Helmondse SchaakclubVerslagen van HSC A
13 april 2016: Stukkenjagers A - HSC A (door Maarten Smit)
Voor de topper tegen Stukkenjagers A had ik een groot wit konijn uit de hoge hoed willen toveren. Een team met Ruben, Sebastiaan, Bart en Jerzy had waarschijnlijk veel verraste en bezorgde gezichten opgeleverd bij onze geachte tegenstanders. En door deze actie zouden we serieus voor de winst en daarmee het kampioenschap in de hoofdklasse kunnen gaan, zo was mijn stellige overtuiging. Dat Pascal en ik dan even niet mee mochten doen, vonden we beiden niet zo erg. We zouden er toch wel bij zijn om getuige te zijn van een memorabele avond!
Echter, het mocht niet zo zijn. In de voorlaatste ronde tegen het al gedegradeerde Rochade uit Tilburg kon de topscorer één keertje niet meedoen en meteen ging het mis! Het teleurstellende gelijkspel zorgde er voor dat we niet 'los' kwamen van RSG, waardoor de kansen op een kampioenschap alleen nog in theorie bestonden. Bij een eventuele hard bevochten overwinning van ons zouden de Roosendalers er immers hoogstwaarschijnlijk als lachende derde met de buit vandoor gaan. Ik besloot daarom maar in een 'normale' opstelling de confrontatie aan te gaan met het sterke Stukkenjagers A.
Na een voorspoedige heenreis, voorzien van de muzikale voorkeur van Pascal, reden we de straat in waarin zich de beoogde parkeergarage bevond. Tenminste, dat dacht ik. Nou ja, de parking was er wel degelijk, aan het einde van de straat, maar irritante paaltjes verhinderde mij de garage daadwerkelijk binnen te rijden. De enige mogelijkheid was om ongeveer 2 km om het centrum heen te rijden zodat we bijna op hetzelfde punt aankwamen, maar dan aan de goede kant van de paaltjes. Gelukkig waren we ruim op tijd vertrokken, waardoor er toch nog tijd over was om in het clublokaal van de Stukkenjagers een kopje koffie te nuttigen (betaald met de pinpas, contant was niet mogelijk).
De wedstrijd was ondanks het grote verschil aan rating (gemiddeld per bord meer dan 200 punten minder voor ons) nog best spannend. Tenminste, als je kijkt naar de duur van de partijen. Hugo had zelfs een veelbelovende stelling tegen talent Thomas Mollema. Hij had de dame van zijn opponent veroverd en had daar twee torens voor ingeleverd. Normaal geen goede ruil, maar één van de zwarte torens was en bleef passief en daar hoopte Hugo van te kunnen profiteren. Na een paar onhandige zetten bleek dat zwart stukje bij beetje los zou gaan komen, waarna er een remise werd voorgesteld door onze kopman. Dat werd geaccepteerd. Hugo's score als invaller van ons team werd daarmee 1 uit 4 met een TPR van 1869.
Ook Pascal bereikte een remise, tegen Mark Clijsen. Na snelle dameruil had onze man nog wel een pionnetje gewonnen, maar nadat die pluspion weer terug gegeven moest worden, was de muziek wel zo'n beetje uit de stelling. En Clijsen hoefde niet perse te winnen, want de posities op de borden 2 en 3 waren gunstig voor de Tilburgers. Voor Pascal betekende dit halfje een mooie seizoenscore van 4½ uit 7 met een TPR van 2000.
Bij de partij van Jerzy werden pas heel laat de eerste stukken geruild. Van te voren was het een puur strategische strijd. Mark Haast beheerste dit onderdeel van het schaakspel iets beter en wist na lang manoeuvreren een mooi paard binnen de zwarte stelling te parkeren. Het openbreken van de koningsstelling, en er ondertussen voor zorgen dat Jerzy nergens aan tegenspel toe kwam, deed de rest. Het lijkt allemaal zo makkelijk. Uiteindelijk werd er materiaal veroverd, waarna de zwartspeler er wijselijk de brui aan gaf. Voor Jerzy een eindscore van 3½ uit 7 met een mooie TPR van 2152.
Ik was in het begin van het middenspel enigszins in de problemen gekomen en dat resulteerde na een tijdje in pionverlies na een aantal prima zetten van mijn tegenstander Mart Nabuurs. Ik probeerde mijn stelling bij elkaar te houden, maar kon toch niet verhinderen dat ik na het op het nippertje halen van de tijdcontrole opgescheept was met een zo goed als verloren eindspel. Ik speelde desondanks nog een tijdje door en offerde mijn paard tegen twee pionnen. Nabuurs zette zijn paard nu op een ongelukkig veld, waardoor ik plotseling tóch nog een kans kreeg het mijn tegenstander lastig te maken. Moeilijk was het niet, gewoon schaak blijven geven of de laatste zwarte pion aanvallen. Zou ik die veroveren, dan zou het remise eindspel van toren en paard tegen toren overblijven. Maar het was niet aan mij besteed; na een onbeduidend pionzetje kon ik enkele zetten later opgeven. Jammer van mijn 100%-score, maar met mijn 5 uit 6 en de bijbehorende TPR van 2341 (!) mag ik best tevreden zijn.
Tevreden waren onze tegenstanders ook, door deze 3 - 1 zege zijn zij Kampioen. Gefeliciteerd!
Tevreden waren wij niet nadat bleek dat de keurig bij het clublokaal van Stukkenjagers aangeschafte uitrijkaart niet naar behoren werkte in de parkeergarage. Nadat duidelijk werd dat er 1 euro bijbetaald moest worden konden wij met een half uur vertraging de terugreis aanvangen. Volgende keer toch maar weer buiten het centrum parkeren en lopen!
| Stukkenjagers A (2217) | HSC A (2003) | 3 - 1 |
| Thomas Mollema (2182) | Hugo Faber (2045) | ½ - ½ |
| Mark Haast (2352) | Jerzy Cebula (2075) | 1 - 0 |
| Mart Nabuurs (2268) | Maarten Smit (1974) | 1 - 0 |
| Mark Clijsen (2067) | Pascal Boudewijns (1919) | ½ - ½ |
8 maart 2016: HSC A - Rochade (door Pascal Boudewijns)
Op dinsdag 8 maart speelden we de zesde ronde van de avondcompetitie tegen Rochade uit Tilburg. Met nul wedstrijdpunten stonden ze stijf onderaan en de verwachtingen voor deze wedstrijd waren dan ook hoog; we zouden wel even winnen en hopen dat RSG tegen Het Roze Kasteel een steek zou laten vallen. Dat laatste gebeurde inderdaad; RSG verloor met 3 - 1 en wij konden de koppositie overnemen. Masterplan was dan, dat we de laatste wedstrijd Ruben, Hugo, Sebastiaan en Jerzy de klus zouden laten klaren in Tilburg (niet dat Stukkenjagers A nou zo makkelijk te kloppen is) en Pascal en Maarten zouden al hardrock-luisterend en bierdrinkend voor het juiste sfeertje zorgen.
Maar dan moesten we natuurlijk wel deze wedstrijd winnen. Als eerste was ikzelf (Pascal) klaar. Met wit kwam ik in een opening terecht die ik slechts één keer eerder tegen gekregen had en die nog geen acht zetten had geduurd omdat ik al een stuk weggaf. Even op blijven letten dus was het devies. Met de zwarte openingsopzet was niks mis; Caro-Kann met g6, h5, Ph6 en Lf5 is erg speelbaar voor zwart.
Langzaamaan kwam ik wat minder te staan en zwart kreeg sterke paarden in het centrum. Na een lange rokade van zwart kon ik een aanval lanceren op de damevleugel en mijn tegenstander kwam door het midden; ik had nog niet gerokeerd. Na secuur verdedigen kon ik uiteindelijk kort rokeren, waarna mijn tegenstander tot mijn verbazing zijn twee sterke paarden besloot te ruilen voor een pion en een toren. Hierna werd mijn paard erg actief en er verscheen een vraagteken op mijn tegenstanders notatieformulier, achter zijn eigen paardzet, waarna hij genoodzaakt was om zijn toren te geven voor mijn sterke paard. Vanwege de inactiviteit van de zwarte stukken kon ik verder probleemloos de winst binnenhalen en stonden we met 1 - 0 voor.
Op de overige borden stonden we mijns inziens gelijk. Sebastiaan en zijn tegenstander hadden hun pijlen gericht op de damevleugel en daar werden de meeste stukken geruild. Onze eerstebordspeler ging nog op zoek naar actief tegenspel met een verre h-pion en binnengedrongen dame, maar zijn tegenstander had verdedigend de boel op orde en Sebastiaans tijd begon te slinken. Een remisevoorstel werd logischerwijs gelanceerd en aangenomen, 1½ - ½.
Vervolgens verloor Hugo... In een Franse ruilvariant met snelle dameruil wist Hugo er met zwart een mega-puinhoop van te maken; maar dat ligt hem wel. Na heel wat schuifwerk in het middenspel komt hij vervolgens in een minder toreneindspel terecht met kansen voor zijn tegenstander. Die kan, als hij zou willen, de hele damevleugel oppeuzelen maar dan heeft Hugo een countermatje. Met secuur spel wordt Hugo echter zijn f-pion afhandig gemaakt waarna het over en uit is en de stand gelijk, 1½ - 1½.
Jerzy moest het dan maar doen. Zijn tegenstander lijkt echter tevreden te zijn met remise en schroomt niet wat stukken te ruilen of ze aan te bieden om te ruilen. Gelukkig weten we allemaal dat Jerzy altijd speelt om te winnen al zijn er nog maar twee kale koningen over. Helaas werd de remisemarge echter steeds groter. Op een gegeven moment had hij een vrijpion op de h-lijn maar de vijandelijke koning stond dichtbij. Dus gooide Jerzy het over een andere boeg; hij liet zijn vrijpion in de steek om met zijn koning naar de andere vleugel te wandelen om daar een nieuwe vrijpion te creëren. Dit plan werd door de tegenstander doorzien en deze probeerde dus uit alle macht om nu zijn paard te offeren tegen Jerzy's pion om daarna remise te claimen vanwege het ophalen van de laatste randpion op de h-lijn. Op een gegeven moment lukte het ook; er zat echter nog één mega-truc in de stelling, die, naar mijn bescheiden mening, beide spelers gemist hadden. Als Jerzy een actievere paardzet had gedaan, én zijn tegenstander had direct zijn paard geofferd tegen de pion, had Jerzy eerst even een paardschaak kunnen geven om de koning van zijn vrijpion weg te houden, en daarna pas het paard moeten slaan. Vervolgens zou hij een gewonnen eindspel overhouden, want de vrijpion kan binnen een zet gedekt worden door het paard, van achteren, en het paard kan niet geslagen worden omdat de vrijpion dan ongehinderd kan doorlopen... Helaas miste Jerzy deze geniepige zet en werd het toch nog remise en dus 2 - 2 als eindstand. Onze sympathieke tegenstanders hebben dit ook wel verdiend moet gezegd worden.
Goed, dit vermindert de kampioenskansen aanzienlijk en we zullen toch maar met de vaste drie spelers en een random invaller naar Tilburg reizen. Maar hoe dan ook, met de hardrock en het bier gaat het goed komen!
| HSC A (2059) | Rochade (1896) | 2 - 2 |
| Sebastiaan Smits (2198) | Rick Zegveld (1993) | ½ - ½ |
| Jerzy Cebula (2075) | Jan Douwes (1958) | ½ - ½ |
| Hugo Faber (2045) | Richard Schellekens (1817) | 0 - 1 |
| Pascal Boudewijns (1919) | Eric van Dongen (1817) | 1 - 0 |
29 januari 2016: DSC - HSC A (door Maarten Smit)
Voor de wedstrijd tegen DSC in Dongen had ik ruim op tijd geregeld dat ik over Hugo zou kunnen beschikken, toen bleek dat onze toppers Sebastiaan en Ruben beiden verhinderd waren. Ratingtechnisch zouden de teams nu gelijkwaardig zijn en zou er met een beetje goede wil gewonnen kunnen worden, waardoor wij de strijd om het kampioenschap zouden kunnen volhouden.
Mijn masterplan viel echter op maandag 25 januari in duigen toen bleek dat Danniël te ziek was om te spelen in zijn B-team, dat die avond in Rosmalen moest aantreden. Enig overleg op teamleidersniveau resulteerde in een wisseltruc: Hugo, die vlak bij Rosmalen woont, zou het B-team completeren, terwijl Danniël zélf op vrijdag beter zou zijn en mee zou doen met het A-team. Voor HSC B pakte deze ruil zeer gunstig uit met een keurige ½ - 3½ zege, maar zou het voor HSC A geen al te desastreuze gevolgen gaan hebben? Qua rating waren we nu immers duidelijk de underdog...
Op vrijdag 29 januari in Dongen aangekomen met de auto van de inderdaad herstelde Danniël, kon de wedstrijd keurig op tijd beginnen. We werden tijdens onze partijen verblijd door vrolijke Carnavalsdeuntjes die gespeeld werden door een fanfare die in een zaaltje verderop aan het oefenen was. Oude Bastion-clubavonden in de Geseldonk werden aldus herbeleefd.
Misschien dat Danniël niet echt gecharmeerd was door de muziek, want net na de opening ging hij vreselijk in de fout. Hij zette zijn dame op een vergiftigd veld en zag meteen waarom. Igor Heinen kon namelijk via een twee zetten diepe combinatie een stuk gaan winnen. In arren moede besloot Danniël dan maar zijn dame te geven tegen twee lichte stukken in de hoop er nog iets van te kunnen maken, maar erg veel kansen had dat niet.
Een paar uurtjes daarna een tweede drama. Jerzy had weliswaar een duidelijk mindere stelling, veroorzaakt door een bijzonder sterk loperpaar van zijn opponent Eric de Moor, maar een paardzet van Jerzy kostte onmiddellijk een vol stuk. Een rekenfoutje, kan gebeuren. Zijn tegenstander nam in ieder geval het geschenk met beide handen aan en dit betekende het einde van de partij.
De op handen zijnde nederlaag van Danniël was even later ook een feit, waardoor er voor het eerst dit seizoen tegen een 2 - 0 achterstand aangekeken werd. Gelukkig had Pascal na een moeizame opening zijn stukken op de juiste velden gepositioneerd en kon via een mooie breekzet een goede stelling bereiken. Via een kleine combinatie, die Mark Maas even niet had gezien, won hij een stuk en daarmee even later ook de partij.
Met deze aansluitingstreffer bracht hij de stand terug naar 2 - 1 en was het aan mij om de gelijkmaker in te tikken. In het middenspel had ik geen voordeel kunnen bereiken en het ontstane eindspel met ieder twee torens, een loper, een paard en een handvol pionnen leek op remise af te stevenen. In mijn tijdnood was het echter Maarten van der Burght die de beslissende fout maakte. Hij liet een dodelijke penning toe die mij een stuk zou opleveren. Ik moest alleen nog even uit de vele torenschaakjes lopen om het punt te kunnen bijschrijven.
Met dit gelijkspel hebben we het kampioenschap definitief verspeeld. RSG uit Roosendaal won namelijk soepeltjes en gaat de voorsprong van één matchpunt niet meer uit handen geven. Als troost kan ik wél melden dat degradatie, twee ronden voor het einde van de competitie, definitief afgewend is!
| DSC (2000) | HSC A (1942) | 2 - 2 |
| Maarten van der Burght (2152) | Maarten Smit (1944) | 0 - 1 |
| Eric de Moor (2017) | Jerzy Cebula (2031) | 1 - 0 |
| Igor Heinen (1980) | Danniël van Boxtel (1844) | 1 - 0 |
| Mark Maas (1850) | Pascal Boudewijns (1949) | 0 - 1 |
1 december 2015: HSC A - Het Roze Kasteel (door Maarten Smit)
Kasteel d'Oultremont staat in Drunen en werd omstreeks 1230 gebouwd als kasteel Steenenburgh. Toen het gebouw in 1989 opgenomen werd in recreatiepark 'Het Land Van Ooit', werd het roze geschilderd. In de volksmond sprak men hierna van 'het roze kasteel'. Iemand die betrokken was bij de oprichting van een schaakvereniging vond dat wel een geinige naam, en zo kon het gebeuren dat HSC A op dinsdag 1 december voor het eerst in de historie de degens kruiste met deze jonge club uit Lepelstraat. Lepelstraat? Waar ligt dát nu weer? Lepelstraat is een dorpje ten noorden van Bergen op Zoom. Zo, nu is de lezer op de hoogte van de onbelangrijke feiten.
Want het ging deze avond natuurlijk om het schaken! Mijn verwachting was dat het best wel eens een hele zware wedstrijd zou kunnen worden. Het Roze Kasteel heeft namelijk de beschikking over een heuse IM en de drie overige spelers hebben ook een behoorlijk niveau.
Gelukkig hadden wij vanavond dan eindelijk Sebastiaan in de gelederen! En dat leverde ons een belangrijk punt op. In zijn debuut voor het A-team won hij in het middenspel een centrumpionnetje en had het daarna voor het zeggen met onder andere een sterk loperpaar. Zijn tegenstander Arjon Severijnen kwam in tijdnood en kon zijn stelling niet bij elkaar houden.
Daarmee was de stand reeds 2 - 0, want ik had kort daarvoor mijn vierde punt op rij gescoord! Freek Schouten had een klein plusje en kon na een fout van mij een flinke plus verkrijgen. Hij zette zijn paard echter naar het verkeerde veld, waarna ik enkele zetten later mijn slechte loper kon ruilen tegen dit stuk. Daarna verkreeg ik een superpaard op d3 (een inktvis noemden ze dat vroeger) en kon ik simpel doordrukken.
Jerzy mocht het opnemen tegen IM Stefan Kuipers, die op het tweede bord had plaatsgenomen. Na de opening leek de stelling in evenwicht, maar Jerzy verbruikte veel meer tijd dan zijn geroutineerde opponent. Aanvankelijk dacht hij slechts 35 zetten te moeten doen binnen de tijdslimiet, net als in de interne competitie. Toen hij er achter kwam dat hij toch echt vijf zetten méér moest doen, kwam hij tijd tekort. In zijn haast de tijdcontrole te halen ging er wat mis. Er verdween een stuk van het bord en hij kon opgeven.
Pascal had steeds een lekker plusje, vanwege een zwarte isolani van zijn tegenstander. In het middenspel werden alle lichte stukken geruild en kreeg hij middels een ver opgerukte pion op h6 kansen tegen de koning van Erwin Kalle. Dit had beslissend moeten zijn als hij voor plan A had gekozen, waarbij hij vermoedelijk twee pluspionnen zou hebben overgehouden. Hij koos echter voor plan B en had na een onvoorzien koningzetje plotseling niet meer dan eeuwig schaak. Als hij had geprobeerd te forceren, was dit niet zonder risico geweest. Hij stelde dus terecht het teambelang boven zijn eigen belang en berustte in de puntendeling.
Door deze onbaatzuchtige actie wonnen we de wedstrijd, zodat we nu zowaar op de gedeelde eerste plaats in de hoofdklasse terecht zijn gekomen!
| HSC A (2023) | Het Roze Kasteel (2111) | 2½ - 1½ |
| Sebastiaan Smits (2168) | Arjon Severijnen (2191) | 1 - 0 |
| Jerzy Cebula (2031) | Stefan Kuipers (2395) | 0 - 1 |
| Maarten Smit (1944) | Freek Schouten (2065) | 1 - 0 |
| Pascal Boudewijns (1949) | Erwin Kalle (1793) | ½ - ½ |
13 november 2015: Checkmate - HSC A (door Maarten Smit)
Vrijdag de dertiende wordt door veel mensen als een ongeluksdag gezien. Bijgeloof of niet? Als je naar de vreselijke gebeurtenissen in Parijs kijkt dan kun je stellen dat de mensen die deze vrijdag naar een rockconcert gingen of op een terrasje het weekend aan het inluiden waren bepaald geen geluksdag meemaakten. Te treurig voor woorden deze laffe aanslagen...
Zo'n 450 km ten noorden van de Franse wereldstad hadden acht schakers totaal niet in de gaten wat er die avond allemaal voor onmenselijke dingen gebeurden. In Weert werd namelijk de wedstrijd tussen Checkmate en ons A-team gespeeld. In het vorige seizoen was deze line-up de seizoensafsluiter, toen nog een klasse lager. Een 1 - 3 overwinning leverde HSC A destijds het kampioenschap in klasse C1 op, alsmede een DGT-klok, alsmede een promotie. Checkmate mocht uiteindelijk als nummer 2 mee naar de hoofdklasse vanwege de terugtrekking van het Eindhovense team, waardoor wij op deze vrijdag de dertiende opnieuw in Weert aanwezig waren.
Na een voorspoedige heenreis werden wij verwelkomd in het ons inmiddels bekende zaaltje achterin een druk restaurant. We dronken eerst een kopje koffie en vervolgens kon de wedstrijd beginnen. Na een uurtje spelen was ik nog niet echt happy met de diverse stellingen. Jerzy leek mij duidelijk minder te staan en Pascal had in de opening enige tempi verspeeld. Hugo en ik stonden met de witte stukken beiden een tikkeltje beter, maar veel was het niet.
Vrijdag de dertiende zal geen ongeluksdag zijn in Polen. Jerzy werd na de opening teruggedrongen en moest diverse stukken naar de onderste rij dirigeren om de witte dreigingen van zijn oud-clubgenoot Dirk Bergmans (ze speelden ooit samen bij Horst) het hoofd te kunnen bieden. Het zag er allemaal niet best uit, maar Jerzy maakte zich geen zorgen aangezien hij wel enige ervaring heeft met de gespeelde opzet. Stukje bij beetje kwam hij los en plots kon hij via een vorkje een stuk buitmaken na een zeer zwakke torenzet van de witspeler. Deze had er prompt geen zin meer in en gaf op.
Bij de partij van Hugo werden de dames snel geruild en hierna leek hij toch een plusje te hebben vanwege het feit dat de geïsoleerde zwarte centrumpion van zijn tegenstander Marco van der Linden op termijn opgehaald zou moeten kunnen worden. Dat plan voerde Hugo dan ook uit, maar hij had gemist dat zijn opponent óók een pionnetje zou kunnen meenemen. Toen dit inderdaad gebeurde was de stelling dead equal, waarna de heren het punt deelden.
Pascal stond zoals gezegd wat moeilijk omdat hij door een mislukte opening enige ontwikkelingsachterstand had opgelopen. Witspeler Roel van der Laan trachtte te profiteren via het openen van de f-lijn om zodoende de zwarte koning in het centrum vast te kunnen nagelen. Deze manoeuvre had als nadeel dat de witte pion op e5 later een aanvalsobject zou kunnen vormen voor Pascal. Na een dame-uitval van onze man reageerde de witspeler niet adequaat, waarna de dames konden worden geruild. De witte aanval op de koning had nu niets meer om het lijf en de pion op e5 kon even later inderdaad opgepeuzeld worden. Na torenruil werd de technische fase vervolgens prima afgehandeld door Pascal en hadden we de wedstrijd reeds gewonnen.
Ik had het slot van de partij naast me vrij goed kunnen volgen en vond het prima dat de matchpunten binnen waren. Nu kon ik namelijk mijn licht betere stelling proberen te winnen zonder me te hoeven bezighouden met het teamresultaat. Na een snelle dameruil had ik steeds een heel klein plusje, maar of het genoeg zou zijn? Ik had in ieder geval ruimtevoordeel en de stukken van Raimund van Alphen bevonden zich noodgedwongen op de onderste twee rijen, dus er was wel wat om voor te spelen. Langzaam bouwde ik verder, maar het was lastig omdat er geen open lijnen waren voor mijn torens. Ik slaagde er uiteindelijk in een open h-lijn te creëren waarna ik met mijn toren binnen kon vallen. Toen het zwarte paard een verkeerd veld koos, kon ik via een opmars van mijn d-pion een vrijpion verkrijgen, waarna de winst mij niet meer kon ontgaan.
Zo eindigde deze vrijdag de dertiende voor ons met een ½ - 3½ zege én een tweede plaats in de tussenstand. Niet bepaald ongelukkig dus.
| Checkmate (1946) | HSC A (1993) | ½ - 3½ |
| Marco van der Linden (1986) | Hugo Faber (2048) | ½ - ½ |
| Dirk Bergmans (2038) | Jerzy Cebula (2031) | 0 - 1 |
| Raimund van Alphen (1900) | Maarten Smit (1944) | 0 - 1 |
| Roel van der Laan (1860) | Pascal Boudewijns (1949) | 0 - 1 |
20 oktober 2015: HSC A - Stukkenjagers B (door Maarten Smit)
De thuiswedstrijd tegen Stukkenjagers B uit Tilburg speelden we met een nieuwe kopman. Ik had Ruben bereid gevonden zijn debuut te maken voor HSC A nadat ik van Sebastiaan een bericht van verhindering had ontvangen. Díens eerste wedstrijd ooit voor het vaandelteam wordt derhalve nog even uitgesteld.
Nadat de wedstrijd gestart was, waarbij ik stom genoeg in mijn taak als teamleider de tegenstanders vergat consumptiebonnen aan te bieden, ontspon zich een hevige strijd.
Pascal probeerde op het slotbord een koningsaanval op te zetten, maar tegenstander Joost op 't Hoog beperkte zich deze avond tot verdedigen. En dat deed hij goed; hoewel hij zelf geen enkele tegenkans creëerde kon onze man ook nergens doordrukken, wat hem uiteindelijk deed besluiten een remisevoorstel te lanceren. Dat werd geaccepteerd.
Mijn tegenstander Bob Bishoen offerde een kwaliteit met een interessante stelling tot gevolg. Ik had grote moeite een sterk wit paard in bedwang te houden, maar toen ik mijn slechte loper kon omspelen naar betere velden, leek de buit binnen. Een nonchalante zet van mij werd gelukkig niet afgestraft; mijn opponent had via een schijnoffer gelijkspel kunnen krijgen. Hierna maakte ik geen fouten meer en won overtuigend.
Van Jerzy's partij heb ik een heel stuk gemist. Na de opening stond hij gewoon een pion voor en zijn tegenstander zocht naar enig tegenspel. Toen ik na afloop van mijn partij weer naar de stelling keek was het hele bord ontploft. Beide spelers hadden een pion op promotie staan en verder was het een complete chaos waar ik geen chocola van kon maken. In de tijdnoodfase wist Jerzy zijn licht materiële voorsprong heel koel uit te buiten en won verdiend.
Ruben speelde tegen de sterke Joris Gerlagh en stond na de opening licht minder, vanwege het loperpaar van zijn opponent. Toen één van die lopers geruild kon worden kwam de stelling in balans en werd uiteindelijk afgewikkeld naar een volkomen gelijk pionneneindspel. Beide spelers testten elkaar hierna nog vrij lang op de oppositieregels, maar de conclusie was dat ze die techniek beheersten.
Remise dus, waarmee we een prima 3 - 1 overwinning boekten! "Dadelijk handhaven we ons nog", hoorde ik de grootste pessimist van de club later die avond nog verzuchten...
| HSC A (2057) | Stukkenjagers B (2020) | 3 - 1 |
| Ruben Venis (2226) | Joris Gerlagh (2215) | ½ - ½ |
| Jerzy Cebula (2023) | Tijmen Kampman (2116) | 1 - 0 |
| Maarten Smit (2028) | Bob Bishoen (1946) | 1 - 0 |
| Pascal Boudewijns (1949) | Joost op 't Hoog (1801) | ½ - ½ |
28 september 2015: RSG - HSC A (door Maarten Smit)
We zijn er toch maar aan begonnen. Onze terugkeer in de hoofdklasse van de avondcompetitie had eigenlijk al een seizoen eerder moeten plaatsvinden, maar toen was het voor het bestuur niet mogelijk spelers bereid te vinden de absurde reisafstanden die deze klasse kenmerken te trotseren. Ook in de aanloop van dit seizoen leek dat een moeilijke opgave te worden, maar uiteindelijk werden twee van de drie 'weigeraars' overgehaald het dan tóch maar te proberen. Ik moest dan wel de toezegging doen aan Pascal dat er tijdens het rijden naar de diverse uitlocaties goede (lees harde) muziek ten gehore gebracht zou worden in mijn Nissan. Voor Paul was dit de reden dan maar snel te verkassen naar het B-team. Het zou ook kunnen dat hij de reisafstanden als reden aangaf; beide redenen zullen in zijn ogen valide zijn. Aangezien Jerzy altijd en overal speelt, was er nu nog één gat in de opstelling op te lossen. De bedoeling is dat Sebastiaan zijn opwachting zal gaan maken in onze thuiswedstrijden en dat Ruben of Hugo de honneurs waarnemen in de uitwedstrijden. Zo kunnen we dit seizoen een representatief team op de been brengen.
In de eerste ronde mochten we meteen onze verste uitwedstrijd spelen (110 km enkele reis). In Roosendaal wachtte het gretige Roosendaalsch Schaak Genootschap, de avondkampioen van seizoen 2014-2015. De reserve van vandaag was Hugo, die ik maar meteen op het topbord had geplaatst. In het middenspel offerde hij een stuk in de hoop dat hij de koning van zijn sterke opponent Stefan Colijn onder vuur zou kunnen nemen. Deze was niet echt onder de indruk en verdedigde zich secuur. Nadat de rook was opgetrokken stond Hugo gewoon een stuk achter zonder enige compensatie. Reden de partij op te geven.
Daarmee was de stand weer gelijk, want Jerzy had ons even daarvoor op voorsprong gezet. Waarschijnlijk geïnspireerd door de vrolijke muziek tijdens de heenreis vloog hij FM Mark Smits na de opening naar de keel. In een super ingewikkelde stelling, waarin twee stukken van hem 'in' stonden, offerde hij doodleuk een stuk. De titelhouder reageerde met een mindere tussenzet, waarna Jerzy via een magneetcombinatie de witte koning het open veld in joeg. Dit was onmiddellijk beslissend.
Behoorlijk lang bleef deze tussenstand op het scorebord. Pascal had een vrij rustige partij, alhoewel hij in de opening alle registers opentrok er wat wilders van te maken. Zijn tegenstander Ivo Kok had daar blijkbaar geen zin in en hield het middenspel rustig, al had hij tot zet 27 nauwelijks voordeel. Dat veranderde toen Pascal een wat mindere paardmanoeuvre op het bord bracht, daar waar de opmars van de h-pion het aangewezen plan zou zijn geweest. Toch bleef de stelling vrijwel in evenwicht, maar na een blunder (paard naar de rand, tja) kon wit ineens toeslaan en was materiaalverlies na een aantal schaakjes voor onze man niet meer te verhinderen.
Ik was na een ingewikkeld middenspel, waarin ik steeds een fractie slechter stond, terecht gekomen in een dame-toreneindspel met ieder vijf pionnen. Na dameruil bleef er een remiseachtig toreneindspel over. Door de stand in de wedstrijd was ik genoodzaakt een winstpoging te doen, dus offerde ik een pion met de bedoeling 'binnen' te komen met mijn koning. Die kans kreeg ik niet en deze manoeuvre leidde er toe dat ik weliswaar een op promotie staand pionnetje kon elimineren, maar dat ik wél een toreneindspel van één tegen twee pionnen zou moeten verdedigen. Aangezien mijn pion op f4 stond en die van mijn tegenstander Cees IJzermans op f5 en g6, bood ik maar remise aan in de vaste overtuiging dat dat voorstel onmiddellijk geaccepteerd zou worden. Het is immers een teamwedstrijd en RSG zou daarmee de twee matchpunten binnen hebben. Maar..., mijn opponent speelde door. Hij wilde winnen. Oké.
Een flink aantal zetten later (we hebben zeker over de 100 zetten gehaald) had de zwartspeler - uiteraard - niets bereikt en zijn tijd slonk snel (nog steeds geen increment in de avondcompetitie). Met minder dan een minuut (ik nog vier) speelde hij een fatale koningszet, die ik onmiddellijk afstrafte met een schaakje gevolgd door torenwinst. Ik moest nog even bewijzen dat ik de twee overgebleven zwarte pionnen onschadelijk kon maken, waarna mijn opponent gedesillusioneerd opgaf.
Een vrij gelukkig gelijkspel derhalve, maar toch wel enigszins terecht, naar mijn mening. Pascal kreeg immers een halfje te weinig, ik een halfje teveel. Nu maar kijken hoe we het er in de komende wedstrijden van af gaan brengen...
| RSG (2144) | HSC A (2018) | 2 - 2 |
| Stefan Colijn (2250) | Hugo Faber (2070) | 1 - 0 |
| Mark Smits (2190) | Jerzy Cebula (2023) | 0 - 1 |
| Cees IJzermans (2058) | Maarten Smit (2028) | 0 - 1 |
| Ivo Kok (2078) | Pascal Boudewijns (1949) | 1 - 0 |
