Helmondse SchaakclubVerslagen van HSC A
26 maart 2013: HSC A - De Pion (door Maarten Smit)
Op dinsdag 26 maart was de laatste wedstrijd van HSC A in de hoofdklasse van de avondcompetitie. Onze gasten van vanavond kwamen uit Roosendaal en vertegenwoordigden De Pion. Vooraf was er nog een theoretische kans om degradatie te ontlopen. We zouden dan met 4 - 0 dienen te winnen, terwijl Baronie zo vriendelijk zou moeten zijn om Stukkenjagers B met kleine cijfers te kloppen. Dat dit scenario niet al te realistisch was begrepen onze tegenstanders ook. Eén van hen stelde dan ook gekscherend een gelijkspel voor, zodat zíj in ieder geval niet zouden degraderen. Daar gingen we uiteraard niet op in, we wilden afscheid nemen in stijl, en dus met een overwinning.
Tijdens de wedstrijd leek een gelijkspel echter steeds de meest reële uitslag. Waar we op het ene bord een kwaliteit meer hadden, stonden we er op het andere bord een achter. En waar we op het ene bord iets minder stonden, hadden we op het andere bord een klein voordeeltje. Uiteindelijk werden alle partijen pas in de uitvluggerfase beslist, dus spannend was het in ieder geval wél.
Jerzy kwam in het middenspel onder druk te staan vanwege een koningsvleugeloffensief van Rogier van Loon, terwijl hij daar op de damevleugel vrij weinig tegenover kon stellen. Toen de zware witte stukken zijn stelling binnendrongen gaf Jerzy op toen duidelijk werd dat hij het mat niet kon verhinderen.
Pascal stond steeds een tikkeltje beter door de open stelling waarin hij twee torens en het loperpaar bezat, terwijl tegenstander Marcel Huijser het naast de torens met een stel paarden moest doen. Na de veertigste zet leek Pascal de schaapjes op het droge te krijgen nadat hij twee pionnen had veroverd, maar na een foutieve loperzet kon zijn opponent met eeuwig schaak ontsnappen.
Ik had na de opening op een (voor mij) leuke manier een kwaliteit veroverd en kon de zwarte stelling vervolgens langzaam maar zeker openbreken via pionnenopmarsen op beide vleugels. Het eindspel dat ontstond was gewonnen, hoewel tegenstander Carlo Rens het me nog aardig lastig maakte. Uiteindelijk miste ik mat-in-één, omdat ik gezien had dat ik de zwarte dame kon veroveren. Het maakte allemaal niet uit, de uitslag stond hoe dan ook vast.
Nu was het wachten op Paul, die naar mijn mening had moeten verliezen nadat hij een kwaliteit had ingeleverd. Na ruil van aardig wat stukken kon hij echter ergens een pionnetje extra meesnoepen, waarna het minder duidelijk werd. Er resteerde een eindspel van toren, paard en pion tegen twee lopers en twee pionnen, wat tegenstander Eric van Loon remise gaf.
Toch 2 - 2 derhalve in onze afscheidswedstrijd. Volgend seizoen knoeien we op een iets lager niveau weer vrolijk verder!
| HSC A (1965) | De Pion (1976) | 2 - 2 |
| Jerzy Cebula (1923) | Rogier van Loon (2078) | 0 - 1 |
| Maarten Smit (1977) | Carlo Rens (2017) | 1 - 0 |
| Paul van Asseldonk (1990) | Eric van Loon (1915) | ½ - ½ |
| Pascal Boudewijns (1969) | Marcel Huijser (1893) | ½ - ½ |
4 februari 2013: Eindhoven - HSC A (door Maarten Smit)
Op maandag 4 februari was de laatste uitwedstrijd van ons vaandelteam in de hoofdklasse van de avondcompetitie. Dit keer geen verre uitwedstrijd, maar gewoon een wedstrijd in Eindhoven op slechts 15 km rijden. En zo hoort het te zijn in de avondcompetitie. Gelukkig mogen we vanaf volgend seizoen weer naar de regionale klasse C1, want na deze avond zijn onze overlevingskansen miniem. Jammer voor HSC? Nee hoor, want ons ambitieuze B-team zou zomaar onze plaats in de hoofdklasse kunnen overnemen!
De wedstrijd tegen Eindhoven A was overigens best spannend. De partij van Paul ging weliswaar snel verloren - Helmonder Jos Sutmuller nam het stukoffer van onze man aan en bewees dat er niet genoeg compensatie was - maar de overige partijen werden pas in de uitvluggerfase beslist.
Pascal speelde met zwart tegen Hans Bosscher een scherpe variant die ik zelf ook graag op het bord krijg. Hij offerde tot twee pionnen, maar na de tijdcontrole had hij er twee meer. De stelling bleef erg complex, maar hij wist het volle punt volgens verwachting binnen te brengen.
Jerzy's partij tegen (voormalig schaatser?) Frits Schalij ging eigenlijk volledig gelijk op. Er resteerde een paardeneindspel wat beide mannen nog probeerden te winnen, maar de uitslag stond vast: remise.
Er rustte dus weer een zware last op mijn schouders om mijn partij te winnen. Ik had lange tijd inderdaad het beste van het spel tegen Jeroen van der Put, maar nadat ik in het middenspel mijn voordeel verspeeld had, ging er tot overmaat van ramp in het eindspel een pionnetje verloren. De overgebleven stelling was niet te redden.
Een nipte nederlaag derhalve. Nog één wedstrijd te gaan, waarin we spelers van De Pion uit Roosendaal na een rit van 100 km mogen verwelkomen...
| Eindhoven (2032) | HSC A (1965) | 2½ - 1½ |
| Jos Sutmuller (2109) | Paul van Asseldonk (1990) | 1 - 0 |
| Hans Bosscher (2068) | Pascal Boudewijns (1969) | 0 - 1 |
| Jeroen van der Put (1978) | Maarten Smit (1977) | 1 - 0 |
| Frits Schalij (1971) | Jerzy Cebula (1923) | ½ - ½ |
14 januari 2013: RSG - HSC A (door Hugo Faber)
Op maandag 14 januari speelden we - ik was gevraagd om in te vallen voor Maarten - tegen het voor ons niet zo bekende RSG uit het verre Roosendaal.
Onze partijen duurden redelijk lang, maar zelf was ik het eerst klaar. Lange tijd stond ik minder - met een koning op d8, dat werk - maar wist ik mijn stelling enigszins te verbeteren. Daarna zat het me mee, omdat mijn tegenstander met de verkeerde toren een stuk terugnam op d4. Hij had dat met zijn toren op d6 moeten doen. Nu kon die geen kant meer op en twee zetten later won ik dan ook een kwaliteit. Het bleef echter nog steeds lastig, omdat ik moest tegengaan dat wit twee verbonden pionnen op c6 en d6 zou krijgen. Dat lukte me uiteindelijk. Daarna maakte ik mij op met mijn beide torens beslissend wit's stelling binnen te dringen. Maar ja, die 40 zetten in 1½ uur he? Ik redde het dus qua tijd niet. Snel ging ik daarna naar huis vanwege de winterse omstandigheden. Ik weet dan ook niet in welke volgorde de overige partijen zijn beëindigd.
Uit wedstrijd-tactische overwegingen was Jerzy op bord 1 tegen verreweg de sterkste RSG'er geplaatst. Soms gaat het met Jerzy goed mis maar soms gaat dat ook heel goed tegen mensen van 2200-2300... en deze avond ging het dus heel goed! In een Franse partij rokeerde zwart lang en omdat hij op de koningsvleugel niet veel aanknopingspunten had, bood dit Jerzy de gelegenheid om in alle rust een aanval op de damevleugel te beginnen. Die sloeg echter niet door en uiteindelijk kwam een eindspel van toren tegen paard met pionnen op het bord. Ik weet niet of de kwaliteit nou geofferd was of niet, wel weet ik dat het eindspel nog niet heel triviaal was. Toch haalde Jerzy een remise. Knap!
De overwinning van Paul kwam ook onverwacht. Na de opening, de Lc5-variant van het Spaans, had hij een lichtelijk beter eindspel overgehouden, waarbij zwart een geïsoleerde e-pion had opgelopen. Omdat de stelling gesloten was, leek dat niet veel te betekenen. Paul hield echter niet krampachtig aan dat voordeeltje vast maar brak de stelling open en wist uiteindelijk het punt binnen te halen.
Naar verluidt is Pascal daartoe ook in de gelegenheid geweest, maar miste hij - in tijdnood - een mat in één! En zo zou dus een flinke overwinning mogelijk zijn geweest, maar helaas...
En toen huiswaarts! Nou dat hebben de bestuurders Paul en ik geweten: donkere weg, weinig zicht, sneeuwval, niet kunnen onderscheiden waar weg en afrit liepen. Gelukkig werden de omstandigheden naarmate we oostelijker kwamen steeds een stukje beter. Na een reis van vijf kwartier was ik in elk geval gelukkig weer thuis. Onze collega's van HSC C waren in elk geval de volgende dag zo wijs om hun avondwedstrijd tegen het Boxtelse Dubbelschaak uit te stellen.
| RSG (2093) | HSC A (1992) | 2½ - 1½ |
| Stefan Colijn (2320) | Jerzy Cebula (1919) | ½ - ½ |
| Bo de Veth (1986) | Hugo Faber (2070) | 1 - 0 |
| Cees IJzermans (2031) | Paul van Asseldonk (1984) | 0 - 1 |
| Ivo Kok (2035) | Pascal Boudewijns (1996) | 1 - 0 |
4 december 2012: HSC A - Stukkenjagers B (door Maarten Smit)
Op dinsdag 4 december stond het degradatieduel tegen Stukkenjagers B op het programma. Beide teams hadden na drie ronden slechts één schamel matchpuntje weten te vergaren en de verliezer van deze wedstrijd zou wel eens een enkeltje richting de eerste klasse kunnen krijgen.
Teamleider Paul stelde ons voor de wedstrijd gerust: hij had het gevoel dat we met 2½ - 1½ zouden gaan winnen. Nu roept Paul wel vaker wat en ik heb geleerd zijn uitspraken over het algemeen met een flinke korrel zout te nemen. Dit keer moet ik echter toegeven dat hij het volledig bij het rechte eind zou krijgen!
Hij gaf zelf het goede voorbeeld door zijn tegenstander vanuit de opening helemaal weg te spelen. De winst was zeker, de vraag was alleen wanneer zijn opponent nu eindelijk zou opgeven. Maar Bas Rosheuvel speelde vrolijk verder, en vond steeds de beste verdediging...
Intussen had mijn tegenstander Joost op 't Hoog een centrumpion geschijnofferd en kon daar meteen een randpion voor terugkrijgen. Hij koos echter voor een gevaarlijk uitziende paardzet, maar die zorgde er nu juist voor dat ik mijn aangevallen pionnetje kon redden. Na afruil van diverse zware stukken resteerde een toren en (gelijke) lopereindspel met pluspion en dit kon ik gemakkelijk in winst omzetten.
De overige partijen werden allemaal beslist in de uitvluggerfase. In de partij van Jerzy gebeurde er eigenlijk niet zo gek veel. Optisch leek onze man, spelend met de witte stukken, steeds ietsje beter te staan, maar Peter Huibers hield vrij gemakkelijk stand. Omdat laatstgenoemde ook niet al te veel opzienbarende zetten uit de hoge hoed toverde, kon deze partij niet anders dan in remise eindigen.
Pascal had het op het topbord moeilijk tegen de sterke Tijmen Kampman. Met de gedachte "wat heb ik te verliezen" trok hij reeds in de opening, à la Gerard van de Kerkhof, met h5 ten aanval. Zijn opponent was niet onder de indruk en bracht een sterk offensief door het centrum en dwong en passant de zwarte koning naar f8. Vervolgens zag Pascal zich genoodzaakt om twee stukken in te leveren tegen toren en pion. Het alternatief, stukverlies, was ook al niet zo'n florissant vooruitzicht. De witte lopers domineerden daarna het bord en er vielen wat zwarte pionnen. Dit was natuurlijk niet te houden en de stand was weer gelijk.
Maar geen ramp, want Paul stond immers gewonnen, nietwaar? Nou, dat had nog heel wat voeten in de aarde. Na het missen van een geforceerde winst bleef zijn opponent maar goede zetten produceren en in wederzijdse tijdnood blunderde Paul, waarna hij zijn dame had kunnen verliezen. Bas Rosheuvel zag de simpele stap 2-combinatie tot ieders opluchting niet, maar kon wel een stuk (tegen drie pionnen) buitmaken. Het resterende eindspel leek nog lastig, maar Paul speelde dit gedeelte weer wél heel sterk. Hij ging na een aantal schaakjes met dame en toren aan de wandel met zijn vrije a-pion. Uiteindelijk bleek deze troef beslissend.
Paul werd aldus de man van de wedstrijd en zorgde er voor dat het degradatiespook even uit beeld is.
| HSC A (1963) | Stukkenjagers B (1985) | 2½ - 1½ |
| Pascal Boudewijns (1996) | Tijmen Kampman (2184) | 0 - 1 |
| Jerzy Cebula (1919) | Peter Huibers (2118) | ½ - ½ |
| Maarten Smit (1953) | Joost op 't Hoog (1850) | 1 - 0 |
| Paul van Asseldonk (1984) | Bas Rosheuvel (1786) | 1 - 0 |
14 november 2012: Stukkenjagers A - HSC A (door Pascal Boudewijns)
Op woensdag 14 november moest ons avond-top-team de verre reis naar Tilburg maken om daar de topfavoriet Stukkenjagers A te bestrijden. Maarten had die avond al andere plannen, dus de man-in-vorm, Gerard van de Kerkhof, mocht voor hem invallen, op bord 1 nog wel.
Paul, onze gewaardeerde teamleider, had tot op de wedstrijddag zelf nog niks laten horen dus besloot ik hem maar es te bellen. "Kwart over zeven op de Molenstraat, alles komt goed", aldus Paul. Mijn vrees om niet op tijd aan te komen bleek echter volkomen ongegrond: "Het gaat erom dat je weet waar de flitspalen staan!" aldus zoefden, raceten, vlogen we naar Tilburg...
We kwamen inderdaad keurig op tijd aan. Het leek wel of een parkeerplaats zoeken voor de auto langer duurde dan de hele reis, maar enfin. We besloten er maar het beste van te maken.
Paul kwam met zwart tegen Mark Haast al héél snel in de problemen. Zijn Hollands werd beantwoord met een pionoffer en op zet 6 zagen we al dat wit diverse dreigingen had om Paul mat te zetten op f7. Met heel veel kunst en vliegwerk werd de snelle dood verhinderd, maar uiteindelijk belandde de zwarte koning toch zowat midden op het bord en volgde geforceerd mat.
Hierna mocht Jerzy een nul noteren. Met de witte stukken spelend kwam er een IJslands Gambiet op het bord, waar tegenstander Bram van den Berg à tempo de eerste tien-vijftien zetten speelde. Jerzy mocht met d4-d5 een vorkje brengen waarbij paard en loper werden aangevallen, en zwart mocht de toren op a1 met de loper snoepen. Na Dxa1 bleef het vorkje staan. Zwart rokeerde lang en Jerzy snoepte de loper... Hij had misschien beter het paard kunnen slaan, want nu volgde Pb4 en Jerzy kon een paardschaakje niet verhinderen, terwijl de witte loper nog op f1 stond... Enfin, om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk hield zwart de drie zware stukken over, en na een paar onhandige damezetten van wit kon zwart beslissend binnenvallen.
Vervolgens verloor ik van Anne Haast. In een redelijk gelijkopgaande Scandinaviër besloot ik met zwart wat lichte stukken te ruilen maar bezorgde wit daarmee een sterk centrum met halfopen f-lijn. Ook mijn dame stond wat onhandig midden op het bord en na een korte rokade van mij werd deze dan ook, na een onvoorziene zet, in de problemen gebracht. Hierdoor raakte ik enkele tempi kwijt en moest ik ook nog es pionnen van mezelf op f5 en e6 zetten, die daarna bekwaam onder vuur genomen werden door een beweeglijke witte dame. Dit leverde pionwinst op voor wit, alleen mocht ik zelf kiezen of er op de damevleugel een af ging, of de e6-pion. Ik koos voor de damevleugelpion omdat ik dan zelf wat actiever kon gaan spelen. Na een paar verdedigende zetten van wit kwam alsnog pion e6 onder vuur te liggen, en blunderde ik in toch al zwaar verloren stelling een paard weg. 3 - 0 achter dus al.
Bleef over kopman Gerard. Met wit op 1 weer een heuse Gerard-stelling, maar dan wel actiever dan normaal. Hij bracht al redelijk snel een verrassend pionoffer dat wel aangenomen moest worden omdat er anders een loper zou worden opgesloten. Hierna kon Gerard dameruil afdwingen, waarna hij met een geplande paardzet, de pointe van het pionoffer, een toren alsmede een loper aan kon vallen. Hier dacht tegenstander Mart Nabuurs toch wel ruim een half uur over na, en besloot toen zijn loper te geven, om daarna het paard weer op te sluiten... Daar kon Gerard dan nog een pionnetje mee slaan en was de materiaalverhouding weer gelijk. Wit had een kleine ontwikkelingsachterstand en remise werd dan ook geweigerd door zwart. Toch kwam Gerard er goed uit, en nadat zwart in lichte tijdnood kwam, besloot hij om nog maar eens remise aan te bieden en dit werd geaccepteerd, einduitslag 3½ - ½ voor Stukkenjagers A. Een verdiende nederlaag voor ons.
De terugweg verliep zo'n beetje idem als de heenweg omdat Paul de volgende dag om 7 uur weer moest beginnen, dus we waren allemaal redelijk op tijd, rond half een dus, weer in Helmond... Volgende keer weer een thuiswedstrijd!
| Stukkenjagers A (2281) | HSC A (1985) | 3½ - ½ |
| Mart Nabuurs (2281) | Gerard van de Kerkhof (2041) | ½ - ½ |
| Mark Haast (2351) | Paul van Asseldonk (1984) | 1 - 0 |
| Bram van den Berg (2248) | Jerzy Cebula (1919) | 1 - 0 |
| Anne Haast (2242) | Pascal Boudewijns (1996) | 1 - 0 |
23 oktober 2012: HSC A - Baronie (door Maarten Smit)
HSC A heeft in de tweede ronde het eerste matchpunt van het seizoen binnengehaald via een gelijkspel tegen Baronie uit Breda. Gezien de ratinggemiddelden van beide teams én gezien het wedstrijdverloop kun je zeggen dat het resultaat enigszins teleurstellend was.
Grootste boosdoener was ikzelf. Mijn vormcrisis begint inmiddels ernstige vormen aan te nemen. Nog nooit gebeurde het dat ik in de eerste twee maanden van het seizoen niet één partij wist te winnen. De partij van deze avond sloeg werkelijk alles; na zeven zetten in nota bene mijn lijfopening kwam ik al zo goed als verloren te staan. Ik had de schade kunnen beperken tot pionverlies en de rest van de partij keepen, maar koos ervoor materiaal weg te blunderen. Compliceren hielp hierna niet meer, mijn opponent Rogier Hörchner wist hoe hij de zaken aan moest pakken.
Gelukkig was Paul wél bij de les. Via een koningsaanval kon hij een kwaliteit buitmaken, waarna Yorrick Vissers lijdzaam moest toezien hoe de witte torens vernietigend binnenkwamen.
De partijen aan de topborden eindigden in remise, maar bij Jerzy schijnt er meer in te hebben gezeten. Na een gelijk opgaande strijd stond hij in de tijdnoodfase naar verluidt zelfs een volle toren voor tegen Jasper Willeboordse, maar het was niet aan hem besteed.
Op bord 1 draaide het na de opening om de geïsoleerde pion van Willem van der Linden, die een aanvalsobject vormde voor Pascal. Er ontstond een gunstige stelling voor onze man, waarbij zijn loper als zeer sterk kon worden omschreven, terwijl zijn witte collega meer weg had van een dikke pion. Pascal kon helaas niet profiteren en in zijn hevige tijdnood ruilde hij alle torens, waarna er geen muziek meer zat in de stelling.
| HSC A (1970) | Baronie (1901) | 2 - 2 |
| Pascal Boudewijns (1998) | Willem van der Linden (1998) | ½ - ½ |
| Jerzy Cebula (1944) | Jasper Willeboordse (1896) | ½ - ½ |
| Maarten Smit (1950) | Rogier Hörchner (1876) | 0 - 1 |
| Paul van Asseldonk (1987) | Yorrick Vissers (1834) | 1 - 0 |
27 september 2012: Waalwijk - HSC A (door Maarten Smit)
Het vaandelteam van HSC mocht op donderdag 27 september aantreden in Waalwijk voor de eerste ronde in de hoofdklasse van de avondcompetitie. Hoofdklasse? Jazeker, er is plotseling een hoofdklasse in de avondcompetitie! De NBSB heeft in de jaarvergadering besloten niet een jaar te wachten en meteen tot invoering van een topklasse over te gaan. Logisch zou zijn nog een seizoen volgens het oude systeem te spelen en van tevoren aankondigen welke plaatsen in de eindrangschikkingen recht zouden geven op promotie naar de hoofdklasse, maar ach, wat maakt het allemaal uit, nietwaar? Nadeel van de nieuwe constructie is dat we verre uitwedstrijden hebben. Zo moeten we later in de competitie uit naar Roosendaal; op een doordeweekse dag geen pretje voor de werkende mens...
Oké, de wedstrijd in en tegen Waalwijk dan. Na een paar uur spelen zag het er al niet rooskleurig uit. Op de eerste twee borden leken we te gaan verliezen, maar bord 4 stond wel goed. Reden voor Pascal om tot twee maal toe een remisevoorstel van tegenstander Hans Sinnige te weigeren. Dat had hij achteraf beter niet kunnen doen, want de risico's die hij moest nemen om zijn licht betere stelling tot winst te voeren, waren te groot. Zwart counterde en in Pascal's tijdnood ging het definitief mis.
Daarvoor had ik al vrij kansloos verloren van CM Remco Sprangers. Ik werd in een ongunstige variant gemanoeuvreerd en kon geen moment enig tegenspel ontwikkelen. Uiteindelijk sneuvelden enkele pionnen, waarna het gedaan was. Goede partij van de zwartspeler.
Bij Paul stond het bord direct na de opening in brand. De ontstane stelling was totaal onoverzichtelijk, maar navraag aan Fritz leerde dat tegenstander Sander van Dijk aanvankelijk een lichte en later een flinke plus had. Paul offerde uit arrenmoede een kwal, maar het mocht niet meer baten.
Het enige lichtpuntje van de avond was Jerzy, die op het staartbord een overtuigende overwinning boekte op Robert Prins. Via enkele penningen en een open f-lijn sloeg hij onverbiddelijk toe.
Daarmee was onze eerste nederlaag een feit. Vlug terug naar 'onze' klasse C1?
| Waalwijk (1919) | HSC A (1970) | 3 - 1 |
| Remco Sprangers (2212) | Maarten Smit (1950) | 1 - 0 |
| Sander van Dijk (1969) | Paul van Asseldonk (1987) | 1 - 0 |
| Hans Sinnige (1862) | Pascal Boudewijns (1998) | 1 - 0 |
| Robert Prins (1633) | Jerzy Cebula (1944) | 0 - 1 |
