Verslagen van HSC 4

 

Ronde 5 (8 februari): De Vughtse Toren 2 - HSC 4 (door Roel van de Donk)

8 februari, een gure winterse dag. De gevoelstemperatuur initieel zelfs nog lager vanwege het gebrek van onze leider Arjan en Roel zou als wedstrijdleider ad interim (verder afgekort als w.d.a.i.) het team hopelijk naar de eerste overwinning leiden. Al snel bleek het kwik een duidelijke tegenstelling voor het vuur dat brandde in het illustere trio gezeten in de goed verwarmde en luxe uitgeruste Volvo van nestor Ton. Paul en w.d.a.i. werden door Ton al zwevend over het asfalt, doch beheerst vanwege de punctuele planning van Ton, richting Vught vervoerd. Deze ronde werd gezien als in ons voordeel en de nodige tactieken en plannen zijn onderweg gesmeed. Na een lange zoektocht naar een open ingang van de Elzenburg kwamen we een half uur te vroeg binnen met als welkomstbericht dat er iets mis was gegaan in de communicatie met de beheerder en dat het nog even kon duren voor de zaaldeuren naar de schaakarena zouden openen. Ondertussen arriveerde ook jeugdtalent Luuk samen met zijn vader. Vanwege een voetbalwedstrijd was hij iets te laat, maar tegelijkertijd dus te vroeg. Enfin, na het langdurig bestuderen van de speciaalbiertjes op voorraad en het mooie verhaal dat beschonken deelnemen aan het verkeer voor 1974 heel normaal was, en als je dan te dronken was om je bestemming te vinden de politie zo vriendelijk was om je de weg te wijzen, konden we eindelijk beginnen.

Op de eerste drie borden de eerste zetten weinig bijzonders, maar bij Luuk stond het bord vanaf het begin in brand. Het was duidelijk dat Luuk van een voetbalwedstrijd in de schaakwedstrijd was gevallen, want er was maar één ding belangrijk en dat was scoren. Zijn tegenstander koos voor een snelle rokade en Luuk koos ervoor zijn ontwikkeling te laten voor wat het was en vol op de koningsaanval te gaan. W.d.a.i. kneep wel even zijn billen samen op zet 8, waar wit het centrum kon openbreken en waarschijnlijk een stuk kon winnen door een aanval op de onbeschermde koning. Het was niet evident en de exacte aanvliegroute zou waarschijnlijk de kwaliteiten van de Poolse GM Wuytski benodigen, dus het werd gelukkig niet gezien. Hierna schoof Luuk netjes het centrum dicht en kon de aanval losgaan. Werkelijk elke truc die Hans en John hem hebben geleerd werd uit de kast getrokken: paarden op sterke velden, een vrijpion op de 6e rij, penningen, aftrekaanvallen, schijnoffers, het hield niet op. Onder de barrage van tactieken bezweek wit onder de druk en werd een toren buitgemaakt. Wie eine kleines Bobby Fischer ruilde Luuk af richting het eindspel en na promotie was de partij binnen. Hiermee heeft Luuk als eerste jeugdlid dit seizoen een punt gescoord, een mooie prestatie!

Sfeerimpressie na zet 18 van Luuk

Onze nestor Ton was de eerste die zijn partij afrondde. Na een vrij standaard opening, waar hij iets meer ruimte en activiteit wist te ontplooien dan zijn opponent, werd w.d.a.i wederom opgeschrokken. Een tactisch trucje, een penning van een pion op Tons dame, kostte een belangrijke centrumpion, en naar alle waarschijnlijk nog een 2e. De zorg van w.d.a.i. was waarschijnlijk terecht, ware het niet dat Ton als een baken van rust de gretigheid van zijn tegenstander over zich heen liet komen. De gretigheid was inderdaad wat hem fataal werd. Tussen de zwarte stukken zat een gecamoufleerde knol verstopt in zijn schuttersputje. Toen de verdediging de zwarte koning verliet voor materiaalwinst, schoot de dame met scherp op a8 voor mat achter de paaltjes. Het gewenste vluchtveld bleek onbereikbaar door het geniepige paard.

De overige twee partijen duurde een stuk langer. Paul was de derde die klaar was. Richting het middenspel kwam Pauls koning vervaarlijk op de tocht te staan, maar vanwege het gesloten centrum kon zwart niet profiteren. Daarnaast had Paul mooie compensatie in actievere stukken. Naarmate de partij vorderde boekte zwart langzaam terreinwinst en Pauls witte loper werd wat inactief, ondanks dat hij wat materiaal voor stond. Toen zwart met een toren binnenviel op de 7e rij dacht w.d.a.i.: dit gaat richting remise. Echter, de CPU van Paul heeft gedurende de partij een stukje efficiënter gedraaid dan die van zijn tegenstander en met luttele minuten op de klok werd gekozen voor een inferieure voorzetting waar Paul optimaal van profiteerde. Na een aantal GM Nimzowitsch-achtige eindspelzetten stond zwart in zetdwang en kreeg Paul zijn verdiende punt en was de winst officieel binnen.

De langstdurende partij was voor w.d.a.i., enerzijds vanwege de vele afleiding om de nodige informatie voor dit verslag te verzamelen, anderzijds vanwege de complexiteit van de partij. In een bijzondere variant van het Siciliaans kreeg w.d.a.i. de mogelijkheid om met tempo veel ruimte te pakken op de damevleugel. De tegenstander schatte goed in dat de kansen voor hem daarom op de koningsvleugel lagen en koos vol voor de aanval. Zoals w.d.a.i. ooit van GM Herman Grooten heeft geleerd, in dit soort gevallen draait het schaakspel, en als het draait richting je koning moet je opletten. En dat moest ook; wit wisselde continu matdreigingen af via de zwarte en witte velden, und wie ein grosses Bobby Fischer moest w.d.a.i verdedigen en zeer langzaam ontwikkelen om tot activiteit te komen. Na circa 1,5 uur verdedigen kwam er langzaam een mogelijkheid voor een tegenaanval en was pionwinst een feit. Met 7 minuten op de klok kreeg w.d.a.i. een extra gratis consumptiebon aangeboden. Wellicht een duivelse tactiek, maar het brein was wel toe aan wat suiker. De tegenstander weigerde al de hele partij enige vorm van consumptie, dus w.d.a.i. liep de lange trap af richting de bar. Hier werd gepoogd een Sprite te bestellen met de consumptiebon. Na het openen van deze Sprite werd de mededeling gedaan dat de consumptiebon alleen geldig was voor thee en koffie. Dit bevreemde w.d.a.i in het bijzonder, aangezien dezelfde dame eerder op de dag, met eenzelfde consumptiebon wel een chocomel (zonder ijsklontjes) uitserveerde. Gezien de beperkte speeltijd koos w.d.a.i. eieren voor zijn geld, bestelde een rooibosthee (wat overigens een kruidendrank is en geen thee en daarom eigenlijk ook niet bestelbaar had mogen zijn), rekende de Sprite ook af (die maar 50 cent duurder was dan de thee, waar gaat het eigenlijk over) en begon de weg omhoog op de trap die omhoog nog een stuk langer leek. Gedesillusioneerd over de medemens schonk w.d.a.i. de Sprite aan teamgenoot Paul, die vol blijdschap deze onverwachte verrassing aannam, zonder medeweten van het persoonlijke drama vooraf. W.d.a.i. nam plaats en hoopte nog enige concentratie voor de resterende minuten op te kunnen brengen. Het geluk was dat de tegenstander overduidelijk zeer empathisch was, of last had van een suikertekort, en ook niet meer helemaal op zijn à propos, want hij manoeuvreerde subiet zijn toren naar een sterk veld met ondekbaar pionwinst. Echter, w.d.a.i. had dit al gezien en op GM Kasparov-achtige wijze profylactisch verdedigd, waarmee de toren snel van het bord werd verwijderd. Hiermee werd de hand sportief gegeven. Je zou denken dat hiermee een einde komt aan dit lange epos, echter, de tegenstander zag weldra dat het slechts een kwaliteit kostte en geen volle toren, waarna het verzoek werd gedaan alsnog door te spelen. Bij gebrek aan een echte ferme leider werd dit gehonoreerd door HSC 4, beter bekend als gezelligheid- en sportiviteitsteam en ging de partij weer verder. Remise hing nog in de lucht, aangezien de torens van w.d.a.i. alleen maar tegen de rug van de pionnen aankeken en de zorg was dat een offer gedaan moest worden om door te breken. Gelukkig koos de tegenstander in plaats van dichtschuiven voor de aanval, en na het geven van een pion was er geen houden aan het materiele overwicht. Zo geschiedde het, de eerste en zeer overtuigende winst van HSC 4 was een feit. W.d.a.i. kijkt met een tevreden en trots gevoel terug op de dag.

De Vughtse Toren 2 (1509)	HSC 4 (1802)	0-4
Jasper Heemskerk (1504)	Paul Sanders (1775)	0-1
Jacques van de Vall (1587)	Roel van de Donk (1828)	0-1
Toots Plasman (-)	Ton in 't Veen (-)	0-1
Frank Donders (1435)	Luuk de Greef (-)	0-1

 

Ronde 3 (23 november): SVO Oisterwijk 2 - HSC 4 (door Arjan Heijligers)

Wat een gewone schaakmiddag had moeten worden, pakte anders uit. Immers, de teamleider van de tegenstander belde mij vrijdag 22 november al op. "Ik heb slechts drie spelers" zei hij. "Ik heb mijn team, vier spelers, wel bij elkaar" zei ik. "Oké" zei hij, "mag ik dan iemand die bij het eerste in de KNSB speelt laten komen, dan kunnen jullie toch met vieren schaken, plus dat jullie met een 0-1 voorsprong beginnen, en de KNSB-speler buiten mededinging meedoet". Toen heb ik gezegd "dan zet hem maar op bord 4 tegen mij", waar ik dan vervolgens om des keizers baard geschaakt heb.

Max en Brandon gaan mijn team verlaten omdat het niveau voor hen te hoog is. Ik heb ze gelukkig wel voor deze keer nog kunnen strikken. Ze hebben het wel leuk gehad en kregen na hun korte partijen ook nog uitleg en de kans om een tweede keer te schaken.

Ton had een spannende partij op bord 1. Hij kwam 1 pion achter en daarna drie pionnen. Later in de partij ging Ton zijn tegenstander onder druk zetten, waardoor de tegenstander alleen aan het verdedigen was. Door zijn sterke witte en zwarte loper had Ton sowieso twee sterke lijnen. Hij zette ook nog een toren onder druk. Die kon niet meer weg en uiteindelijk gaf de tegenstander op.

Uiteindelijk hebben we het mooie, pittoreske Oisterwijk verlaten. Immers, we hadden een voldaan gevoel; 2-2 gelijkspelen was het maximale. 

SVO Oisterwijk 2 (1604)	HSC 4 (1200)	2-2
Rob de Wolf (1591)	Ton in 't Veen (-)	0-1
Peter Hess (1627)	Brandon Gao (-)	1-0
Cor Zijlmans (1594)	Max Gao (-)	1-0
n.o.	Arjan Heijligers (1200)	0-1R

 

Ronde 2 (9 november): HSC 4 - Eindhoven 5 (door Arjan Heijligers)

Het eerste bord was voor Ton in 't Veen tegen Hugo Peeters. Ze maakten er een boeiende partij van, waarbij Ton in het begin in het voordeel kwam. Hij zette de tegenstander goed onder druk; Hugo kon slechts verdedigen. Op een of andere manier had Ton de winst voor het grijpen, maar hij durfde niet een loper te offeren wat een doorbraak had kunnen opleveren, wat jammer was. Op het eind had Ton een paar pionnen minder, had Hugo veel meer dreiging en Hugo won de wedstrijd door opgave van Ton die op het laatst geen kans meer had.

Op het tweede bord speelt Brandon tegen Stan Kestens. Het is duidelijk dat hij en zijn broer op bord drie nog veel te leren hebben gezien de korte partij die hij aflevert. Hij verliest vroeg stukken en daardoor verliest hij de partij uiteindelijk.

Op het derde bord speelt Max. En helaas geldt voor hem hetzelfde als voor zijn broer op bord twee. Hij verliest kansloos tegen Ali Cagan.

Op bord vier speel ik tegen Harald Verbraak. Doordat ik in de opening geen pion naar a3 zet, kan hij met zijn loper komen, later nog met zijn paard ertussen, ik heb nog niet gerokeerd, kom daarna nog wel iets terug, maar hij maakt geen fouten en ik wel. Dat is het verhaal van deze partij.

HSC 4 (1200)	Eindhoven 5 (-)	0-4
Ton in 't Veen (-)	Hugo Peeters (-)	0-1
Brandon Gao (-)	Stan Kestens (-)	0-1
Max Gao (-)	Ali Cagan (-)	0-1
Arjan Heijligers (1200)	Harald Verbraak (-)	0-1

 

Ronde 1 (12 oktober): HSC 3 - HSC 4 (door Arjan Heijligers)

We hebben zaterdag 12 oktober met HSC 4 tegen HSC 3 gespeeld.

Op bord 1 speelt Roel tegen Wilfried. Roel zei tegen mij van tevoren al: het zal moeilijk worden. Toch sleepte hij er remise uit. Op bord 2 speelt Brandon (jeugdspeler) tegen Rob, maar hij had geen kans tegen Rob. Op bord 3 speelt Max (jeugdspeler) tegen Danny. Maar Max verliest van Danny. Op bord 4 speel ik (Arjan) tegen Jos Pieters. Ik heb hierbij te maken met een veel beter spelende Jos met z’n trucjes en ik was dus ook de verliezende partij.

HSC 3 (1708)	HSC 4 (1515)	3½-½
Wilfried van de Kimmenade (1777)	Roel van de Donk (1830)	½-½
Rob Bakels (1776)	Brandon Gao (-)	1-0
Danny Oppers (1690)	Max Gao (-)	1-0
Jos Pieters (1589)	Arjan Heijligers (1200)	1-0