om slagvaardig de koningsstelling binnen te dringen via de h-lijn (!) en zodoende zijn opponent tot overgave te dwingen. Ook Huub streed met een pion méér voor de overwinning, maar ach een remise in deze stand was ook mooi, 2½ - ½. Nadien, tijdens het kiebitzen, vertrouwde hij me toe dat hij vanzelfsprekend nooit genoegen had genomen met remise in een reguliere individuele partij. "Neen", zo verzekerde hij me, "dan is het bij mij wel de Dood of de Gladiolen", hetgeen ik helaas onlangs nog aan den lijve had ondervonden.
De partij van Roel was er een om van te genieten. Je staat er bij, je kijkt ernaar en ziet allerhande fantastische varianten. Verlangt u van mij geen diepgaande analyse, wat ik wél kan vermelden, is dat het een ware titanenstrijd was. Na een "drietand" van zijn tegenstrever, wist Roel, met een venijnig tussenschaakje, alle dreiging te pareren en te manoeuvreren naar een toreneindspel met twee pionnen meer. We waren er alle drie getuigen van hoe hij dit naar een overtuigende zege voor HSC 4 wist te schuiven.
Op de terugweg bleek de bolide van Huub weliswaar niet zó nieuw (2010), maar hij sneed de bochten wel messcherp aan en bracht ons veilig met de overwinning thuis. Na een geheel droge januari hief ik thuis, met veel plezier, het glas op HSC 4.

 

OSV 1 (1431)	HSC 4 (1471)	½ - 3½
Maikel Bloks (1483)	Roel van de Donk (1747)	0 - 1
Daniel Genis (1431)	Hans Voogt (1547)	0 - 1
Jos van Doorn (1451)	Huub Martens (1288)	½ - ½
Henk Slaats (1360)	Jos Pieters (1303)	0 - 1

 

14 december 2019: HSC 4 - HMC (door Millo Labriaire)
Schaken in de NBSB zaterdag competitie; je zoekt vier mensen die zaterdag graag willen schaken en je gaat beginnen. Was het maar zo simpel. Het vierde team van onze club wordt op organisatorisch- en prestatieniveau geplaagd door allerlei vormen van tegenslag. Waar in de vorige wedstrijd nog een invaller nodig was om eigen personele problemen op te lossen, moest in de week voorafgaand aan deze wedstrijd onze sterspeler Jos worden afgestaan. Jos, die overigens wel eens zijn ongenoegen uit over het spelen op een "te hoog" bord in HSC 4, haalde in de KNSB-competitie overigens het winnende halve punt voor HSC 3 binnen!! Of Jos hiervoor nog op een platte kar door Helmond wordt gereden is nog niet bekend. Hij was dus in elk geval niet beschikbaar voor ons team, en dat was jammer! Tot vrijdagnacht heeft de teamleider getracht om een reserve op te kunnen stellen. Uiteindelijk zegde Arjan Heijligers toe om te kijken of het zou lukken om na zijn werk, al dan niet in overall (?) te verschijnen. Dit bleek uiteindelijk niet haalbaar.
Maar goed, wellicht zijn de lezers meer geïnteresseerd in het verloop van de schaakprestaties, dan in de organisatorische rompslomp van een geplaagd teaml(ei/ij)der. Hans verloor een stuk en daarmee de partij. Huub won een stuk, hetgeen zijn tegenstander compenseerde met mat in één. Millo had na anderhalf uur schaken een betere stelling, om die met één slechte zet compleet te verprutsen. Bord twee bleef leeg, 0 - 4.
Aan de bar werd nog enige tijd nagepraat over het feit dat het ook een prestatie genoemd mag worden om met 0 - 4 te verliezen, terwijl je maar met drie mensen schaakt. Dat onze sterspeler Jos de middag meer glans had kunnen geven was voor iedereen duidelijk. Die gaan we dus nooit (!) meer uitlenen.

 

HSC 4 (1382)	HMC (1554)	0 - 4
Hans Voogt (1537)	Roger Feytens (1744)	0 - 1
n.o.	Eric Merx (1593)	0 - 1 R
Huub Martens (1301)	Joep Smetsers (1468)	0 - 1
Millo Labriaire (1308)	Ekko Oosterhuis (1409)	0 - 1

 

23 november 2019: D4 - HSC 4 (door Jos Pieters)
"Helemaal naar Dongen!?" riep ik nogmaals en het bleek nog waar te zijn ook. Het liefste fiets ik op zaterdagmiddag naar de desbetreffende club, maar dit was me te gortig. Stel je voor dat ik verlies en dan nog terug zou moeten rijden...
Soms zie je ergens tegenop en blijkt het bij nader inzien mee te vallen. Zo werd ik opgehaald in een prachtige bolide (ik heb óók geen verstand van auto’s), die ons in eerste instantie niet verder bracht dan een staalconcern waar een medeschaker volop Sinterklaas aan het vieren was. Onder het genot van menige pepernoot en conversaties (o.a. over voordelige hypotheken én zaken die er toedoen) passeerden we ter hoogte van Waalwijk politiewagens, omvergereden verkeersborden en gestrande automobilisten. Het zag er maar akelig uit.
Precies op tijd arriveerden we met ons vieren bij schaakclub Dongen waar wij, zo bleek achteraf, tegen D4 uit Oosterhout speelden. Deze middag speelde zich af in een smaakvol geconstrueerd cultureel centrum, waar wij eerst drie trappen bestegen om toegelaten te worden in de schaakzaal. Het was er al behoorlijk stil en ons werd verzocht om niet alleen de telefoon uit te zetten, maar deze ook nog op tafel te deponeren wanneer men om wat voor reden dan ook de zaal wenste te verlaten. (Een variant op de en plassent-regel?) Ik ging daarop meteen naar het toilet en omdat er nog geen zet gewisseld was leek me deze eis nog niet van toepassing. Wederom troonde ik aan bord 2. Gods wegen zijn wonderbaar en ook die van onze teamleider.
Waarschijnlijk bent u meer geïnteresseerd in het door ons vertoonde spel en dat mocht er deze middag wezen! Aan het vierde bord wist Millo met zwart, na een wat aarzelend g3 van zijn tegenstander al ras positioneel voordeel te behalen en na wat gegoochel, niet te verwarren met gegoogel, want dat was uitgesloten, met batterijopstellingen liet hij als eerste het winstpunt op het notatieformulier invullen. Hans, een fervent aanhanger van het Schots Gambiet, trok met verlies van de kwaliteit, alle registers van zijn aanval op de niet gerokeerde Monarch open, en trok uiteindelijk aan het langste end, 2 - 0. Ondergetekende liet pionwinst op b7 toe in de hoop het de vijandelijke Dame zo moeilijk mogelijk te maken door verdubbeling van de torens. Na lang manoeuvreren deed de geofferde pion hem uiteindelijk toch de das om, 2 - 1. Roel opende met het geweldige c4 (aldus Roel) wat geweldig werd gepareerd maar na een lastig middenspel vol tactische verwikkelingen wist Roel zijn vrijpion op de a-lijn uiteindelijk te verzilveren. Let wel... na 3 uur en 40 minuten.
HSC 4 won met 3 - 1. Ik had verloren, maar deze keer hebben WE gewonnen. Pas op de terugweg vernam ik dat de ongelukkige automobilisten nabij Waalwijk de schakers waren, die pas veel later binnenkwamen. Gelukkig alleen materiële schade en ik hoop voor hen dat zij die middag met de winst zijn gaan strijken.

 

D4 (1621)	HSC 4 (1459)	1 - 3
Erik Boom (1694)	Roel van de Donk (1736)	0 - 1
Frans van Gils (1746)	Jos Pieters (1254)	1 - 0
Jolanda van de Ven (1590)	Hans Voogt (1537)	0 - 1
Wim Maanders (1454)	Millo Labriaire (1308)	0 - 1

 

2 november 2019: HSC 4 - Deurne (door Jos Pieters)
"Dag ex-voorzitter en geachte teamleider van HSC 4, hoe laat begint die externe competitie?", zo formuleerde ik voorzichtig mijn vraag waarop ik per ommegaande een mail ontving: "Goede vraag, dat weet ik eigenlijk niet, maar het staat vast op de website!"
Zo kon het gebeuren, dat HSC 4 slechts met drie spelers van start ging. Onze teamleider had óf zelf niet op de website gekeken óf hij was, zo vertelde hij me later, toen alle rook rondom de 64 velden al lang was opgetrokken, druk doende met andere (nog) gewichtiger zaken. Nou, hij had dus wat goed te maken en hij deed dat op (naar eigen zeggen) voortreffelijke wijze. Ik onderging aan de bar een boeiend exposé over een loper en nog wat paarden, waarvan er eentje aan de rand belandde, maar de fijne riposte Ph4-g6 bleek direct winnend. Dit alles had te maken met "gravitatieschaak" (aldus de teamlijder). Dat Isaac Newton’s natuurwet (*) nog eens van stal gehaald zou worden om de onderlinge aantrekkingskracht van schaakstukken te omschrijven over een match op bord 4 van HSC 4 op een druilerige zaterdagnamiddag, vond ik curieus maar wij stonden, mede dankzij Isaac, pardoes met 1 - 0 voor op onze tegenstanders uit het land van Antoon Coolen en Toon Kortooms.
Deze middag had ik de twijfelachtige eer aan bord 2 te starten, maar toen ik zag dat ik naast Marcel Pelgrom - die voor Hans Voogt inviel - mocht plaatsnemen, veranderde dat subiet in een gróte eer. Wat te melden over de partij van mijn buurman? Het was een Siciliaan en op het eind mompelde zijn tegenstrever over een "mooi mat". Later begreep ik dat het Marcel was die aan het kortste eind trok en hoe één en ander nu precies in het werk was gegaan... vraag het Marcel en die zal het je "graag" uitleggen.
Huub was nog bezig (ik ook) en vlocht met rode konen een wonderschoon patroon op het bord, maar het premature voordeel van de kwaliteit bleek niet voldoende en opeens stonden we met 2 - 1 achter. Het zou er dus om hangen! Ik moest winnen. O wee.
Ik rook mijn kans, maar helaas beschikte Harrie Verbaarschot uit De Peel over een geweldig eindschot én een fijne neus. Ook híj rook die kans en deed de enige juiste zet waarna ik niets anders kon dan zijn remiseaanbod accepteren.
Plots verscheen onze teamleider, als een duvel uit zijn reeds eerder gesloten schaakdoos, achter mij: "Jij had dit dienen te overleggen met de teamcaptain", zo oreerde hij, waarop ik deemoedig het hoofd boog. Zoveel treurnis kon hij niet aanzien. Hij bood me een glas bier aan dat ik, evenals die fel bevochten remise, graag aannam. Na de bovenomschreven analyse van zijn partij heb ik thuis een goede fles wijn geopend. Ik moest het even allemaal laten bezinken. We hadden verloren, maar ik niet. Ik moet nog veel leren...
* De gravitatiewet van Isaac Newton is een natuurwet, die de aantrekking door de zwaartekracht tussen voorwerpen beschrijft. Deze wet staat in Newtons werk Philosophiae Naturalis Principia Mathematica dat hij publiceerde op 5 juli 1687.

 

HSC 4 (1365)	Deurne (1669)	1½ - 2½
Marcel Pelgrom (1597)	Thijs de Groot (1991)	0 - 1
Jos Pieters (1254)	Harrie Verbaarschot (1554)	½ - ½
Huub Martens (1301)	Ger Dekker (1624)	0 - 1
Millo Labriaire (1308)	Frits Boudewijns (1505)	1 - 0