Helmondse SchaakclubVerslagen van HSC A
21 maart 2017: HSC A - De Stukkenjagers B (door Maarten Smit)
HSC A is gedegradeerd. Vier nederlagen op rij, waarvan drie tegen teams van De Stukkenjagers, deden ons de das om, na best een goed begin van de competitie. Op basis van gemiddelde rating per team zouden we ook onder de rode streep moeten eindigen, dus wat dat betreft hebben we dit seizoen volledig aan de verwachtingen voldaan.
De laatste thuiswedstrijd in de avondcompetitie vond voor de allerlaatste keer plaats in Partycentrum De Molen, dat begin april haar deuren definitief sluit. Het zou leuk zijn geweest als we met een overwinning hadden kunnen eindigen tegen het B-team van De Stukkenjagers, maar, eerlijk is eerlijk, het heeft er geen moment in gezeten.
Ik had het team maar weer eens door elkaar geschud, wat de opstelling betreft, en had Pascal voor de eerste keer het topbord gegund. Een halfje tegen een IM, een halfje tegen een FM, dan zou een halfje tegen een niet-titelhouder toch zeker ook mogelijk moeten zijn? Nee dus. Pascal plaatste zijn dame op een ongelukkig veld en toen Tijmen Kampman het centraal gepositioneerde paard van zwart verjoeg, had deze plots geen velden meer. Na een sterke pionzet moest Pascal noodgedwongen de partij vervolgen met een stuk minder en was verder kansloos. Over zijn seizoenscore van 2 uit 6 tegen behoorlijk sterke tegenstanders zal hij niet eens zo ontrevreden zijn.
Ik had met zwart vrij snel duidelijk voordeel gekregen omdat ik Joost op 't Hoog met een dubbele a-pion kon opzadelen. Een geforceerde zettenreeks volgde, waarna ik met een mooie damezet een pion kon veroveren. Het eindspel van toren en sterk paard tegen toren en zwakke loper was hierna gemakkelijk gewonnen, zeker nadat ik via een trucje nóg een pion kon buitmaken. Met 5 uit 7 kan ik terugkijken op een goed seizoen en mag op de jaarvergadering een schitterende topscorersprijs in ontvangst nemen.
De bedoeling van mijn gegoochel met de opstelling was dat Gerard met de witte stukken op bord 4 ook een overwinning zou gaan boeken, maar Bas Rosheuvel weigerde aan dit scenario mee te werken. In een dame-loper eindspel wilde Gerard eigenlijk al remise aannemen, maar ik gaf hem de opdracht op winst te spelen, omdat Jerzy ten hoogste remise zou hebben. Gerard probeerde het dus nog even, dat wil zeggen, hij deed eigenlijk nog een verliespoging. Toen hij dat inzag stelde hij zelf maar snel remise voor en eindigde daarmee dit seizoen op 3 uit 7, aangezien Rosheuvel het aanbod accepteerde.
Waarschijnlijk deed hij dit omdat hij veel vertrouwen had in de speciaal voor deze wedstrijd opgeroepen tweede bordspeler Nick Bijlsma, een FM (jammer, had ik Pascal nu maar op 2 gezet!) die de op papier veel zwakkere Peter Huibers verving. Jerzy begon nog best aardig, leek een aanval over de koningsvleugel te kunnen beginnen, maar verloor gaandeweg een pionnetje. Er resteerde een eindspel met ieder drie lichte stukken en vier tegen vijf pionnen, waarvan één vrijpion voor Bijlsma. In de uitvluggerfase ging die pion gestaag naar voren en via een kleine truc bereikte zwart een eenvoudig gewonnen stelling. Daarmee eindigde de in een vormcrisis verkerende Jerzy dit seizoen op 2 uit 7. Hij zal hier ongetwijfeld niet erg blij mee zijn.
We gaan het volgend seizoen dan maar een trede lager proberen. Een snelle terugkeer in de hoofdklasse is echter niet uit te sluiten!
| HSC A (1994) | De Stukkenjagers B (2015) | 1½ - 2½ |
| Pascal Boudewijns (1947) | Tijmen Kampman (2199) | 0 - 1 |
| Jerzy Cebula (1943) | Nick Bijlsma (2306) | 0 - 1 |
| Maarten Smit (2037) | Joost op 't Hoog (1802) | 1 - 0 |
| Gerard van de Kerkhof (2047) | Bas Rosheuvel (1752) | ½ - ½ |
17 februari 2017: Het Roze Kasteel - HSC A (door Maarten Smit)
Op vrijdagavond een partij spelen voor de avondcompetitie. Eerst anderhalf uur rijden om op de plaats van bestemming aan te komen. Geen pretje als je een hele week gewerkt hebt. Vlug eten, een beetje opfrissen en weg. Zo ging het op 17 februari toen de uitwedstrijd tegen Het Roze Kasteel op het programma stond. Een weekje eerder dan gepland, zodat we geen last zouden hebben van vroege Carnavalsactiviteiten. Hoewel ik me dan weer nauwelijks kan voorstellen dat er een bruisend Carnaval gevierd wordt in het dorpje Lepelstraat. Uitgestorven was het er. We wandelden een stukje omdat we de auto een paar honderd meter van het speellokaal hadden geparkeerd, maar zijn werkelijk niemand tegengekomen. Ook het wijkcentrum waar we speelden was, op de schakers na, leeg. In deze vrij saaie atmosfeer begonnen we met onze partijen en gaandeweg de avond ontstond er een zware strijd op de diverse borden.
Nadat ik in een vroeg stadium zeeën van tijd had verbruikt om een onmogelijk stukoffer te berekenen, blunderde ik tot twee keer toe in een ongeveer gelijke stelling. Zo deed ik een serieuze poging mijn best goed opgebouwde stelling om zeep te helpen. In wederzijdse tijdnood wikkelde tegenstander Freek Schouten af naar een voor hem gewonnen toreneindspel. Onder druk van de tijd herhaalde hij echter tweemaal de zetten en dat was een gelukje voor mij. Op de correcte manier (zet opschrijven maar niet uitvoeren, klok stil zetten) claimde ik remise op grond van driemaal dezelfde stelling en deze claim werd gegrond verklaard.
Pascal speelde op bord 3 tegen Meesterklasser én IM Stefan Kuipers een prima partij. Na vroege dameruil resteerde er een eindspel van loper, paard en ieder zes pionnen dat volledig gelijk leek te zijn. Een logisch remisevoorstel van Pascal wekte de irritatie van de Meester, hij deed het aanbod namelijk pas zo'n 20 seconden nadat hij zijn zet had uitgevoerd, dus daar moest even wat van gezegd worden. Het deerde Pascal niet, sterker nog, hij wikkelde af naar een paardeneindspel met pluspion (drie tegen twee). Winstkansen gaf dit niet, want Kuipers offerde tijdig zijn paard tegen de laatste Helmondse pion. Toch een uitstekend resultaat van onze man!
Gerard en zijn opponent Erwin Kalle maakten er een leuke strijd van met vele tactische mogelijkheden aan beide kanten. Toen de rook was opgetrokken resteerde er een eindspel dat potremise was en dat resultaat werd dan ook overeengekomen.
Alles hing dus af van bord 1. Grappig was dat de gemiddelde rating op dit topbord de laagste was van alle borden, maar dit terzijde. Jerzy stond heel behoorlijk in het middenspel en leek goede kansen te hebben om een voordelig eindspel in te gaan. Het liep helaas anders. Edwin van Dongen veroverde een belangrijke pion en daarna was de witte stelling zorgelijk. Een dodelijk familieschaakje beëindigde de partij even daarna abrupt.
Deze 2½ - 1½ nederlaag zorgt er voor dat we diep onder de rode streep terecht zijn gekomen. Winst in de slotronde, tegen weer een team van De Stukkenjagers, is absoluut noodzakelijk om ons verblijf in de Hoofdklasse te verlengen.
De terugreis in Gerards auto verliep voorspoedig, ondanks de plaatselijk dichte mist en dankzij de bijna vergeten jaren 80 muziek die hij afspeelde. Rond half 2 's nachts waren we weer terug in Helmond.
| Het Roze Kasteel (2108) | HSC A (1994) | 2½ - 1½ |
| Edwin van Dongen (1965) | Jerzy Cebula (1943) | 1 - 0 |
| Freek Schouten (2052) | Maarten Smit (2037) | ½ - ½ |
| Stefan Kuipers (2408) | Pascal Boudewijns (1947) | ½ - ½ |
| Erwin Kalle (2008) | Gerard van de Kerkhof (2047) | ½ - ½ |
24 januari 2017: HSC A - De Stukkenjagers C (door Maarten Smit)
Na de slachtpartij in Tilburg tegen het topteam van De Stukkenjagers zouden we revanche kunnen nemen op dinsdag 24 januari. Dan zouden we immers aantreden tegen hun derde avondteam, dat op papier te kloppen zou moeten zijn.
Pascal moesten we missen deze avond, maar hij had een geldige reden voor zijn afwezigheid, zo vernamen we een dag later. Nogmaals gefeliciteerd!
Hugo werd in allerijl opgeroepen de opengevallen plaats in te nemen en dat ging aanvankelijk heel goed, zo leek het althans. Hij veroverde een kwaliteit, maar opponent Ruud Feelders had goed gezien dat zijn sterke loperpaar hem ruimschoots compensatie zou bieden.
Intussen was Jerzy, die dit keer de honneurs waarnam op het topbord, al na een paar zetten danig de fout in gegaan. César Becx sloeg in op f7 en dat deed pijn. Hoe onze man ook terug zou slaan, de volgende zet zou de zwarte loper op c5 sneuvelen. Er ging hierna vrij geforceerd nóg een centrumpion in de doos, waarna duidelijk was dat er geen eer meer te halen viel deze avond. Jerzy probeerde het nog even, maar dat was uiteraard tevergeefs.
Gerard was aan het hopen dat hij maar niet de eerste zou zijn die zou verliezen. Hij liet Erik Dignum binnenvallen met zijn dame en die pikte even twee pionnetjes mee. Niemand gaf een cent voor de stelling van Gerard, maar plotseling werd Dignum wat té enthousiast. Hij offerde onnodig een kwaliteit, omdat hij dacht dat de bezetting van de tweede rij met dame en toren hem de winst zou opleveren. Maar Gerard kon dit gevaar vrij eenvoudig neutraliseren door zijn eigen toren eveneens op die tweede rij te plaatsen. Niet gezien door de Tilburger, die maar meteen remise aanbood. En ja, dan moet je misschien wel doorspelen gezien de tussenstand. Maar sportieve Gerard vond niet dat hij méér dan een half punt verdiende, en accepteerde het vredesvoorstel.
Mijn partij ging aanvankelijk gelijk op, maar in het middenspel kon ik een klein plusje verkrijgen. Ik gaf mijn loperpaar op om een sterk paard op e4 te kunnen plaatsen én er voor te zorgen dat de zwartveldige loper van tegenstander Arend-Jan Meerwijk zwak zou blijven. Een ander paard sprong vrolijk naar het andere mooie veld, d5, en moest wel haast geëlimineerd worden door zwarts sterke loper. Door terug te slaan met mijn c-pion versplinterde ik vrijwillig mijn pionnenstructuur, maar ik had scherp gezien dat de ontstane open c-lijn in combinatie met de opmars over de f-lijn groot voordeel zou brengen. Meerwijk offerde uit arren moede een kwaliteit, maar zag vrijwel direct in dat dit ook de oplossing niet was.
De partij van onze invaller was hierna beslissend. Hugo had een kwaliteit terug geofferd om de witte stelling enigszins in het gareel te houden, maar Feelders offerde doodleuk opnieuw een kwaliteit. Dit leverde hem een vrijpion op die met behulp van twee superlopers tot dame kon promoveren. Hugo moest zijn toren geven en stond toen een stuk achter in een kansloos eindspel, dat hij dan ook verloor.
Een 1½ - 2½ nederlaag tegen een degradatiekandidaat was derhalve het teleurstellende resultaat. Er komen nog twee lastige wedstrijden, waarin we broodnodig matchpunten moeten gaan halen. Tenminste, als we drie teams onder ons willen krijgen...
| HSC A (2028) | De Stukkenjagers C (1936) | 1½ - 2½ |
| Jerzy Cebula (2017) | César Becx (2034) | 0 - 1 |
| Gerard van de Kerkhof (2087) | Erik Dignum (1975) | ½ - ½ |
| Hugo Faber (2001) | Ruud Feelders (1937) | 0 - 1 |
| Maarten Smit (2006) | Arend-Jan Meerwijk (1797) | 1 - 0 |
7 december 2016: De Stukkenjagers A - HSC A (door Maarten Smit)
De avondwedstrijd tegen het topteam van De Stukkenjagers zou verloren gaan. Dat was duidelijk toen we op woensdag 7 december het overvolle clublokaal van deze vereniging betraden (acht thuisspelende avondteams!). We hadden tijdens de heenreis besloten dat elk half puntje dat gescoord zou worden een meevaller zou zijn en zonder overleg met de teamleider geaccepteerd zou mogen worden.
Jerzy's partij kende een hilarisch begin. Niet zozeer vanwege de openingszetjes, maar meer vanwege het feit dat Jerzy er opeens achter kwam dat er iets niet klopte. "Czy nie mam czarnego pola na mojej lewej rȩce?", moet hij gedacht hebben. Dat betekent zoiets als: "Zit er normaal gesproken geen zwart vakje bij mijn linkerhand?" Tegenstander Erik-Jan Colijn vond het niet strikt noodzakelijk het bord een kwartslag te draaien, maar Jerzy vond dat toch wenselijk. Het zou inderdaad vreemd zijn als je loper op c1 ineens je witveldige loper is. Na dit incident ontstond er een vlijmscherpe stelling, waar onze man uiteindelijk met voordeel uit kwam. Er resteerde immers een eindspel van loper en paard tegen toren met ieder nog drie pionnen. Gezien zijn tijd (minder dan vijf minuten) ging hij in op driemaal dezelfde stelling.
Daarmee was de wedstrijd reeds verloren, want Pascal en ik waren aan de topborden vrij kansloos onderuit gegaan tegen sterke tegenstanders. Pascal verloor na de opening een pionnetje, terwijl ook zijn pionnenstructuur op de damevleugel verminkt raakte. Na dameruil zou er aanstonds een tweede pion sneuvelen, reden voor Pascal om Mart Nabuurs de hand te schudden.
Ik werd na de opening in een passieve stelling gedwongen door Nederlands Dameskampioen Anne Haast. Toen ik niet goed reageerde op een fraaie omspeelmanoeuvre van het paard van mijn opponente, ging het ineens keihard mis.
Aan Gerard de taak de score nog een wat dragelijker aanzien te geven. Alleen was zijn stelling toch echt wel wat minder: niet alleen had Han Westenberg het loperpaar, ook had hij een zwarte pion op b2 geposteerd, één veld verwijderd van de vurig gewenste promotie. Gerard hield het na een foutieve koningszet niet droog en daarmee eindigde de wedstrijd in 3½ - ½. We komen langzaam maar zeker in de gevarenzone...
| De Stukkenjagers A (2156) | HSC A (2009) | 3½ - ½ |
| Anne Haast (2348) | Maarten Smit (2006) | 1 - 0 |
| Mart Nabuurs (2250) | Pascal Boudewijns (1925) | 1 - 0 |
| Han Westenberg (2056) | Gerard van de Kerkhof (2087) | 1 - 0 |
| Erik-Jan Colijn (1968) | Jerzy Cebula (2017) | ½ - ½ |
15 november 2016: HSC A - De Pion (door Maarten Smit)
Zomaar een conversatie aan de bar van ons clublokaal, een week vóór de wedstrijd tegen De Pion.
"Tegen wie moeten jullie volgende week?"
"Tegen De Pion uit Roosendaal."
"De Pion? Jullie spelen toch altijd tegen RSG?"
"Dat klopt, maar die waren aan het begin van het seizoen ineens vervangen door De Pion."
"Dan was De Pion vorig seizoen zeker kampioen geworden?"
"Nee hoor, ze zijn op de derde plaats geëindigd in hun klasse"
"Maar waarom speelt De Pion dan nu ineens in de Hoofdklasse? Dan had ons B-team dat tweede geworden is toch zeker méér rechten?"
"Ik weet het ook niet, maar ik heb wél gezien dat de spelers van RSG van vorig seizoen dezelfde zijn als die van De Pion nú."
"Dus de spélers behouden het recht om in de Hoofdklasse te blijven, ook al besluiten ze tezamen om voor een andere vereniging uit te komen?"
"Blijkbaar werkt dat zo. Als ons complete A-team lid zou worden van Mierlo-Geldrop, dan speelt Mierlo-Geldrop volgend seizoen in de Hoofdklasse."
"Maar dat kán toch niet? Wie is de competitieleider van de NBSB?"
"Erik van Elven."
"Waar komt die vandaan?"
"Roosendaal."
"Lid van De Pion zeker?"
"En van RSG."
"Dat verklaart een hoop."
Een week later, op dinsdag 15 november, kwam een toch wel onverwachte delegatie van De Pion ons clublokaal binnen. Blijkbaar waren er wat afmeldingen, waardoor men gedwongen was met twee invallers te spelen. Dat deze reserves zeker geen kleine jongens waren bewees het feit dat ze op bord 1 en bord 2 werden geplaatst. En het gemiddelde verschil in rating was nog altijd ruim 100 punten per bord in ons nadeel.
Ik herkende mijn tegenstander bij binnenkomst onmiddellijk. Hij mij niet, maar toen ik hem herinnerde aan een externe onderlinge partij, waarbij hij mij met loper en paard mat zette, waardoor zijn team de wedstrijd met 4½ - 3½ won, ging er een lichtje branden.
Met zwart leek een revanche tegen Pim Eerens na een rustige openingsopzet lastig. Ik besloot mijn keurig centraal geposteerde sterke paard niet te ruilen tegen een loper, omdat ik dacht dat die op termijn zwak zou kunnen worden. Hij kon de loper nu wegzetten, maar ik viel het stuk opnieuw aan, dit keer met een toren. De beste zet was nu om de loper dan maar weer terug te zetten, maar hij dekte de loper tot mijn verbazing met de toren. Dit kon niet en à tempo offerde ik een kwaliteit, want ik had gezien dat ik na een pionoffer een volle toren zou ophalen vanwege een dodelijke penning. Aldus geschiedde en we stonden voor.
De overige partijen lieten lang op zich wachten, maar echt veel zorgen maakte ik me niet. Of het zou om de tijd van Gerard moeten zijn, want die had na 20 zetten nog maar iets meer dan een minuut over. Jerzy stond ongeveer gelijk, misschien zelfs ietsje beter, en Pascal was bezig aan een hele goede partij tegen FM Mark Smits.
In Gerards tijdnood leek zijn opponent Ivo Kok, die wél genoeg tijd had, meer oog te hebben voor het bord naast hem. Dit kwam waarschijnlijk omdat hij inzag dat hij niet verder zou kunnen komen. Na ruil van de dames, waarna er een dubbel toreneindspel met allebei nog een (ongelijke) loper ontstond, werd inderdaad spoedig tot remise besloten.
Jerzy liet zijn piepkleine voordeel glippen en schoof zijn stelling dicht. Hij zorgde er op deze manier voor dat de geroutineerde Ludo Tolhuizen geen aanknopingspunten kon vinden. Het evenwicht werd hierna nergens meer verbroken en de remise was dan ook niet onverwacht.
Pascal was inmiddels een kwaliteit voor gekomen en na dameruil resteerde een eindspel van toren en vijf pionnen tegen loper en evenzovele pionnen. Hij zou dit rustig uit moeten schuiven naar winst, maar onder lichte druk van de tijd besloot hij de teamwinst niet in gevaar te brengen door remise voor te stellen. Mark Smits nam nog een onverantwoord risico door botweg te weigeren. Pascal strafte deze onzin niet af, maar pakte enkele zetten later alsnog de remise via eeuwig schaak en was hiermee de matchwinnaar! Dat de analyse later uitwees dat het eindspel vrij gemakkelijk gewonnen zou moeten zijn, maakte dat hij toch ietwat teleurgesteld huiswaarts keerde.
Maar die teleurstelling was niet terecht. We hebben namelijk een onverwachte en dik verdiende 2½ - 1½ zege geboekt op de koploper. Zeker geen slecht resultaat!
| HSC A (2009) | De Pion (2117) | 2½ - 1½ |
| Maarten Smit (2006) | Pim Eerens (2083) | 1 - 0 |
| Jerzy Cebula (2017) | Ludo Tolhuizen (2135) | ½ - ½ |
| Gerard van de Kerkhof (2087) | Ivo Kok (2050) | ½ - ½ |
| Pascal Boudewijns (1925) | Mark Smits (2198) | ½ - ½ |
21 oktober 2016: KiNG - HSC A (door Maarten Smit)
We mochten op vrijdag 21 oktober aantreden in Tilburg tegen de vriendenclub KiNG en zouden voor het eerst hun clublokaal café Boulevard gaan bezoeken. Bij binnenkomst in dit sfeervolle etablissement werden we opgewacht door teamleider Bob Jansen. Hij vertelde dat hij een tijd afwezig was geweest en dat zijn mede-bestuursleden waren vergeten de zaal voor vanavond te reserveren. We konden dus niet spelen op deze locatie, maar ze waren er in allerijl in geslaagd het clublokaal van De Stukkenjagers te regelen voor deze avond. Het was wel een minuutje of tien lopen, of wij dat erg vonden. Dat was niet het geval, waarna hij ons vervolgens te voet begeleidde naar Cinecitta. We begonnen de avond met een met de pinpas betaalde consumptie (contant is niet mogelijk hier) en daarna begonnen we.
Halverwege de wedstrijd leek het allemaal best aardig te gaan op de diverse borden. Gerard had geen noemenswaardige problemen met wit tegen de sterke Frans Konings, op het laatste moment opgeroepen als vervanger voor Bram van den Berg, die verkoos om deze avond te gaan tafeltennissen. En Jerzy had maar liefst drie pionnen meer, maar die waren wél geofferd door zijn opponent, vanwege een flinke ontwikkelingsvoorsprong. Pascal en ik stonden ongeveer gelijk. We leken wel problemen te gaan krijgen aan de topborden met de klok; zowel Gerard als Jerzy gebruikten erg veel tijd.
Ik deed dat niet. Te vaak in het verleden heb ik partijen verloren door in de opening en het begin van het middenspel zeeën van tijd te gebruiken op zoek naar de meest prachtige varianten die meestal niet klopten. Gewoon gezonde zetten doen en als de stelling er om vraagt iets meer tijd gebruiken is de stelregel geworden. Vanavond kwam ik licht minder uit de opening, omdat het zijvariantje dat ik speel nu eenmaal niet zo veel belooft. Gelukkig speelde mijn tegenstander Jordy Schouten het ook niet optimaal, waardoor hij met een isolani opgescheept werd. En die kunnen sterk of zwak zijn. Het laatste was het geval nadat ik een paard op d4 kon posteren, waarna het moeilijk werd voor de zwartspeler om een fatsoenlijk plan te bedenken. Na een mindere paardzet kon ik meteen toeslaan. Ik verkreeg het loperpaar en kon even later via een mooi zetje een stuk ophalen, waarna de partij gespeeld was.
Tijdens de analyse met mijn tegenstander in het cafégedeelte kwam Pascal ineens bij me staan met de mededeling dat de wedstrijd met 2½ - 1½ verloren was gegaan! Wat was er gebeurd in korte tijd?
Gerard was door zijn vlag gegaan op zet 39. In de nabeschouwing kon ik meekrijgen dat hij toch wel een opgelegde kans had laten liggen op een fraaie zege. Konings offerde namelijk een toren en Gerard dacht dat hij dit offer niet kon accepteren op straffe van mat. Als hij een half minuutje méér had gehad, dan ben ik er van overtuigd dat hij een lijp dameschaakje had gezien in die variant in combinatie met een verdedigingszet, en dan was hij gewoon een toren voor gebleven. Volgende keer moet het echt sneller!
Na de gelijkmaker had Pascal remise aangeboden in volstrekt gelijke stelling, in de vaste overtuiging dat de drie pluspionnen voor Jerzy een overwinning zouden gaan opleveren. Bob Jansen dacht hier echter anders over, offerde eerst een loper en een zet later een toren, waarna hij met zijn dame binnen kwam vallen. Het leek heel sterk allemaal en Jerzy ging onder zware tijddruk inderdaad al snel in de fout. Maar had hij nu wat méér tijd gehad, dan had hij vast de niet eens zo heel moeilijke verdediging gewoon gevonden. Volgende keer moet het echt sneller!
Tja, nadat deze uitslag bekend was geworden, kon Rick van Loy het vredesvoorstel van Pascal met plezier accepteren en daarmee de Tilburgse winst veilig stellen. We hebben het jammer genoeg toch wel laten liggen deze avond, ondanks het feit dat we op basis van rating de underdog waren.
| KiNG (2099) | HSC A (2004) | 2½ - 1½ |
| Frans Konings (2205) | Gerard van de Kerkhof (2077) | 1 - 0 |
| Bob Jansen (2215) | Jerzy Cebula (2015) | 1 - 0 |
| Jordy Schouten (2136) | Maarten Smit (1982) | 0 - 1 |
| Rick van Loy (1840) | Pascal Boudewijns (1942) | ½ - ½ |
27 september 2016: HSC A - De Raadsheer (door Maarten Smit)
Na de fraaie derde plaats in de Hoofdklasse vorig seizoen zijn de verwachtingen omtrent de prestaties van het A-team van HSC in het nieuwe seizoen vanzelfsprekend hooggespannen. Om weer een wereldprestatie neer te kunnen zetten, moest er allereerst gesleuteld worden aan de opstelling. Want opnieuw aantreden met drie vaste spelers, elke keer aangevuld met één reserve; dat kan anno 2016 niet meer. Gerard werd derhalve gecontracteerd en met de clubkampioen in ons midden hebben we ons verzekerd van een degelijke kopman.
In de eerste ronde, op dinsdag 27 september, bestreden we De Raadsheer uit Zundert, vorig seizoen de beste in klasse A1. Op papier een 'te pakken' tegenstander, maar zou het vanavond werkelijk zo gemakkelijk gaan?
Niet bij Pascal en ook niet bij mij in ieder geval. Pascal wist met wit nauwelijks voordeel te behalen uit een vrij slappe openingsvariant. Hij weigerde nog wel een vroeg remisevoorstel, maar zag een flink aantal zetten later in dat hij nog steeds niets bereikt had. Zíjn remiseaanbod werd wél geaccepteerd.
Een beetje hetzelfde verhaal bij mijn partij, met als verschil dat ik zwart had. Rustige opening, remise geweigerd, niets bereikt, remise aangeboden in potremise dame-eindspel en ½ - ½.
Dan waren de partijen aan de topborden een stuk opwindender. Jerzy's tegenstander offerde een kwaliteit, misschien niet geheel noodzakelijk, maar wel kansrijk. In het vervolg kreeg de opponent inderdaad aanval over de h-lijn, maar Jerzy neutraliseerde de boel door zijn dame te geven, waarna hij twee torens en een flink aantal pionnen tegen dame en minder pionnen kreeg. In zware tijdnood gekomen ging het dan toch nog vrij snel mis voor de damepartij en stonden we met 2 - 1 voor.
Gerards partijen vind ik altijd lastig om te becommentariëren, omdat vaak voor een argeloze toeschouwer niet geheel (of geheel niet) duidelijk is wat er nu eigenlijk allemaal gebeurt. Eén ding is zeker: als Gerard ergens een pionnetje kan winnen, dan doet hij dat, ook al lijkt de tegenstander grote compensatie te krijgen. Zo ook vanavond. Hij bleef zijn pion voor en in de hectische tijdnoodfase die volgde breidde hij zijn materiële voorsprong gestaag uit. Toen tijdens de reconstructie bleek dat de tijdcontrole ruim gehaald was, capituleerde zijn opponent.
Een mooie 3 - 1 zege dus; de basis is gelegd!
| HSC A (2004) | De Raadsheer (1858) | 3 - 1 |
| Gerard van de Kerkhof (2077) | John van Dijk (1927) | 1 - 0 |
| Jerzy Cebula (2015) | Leo Rietveld (1868) | 1 - 0 |
| Maarten Smit (1982) | Niek Oostvogels (1883) | ½ - ½ |
| Pascal Boudewijns (1942) | Jorrit Havermans (1755) | ½ - ½ |
