Helmondse SchaakclubVerslagen van HSC A
17 april 2015: Checkmate - HSC A (door Maarten Smit)
Onderweg naar Weert, waar wij op vrijdag 17 april de kampioenschapswedstrijd tegen Checkmate gingen spelen, zou er 'metal' afgespeeld worden, zo hadden Pascal en ik besloten. Wij zijn beiden liefhebber van het muziekgenre en Paul wordt er zó opgefokt van dat hij er geweldige schaakpartijen door gaat spelen, zo was onze ervaring. Als we wilden winnen vanavond, dan was dit het perfecte recept voor een bevredigend resultaat. Of Jerzy het nu ook zo leuk zou vinden, wisten we niet, maar onze inschatting was dat hij er zich niet door zou laten afleiden. En als hij bezwaar zou hebben, zouden we hem toch niet verstaan.
Maar helaas. Het was rustig in de auto. Het cd'tje dat Pascal had gebrand bleek door zijn dochtertje kwijt te zijn gemaakt en ik had zelf ook geen alternatief bij me. Zou het nu wel goed gaan komen vanavond?
Bij het speellokaal aangekomen, restaurant De Liefhebber in het hartje van het centrum, keken we even vreemd op toen we ons meldden. "Schaken? Nee, dat is hier niet", zei het meisje dat ons te woord stond. Ze zei het op zo'n manier dat het leek alsof ze nog nóóit van onze edele sport gehoord had. Haar wat oudere collega werd er bij geroepen en ook zij wist van niets. "Maar we zitten hier toch op nummer 45a?", deed ik nog een poging. Ja, dat dan weer wel. Op dat moment kwam de eigenaar eens kijken wat er toch allemaal aan de hand was en hij wist wél van een of andere dubieuze schaakwedstrijd die vanavond plaats zou moeten vinden. We werden vervolgens naar een leeg zaaltje helemaal achter in het pand gedirigeerd.
Toen onze tegenstanders begonnen binnen te druppelen, hoorden we de verklaring voor het feit dat niet algemeen bekend was dat er een schaakclub huist in het etablissement. Checkmate heeft namelijk geen clubavond! Het is een vriendenclub die alleen maar externe wedstrijden speelt. Oké, zo kan het natuurlijk ook.
De wedstrijd begon in een gemoedelijke sfeer en na zo'n twee uur spelen was er nog niet veel duidelijk. De stelling van Pascal was een onbegrijpelijke chaos met kansen aan beide zijden. Paul en Jerzy stonden ongeveer gelijk in partijen die er een stuk rustiger aan toe gingen.
Ik had na de opening een pion gewonnen en was eigenlijk wel tevreden. Dat veranderde toen ik merkte dat de zwarte stelling tóch speelbaar bleek. Mijn tegenstander kende de theorie en vond duidelijke compensatie in het feit dat ik mijn zwartveldige loper nauwelijks kon ontwikkelen. Ik vreesde dat ik helemaal vastgezet zou gaan worden, maar Eric Schouten kwam in tijdnood en vond niet de beste zetten. Ik kon weldra mijn loper ontwikkelen en ruilen, waarna ik een échte pluspion had. Via een ondersterijgrapje won ik een tweede pion en was het punt binnen.
Pascal had inmiddels een remiseaanbod geplaatst met het oog op de stellingen. Jerzy stond immers goed en zou een pion gaan winnen en Paul kon nauwelijks verliezen. Tegenstander Raymond Briels had er op zich wel oren naar om de inmiddels wat vervlakte stelling met een half punt te bekronen, maar speelde voor de vorm nog maar even door.
Daardoor was het Paul die de tweede uitslag kon laten noteren. Zijn partij tegen Dirk Bergmans was vrij gelijk opgegaan, maar de pionnen van de witspeler waren wel wat verder gevorderd, waardoor hij wat meer ruimte had. Paul kwam niet tot enig tegenspel, maar kwam ook niet in gevaar. Na dameruil bleef er een dichtgeschoven stelling over en de witveldige pionnenketen van Paul was makkelijk te verdedigen. Bergmans zag in dat hij nooit verder zou kunnen komen en ging akkoord met remise.
De situatie op het bord van Jerzy was voor Briels het sein dan ook maar vrede te sluiten met Pascal, waarna we de benodigde twee bordpunten die ons van het kampioenschap scheidden binnen hadden!
Jerzy maakte het verhaal nóg mooier door na pionwinst af te wikkelen naar een gewonnen paardeneindspel dat hij met vaste hand verzilverde. Prima partij van onze aanstaande clubkampioen.
De door onze voorzitter beloofde champagne bleef ondanks een half uurtje wachten uit, waarna we toch maar richting Helmond besloten te rijden. Tijdens de 'herrieloze' terugrit speculeerden we over het volgende seizoen. Driekwart van dit team wil opnieuw niet spelen in de hoofdklasse vanwege de absurde reisafstanden aldaar. Maar de vraag is of de competitieleider van de NBSB ons opnieuw toestaat niet te promoveren. Het zou mooi zijn als de NBSB gaat nadenken en inziet dat het formeren van twee hoofdklassen, west en oost, een goede oplossing zou zijn voor clubs die gevestigd zijn aan de 'rand' van de provincie!
| Checkmate (1941) | HSC A (1998) | 1 - 3 |
| Eric Schouten (2014) | Maarten Smit (2015) | 0 - 1 |
| Dirk Bergmans (1938) | Paul van Asseldonk (2023) | ½ - ½ |
| Raimund van Alphen (1918) | Jerzy Cebula (1986) | 0 - 1 |
| Raymond Briels (1892) | Pascal Boudewijns (1967) | ½ - ½ |
24 februari 2015: HSC A - WLC B (door Maarten Smit)
Op dinsdag 24 februari speelde het A-team thuis tegen hekkensluiter WLC B uit Eindhoven. Op voorhand leek een kampioenschap vanavond tot de mogelijkheden te behoren, tenminste als wij deze wedstrijd winnend zouden afsluiten én als ons B-team Checkmate zou verslaan.
Ik speelde voor de tweede keer in deze maand tegen Roel Copic. In de externe competitie had ik wat geluk dat hij na een blunder van mij niet vernietigend toesloeg en dat ik nog met remise kon ontsnappen. Vanavond had ik weer zwart en kwam aanzienlijk beter uit de opening. Ik sloeg een remiseaanbod af en dat was terecht: ik bleef voortdurend een heel klein plusje houden. Mijn opponent maakte echter geen fouten; zo liet hij zich niet verleiden tot een foutief loperoffer dat er wel heel erg sterk uitzag. Op zijn tweede vredesvoorstel ging ik dan toch maar in, omdat ik vanwege tijdnood (twee minuten voor ongeveer 15 zetten en géén extra tijd per zet) geen risico's wilde lopen. En het kon, want op de overige borden stonden we goed.
Zo had Paul al in de opening een gezonde pion veroverd. Tegenstandster en oud-lid Jessica de Haas probeerde wel enig tegenspel te creëren, maar Paul kon toch afwikkelen naar een gunstig lopereindspel. Zijn pluspion gaf hierna de doorslag.
Bij Jerzy zag het er de hele partij goed uit. Hij verkreeg het loperpaar terwijl tegenstander Jasper Krenning het met twee paarden moest doen. Daarnaast had deze een geïsoleerd centrumpionnetje dat op de lange termijn een aanvalsobject zou kunnen vormen. Uiteindelijk ontstond er een toreneindspel met pluspion en dat werd door onze man verzilverd.
Pascal trok met de witte stukken al vroeg in het middenspel ten aanval tegen de zwarte koning. Hij gaf tegenstander Dannie Beijk in zijn aanvalsdrift de gelegenheid om via een familieschaakje een kwaliteit te veroveren, maar in plaats daarvan besloot de zwartspeler zélf een kwaliteit te geven. Het eindspel dat op het bord kwam was huizenhoog gewonnen, maar Pascal verzuimde middels het terugofferen van de kwaliteit toe te slaan en liet zijn eens zo mooie stelling remise lopen.
Konden we met deze 3 - 1 zege al het glas gaan heffen? Ja, dat kunnen we immers altijd wel, maar kampioen waren we (nog) niet. Checkmate won met het kleinst mogelijke verschil van onze clubgenoten. In april volgt derhalve de ontknoping van deze competitie op een vrijdagavond in Weert...
| HSC A (1998) | WLC B (1773) | 3 - 1 |
| Maarten Smit (2015) | Roel Copic (1868) | ½ - ½ |
| Jerzy Cebula (1986) | Jasper Krenning (1777) | 1 - 0 |
| Paul van Asseldonk (2023) | Jessica de Haas (1742) | 1 - 0 |
| Pascal Boudewijns (1967) | Dannie Beijk (1705) | ½ - ½ |
30 januari 2015: Gardé - HSC A (door Maarten Smit)
Op vrijdag 30 januari speelde het A-team in Soerendonk tegen Gardé. Onderweg in de auto een vrolijk muziekje opgezet dat helaas niet door iedereen gewaardeerd werd. Paul beweerde bij aankomst zelfs dat de martelpraktijken in Amerikaanse gevangenissen in het niet vielen met wat hij op de heenreis had moeten ondergaan...
Maar het hielp wel: in slechts 12 zetten veegde Paul Jan Broekhuis, toch niet de eerste de beste, van het bord. Oké, er werden wat openingsfouten gemaakt door de zwartspeler, maar toch.
Dat betekende reeds een 0 - 2 voorsprong, want ook Pascal was door de fraaie melodieën in de auto geïnspireerd geraakt. Tegenstander Karl Raemakers zag na een correct stukoffer in de lijfopening van onze man al na 15 zetten geen verdediging meer en gaf op.
Niet veel later was de wedstrijd in de knip. Jerzy had maar liefst 18 zetten nodig om tegenstander Erwin Talpe, ook bekend van EVS, tot opgave te dwingen. Op zich had de zwartspeler nog wel door kunnen spelen, maar hij zag in dat hij langzaam maar zeker weggedrukt zou gaan worden en had geen zin in deze lijdensweg.
Een maximale zege lag in het verschiet, ware het niet dat de teamleider opzichtig faalde in de afwerking. Na de opening won ik een stuk tegen een pion, maar zag dat opponent Peter Thijssen een heftige koningsaanval opzette. Daar reageerde ik heel goed op, maar het kostte me zeeën van tijd. Toen de rook opgetrokken was had ik een gewonnen eindspel, maar mijn tegenstander weigerde op te geven. Terecht, want ik maakte het mezelf veel te moeilijk. Met weinig tijd op de klok verloor ik mijn één na laatste pion en zag tot mijn afgrijzen dat de laatste pion geforceerd geruild kon worden. Hierdoor was de materiële voorsprong van nog altijd een stuk tegen een pion waardeloos geworden.
We lopen na deze wedstrijd een bordpunt uit op onze laatste concurrent Checkmate. Het B-team zou ons in de voorlaatste ronde een grote dienst kunnen bewijzen!
| Gardé (1736) | HSC A (1989) | ½ - 3½ |
| Jan Broekhuis (1918) | Paul van Asseldonk (2040) | 0 - 1 |
| Peter Thijssen (1700) | Maarten Smit (2014) | ½ - ½ |
| Erwin Talpe (1738) | Jerzy Cebula (1957) | 0 - 1 |
| Karl Raemakers (1586) | Pascal Boudewijns (1945) | 0 - 1 |
6 januari 2015: HSC A - HMC Calder (door Maarten Smit)
Dinsdag 6 januari, de eerste clubavond van 2015, kwam HSC A uit tegen het Bossche HMC Calder. Vroeg op de avond ontving ik een mailtje van de teamleider van dit team met de mededeling dat hij er niet in geslaagd was meer dan drie man te regelen. Bord 4 zou onbezet blijven, kondigde hij aan. Vreemd dat een club als HMC met een ledenaantal dat zeker drie keer zo groot is dan dat van ons niet in staat is hun enige avondteam te vullen! Maar goed, aan mij de ondankbare taak onze vierde bordspeler te vertellen dat hij een vrije avond zou hebben. Pascal reageerde aangekomen bij De Molen niet echt blij op mijn nieuws, wat voor mij een reden was te overwegen dan maar zélf niet te spelen. Een telefoontje van Paul bood echter soelaas: hij stelde spontaan voor om op bord 4 plaats te nemen, waardoor het probleem opgelost was!
Paul mocht nog wél even naar de club toe komen om zijn eerste zet te spelen en om 21.15 uur, een uur na het aanvangstijdstip, mocht hij dan officieel het punt in ontvangst nemen.
Pascal schoof door naar bord 3 en moest ineens met zwart aantreden. Daar had hij geen problemen mee en na een eenvoudige truc won hij al snel een pionnetje. Een dubbele dreiging leverde hem het volle punt op: met een loperzet dreigde hij niet alleen pionwinst, maar ook damewinst door een aftrekschaak met de andere loper. Opponent Bert Kramer zag alleen de eerste dreiging.
Ik had in het middenspel via een leuk tussenzetje voordeel gekregen tegen Cees Nuijten, waar ik een jaar of twintig geleden ook al eens tegen speelde. Ik kwam daarna een pion voor en zag de tijd van mijn tegenstander snel slinken. Toen hij voor de laatste twintig zetten nog zo'n vier minuten over had, geloofde ik het wel. Hij ook, nadat hij zag dat hij een tweede pion zou gaan verliezen.
De teamwinst was daarmee binnen. Een maximale score zat er echter niet in, omdat Jerzy in zijn partij tegen Loek Mostertman in een ingewikkelde fase koos voor een afwikkeling die hem in een eindspel bracht met ongelijke lopers. Dit werd spoedig remise gegeven.
| HSC A (1989) | HMC Calder (1799) | 3½ - ½ |
| Jerzy Cebula (1957) | Loek Mostertman (1830) | ½ - ½ |
| Maarten Smit (2014) | Cees Nuijten (1781) | 1 - 0 |
| Pascal Boudewijns (1945) | Bert Kramer (1785) | 1 - 0 |
| Paul van Asseldonk (2040) | n.o. | 1 - 0 R |
2 december 2014: Mierlo-Geldrop - HSC A (door Maarten Smit)
Op dinsdag 2 december stond alweer de derde ronde van de avondcompetitie op het programma. Wij mochten voor het eerst dit seizoen een uitwedstrijd spelen, in Mierlo welteverstaan. Ik mocht rijden en had op verzoek van passagier Pascal wat stevige progressieve metal opgezet. Hij kon het Zweedse Opeth uiteraard wel waarderen, maar toen Paul de auto instapte bleek deze minder gecharmeerd van de "herrie". Hij raakte blijkbaar enigszins opgefokt door deze prachtige muziek en beloofde daarom een agressieve opening te gaan spelen.
Aangekomen in Mierlo overhandigde ik mijn opstelling aan Pim, die dit seizoen in de avondcompetitie uitkomt voor Mierlo-Geldrop en ook teamleider van dit team is. Ik had onze vaste opstelling iets gewijzigd door Jerzy op bord 1 te zetten en Paul op 3, in de vaste overtuiging dat Pim bij de opponent het eerste bord zou bemannen. De gedachte was dat Paul en Pim elkaar binnenkort ook nog zouden treffen in de interne herfstcompetitie, waardoor het mij beter leek om Jerzy aan Pim te koppelen.
Paul speelde dus tegen Pim! Laatstgenoemde had namelijk zelf ook het idee gehad om tegen Jerzy te spelen en had plaatsgenomen op bord 3...
Achteraf viel dit gunstig voor ons uit. Paul speelde niet echt agressief, maar had wel een lekker plusje toen Pim gruwelijk de fout in ging. Via een twee zetten diepe combinatie won Paul een vol stuk, waarna Pim er onmiddellijk de brui aan gaf. Ik weet wel welke muziek ik bij de volgende uitwedstrijd ga opzetten!
Dat punt van Paul was welkom, omdat we er op de overige borden niet echt florissant bij stonden. Zo had Jerzy een wat mindere stelling terwijl ik een heftige koningsaanval te verwerken kreeg.
Pascal stond na de opening zelfs ronduit slecht. Hij had zijn beide lopers binnen zijn pionnenketen begraven en zijn witveldige loper was zo goed als dood. In het middenspel bouwde Ilir Gjoshi, oud-lid van het inmiddels opgeheven Bastion, langzaam verder aan zijn stelling. Wat hij vervolgens deed was niet slim: hij ruilde zijn sterke paard tegen de vrijwel overleden loper op d7, of zoals Pascal het verwoordde: "hij ruilde zijn stuk tegen brandhout". Hierna kwam onze man langzaam maar zeker onder de druk uit en kon uiteindelijk zijn in hevige tijdnood gekomen tegenstander enkele pionnen ontfutselen, waarna het zowaar 0 - 2 stond.
Ik kreeg zoals gezegd een flinke koningsaanval over me heen. Het oogde allemaal vrij eng, maar na een sterke verdedigingszet ging mijn tegenstrever de fout in. Hij had na een tussenschaakje een stuk moeten offeren tegen drie pionnen om de stelling in evenwicht te houden, maar koos ervoor een kleine kwaliteit te geven. Mijn koning moest nu het open veld in, maar dat was geen probleem met zoveel verdedigende stukken in de buurt. Na dameruil kon ik de aanval overnemen, won een kwaliteit, waarna ik dus een stuk voor stond. Na het onschadelijk maken van de verbonden g- en h-pionnen kon ik in mijn derde poging eindelijk eens een overwinning noteren tegen Han Saft.
Jerzy had het de hele partij moeilijk vanwege een ontwikkelingsachterstand. Arnoud de Graaf had een zwakke dubbele a-pion, maar zijn stukken stonden allemaal goed. Toen Jerzy na het ruilen van diverse stukken zijn problemen had overwonnen, leek hij vanwege de zwarte gehavende pionnenstructuur nog op enig voordeel te kunnen bogen. Dit was echter minimaal en het lukte hem dan ook niet het overgebleven paardeneindspel in winst om te zetten.
Al met al een gedegen, ietwat geflatteerde overwinning.
| Mierlo-Geldrop (1825) | HSC A (1989) | ½ - 3½ |
| Arnoud de Graaf (1827) | Jerzy Cebula (1957) | ½ - ½ |
| Han Saft (1753) | Maarten Smit (2014) | 0 - 1 |
| Pim Blijlevens (1965) | Paul van Asseldonk (2040) | 0 - 1 |
| Ilir Gjoshi (1753) | Pascal Boudewijns (1945) | 0 - 1 |
11 november 2014: HSC A - De Combinatie (door Maarten Smit)
Dinsdag 11 november was het een drukte van jewelste in ons clublokaal. Liefst vier teams van HSC werkten een thuiswedstrijd af in de tweede ronde van de avondcompetitie. Wij mochten aantreden tegen De Combinatie uit Asten, een team dat in de eerste ronde niet verder was gekomen dan een half bordpunt. Een makkie zou het echter niet worden.
Hugo was bereid gevonden om onze vaste eerstebordspeler én vakantieganger Paul te vervangen. Met zwart kwam hij na de opening niet echt los, wat hem noopte het afzichtelijke Pb6-a8 te spelen. Niemand van het massaal toegestroomde publiek gaf hierna nog een eurocent voor de zwarte stelling, op een enkeling na, die zelfs meende dat je met een dergelijke zet gewoon op winst zou moeten kunnen spelen. Tegenstander Gerard van den Berg zag blijkbaar niet precies hoe hij voordeel kon krijgen en herhaalde twee keer de zetten. Hugo claimde vervolgens remise door voor de derde keer Pa8 op zijn notatieformulier in te vullen en die claim werd gegrond verklaard. Eigenlijk had ik Hugo een reprimande moeten geven; hij had immers niet met de teamleider overlegd óf hij wel remise mocht spelen, maar gezien zijn dramatische ervaring (het is ook wat om maar liefst drie keer in één partij je paard op a8 te moeten zetten), zag ik dat maar door de vingers.
Mijn partij eindigde niet lang daarna ook in remise (ik heb het makkelijk: ik overleg alleen met mezelf). In het middenspel had ik een kans op licht voordeel laten lopen omdat ik dacht een nóg betere zet te kunnen spelen. De door mij bedachte zettenreeks bevatte echter een fout: ik had op enig moment gerekend op terugslaan met een paard, maar zag toen ineens dat mijn opponent ook met de dame kon slaan en dat zou hem pionwinst opleveren. Ik moest derhalve tot mijn verdriet afwijken en kwam in een inferieure stelling terecht. John Loomans onderschatte gelukkig zijn eigen stelling en bood vrij snel hierna remise aan, hetgeen ik eigenlijk niet kon weigeren, omdat ik niet zag hoe ik dreigend pionverlies zou kunnen afwenden.
Ook bij Pascal sloeg even later het remisevirus toe. Na een gelijkopgaande strijd kwam hij in hevige tijdnood en besloot in te gaan op het vredesvoorstel van Stefan Rooijakkers. Uit de analyse bleek dat er nog wel wat te spelen zou zijn, maar dat het ook wel eens helemaal mis zou kunnen gaan, vanwege de complexiteit van de stelling. Verstandig besluit derhalve!
Helemaal omdat Jerzy een toren voor was gekomen en op grond daarvan zou moeten kunnen winnen. Maar ingewikkeld was het ook hier, daar zorgde de geroutineerde Jos Swinkels wel voor, onder andere door een op promotie staand pionnetje. Jerzy gaf zijn toren, maar kon daarmee een stuk terugwinnen én de gevaarlijke pion onschadelijk maken. Hierna moest hij alleen nog uit de dameschaakjes lopen om de felicitaties van zijn tegenstander én zijn teamgenoten in ontvangst te nemen.
| HSC A (2009) | De Combinatie (1958) | 2½ - 1½ |
| Hugo Faber (2119) | Gerard van den Berg (2060) | ½ - ½ |
| Maarten Smit (2014) | John Loomans (1877) | ½ - ½ |
| Jerzy Cebula (1957) | Jos Swinkels (2031) | 1 - 0 |
| Pascal Boudewijns (1945) | Stefan Rooijakkers (1865) | ½ - ½ |
14 oktober 2014: HSC A - HSC B (door Maarten Smit)
Op dinsdag 14 oktober begon de avondcompetitie traditioneel met de wedstrijd tussen HSC A en HSC B. Een beetje vreemd was het wel dat deze wedstrijd überhaupt op het programma stond, want was ons vaandelteam vorig jaar niet gepromoveerd? Ja, dat is waar, alleen bleek het bij de indeling van de teams vrijwel onmogelijk spelers bereid te vinden in het A-team plaats te nemen. Niemand van HSC lijkt zin te hebben om op een doordeweekse avond een uitwedstrijd te spelen tegen het Roze Kasteel in Lepelstraat, ten noordwesten van Bergen op Zoom (om maar een voorbeeld te noemen). Er werd daarom verzocht aan de NBSB-competitieleider om ons dan maar niet te laten promoveren, en daar werd gehoor aan gegeven, omdat De Kentering uit Rosmalen (de nummer twee van vorig seizoen) wél zin had in dit avontuur. Misschien toch een overweging voor de competitieleider van de NBSB om in de toekomst twee hoofdklassen te formeren (oost en west), zodat je niet zo belachelijk ver hoeft te reizen!
De samenstelling van het A-team is dit seizoen op slechts één punt gewijzigd: Danniël keerde terug naar HSC B en wisselde van plaats met mij. Ik mag dit seizoen de teamleiderswerkzaamheden vervullen.
Na deze inleiding wordt het tijd voor het wedstrijdverslag.
Op bord 4 konden wij heel vroeg op de avond al een vol punt noteren. Danniël vergiste zich in een slagenwisseling en zag nadat de rook opgetrokken was tot zijn ontsteltenis dat hij een stuk had verloren. Pascal werd aldus na slechts elf zetten de hand geschud.
De overige partijen duurden aanmerkelijk langer.
Jerzy had in het middenspel een pionnetje gewonnen, maar had wel zijn koningsstelling danig verzwakt. Gerard, die in het B-team Johan had vervangen, kon zijn stukken rustig op de goede plaatsen zetten en na een venijnige paardzet won hij niet alleen zijn pion terug, maar kon even later vernietigend binnenkomen in Jerzy's koningsstelling. Dit betekende de gelijkmaker.
En het werd nog erger voor ons. Paul, die vorig seizoen de perfecte score had gehaald in het A-team, ging onderuit in de tijdnoodfase. Tegenstander John had langzaam maar zeker zijn stelling uitgebouwd en viel via de konings- én damevleugel de zwarte stelling binnen. Paul kon daar eigenlijk weinig tot niets tegenover stellen. Prima partij van John.
Aan mij de taak om een matchpunt te redden. In het middenspel had ik heel licht voordeel bereikt door het paard van Sem naar de onderste rij te dwingen. Na dameruil hield ik dat voordeel vast vanwege een geïsoleerde zwarte pion, maar genoeg voor de winst was het vermoedelijk niet. Dat werd anders toen Sem na een minder geslaagde lopermanoeuvre een pion verloor. Ik kon hierna afwikkelen naar een gewonnen pionneneindspel. Ik mocht later nog aantonen dat ik het eindspel van dame tegen twee verbonden pionnen kon winnen, maar dat was natuurlijk geen enkel probleem.
Met dit gelijkspel (vier overwinningen van wit!) kunnen beide teams tevreden zijn.
| HSC A (1993) | HSC B (1887) | 2 - 2 |
| Paul van Asseldonk (2056) | John van Rooij (1864) | 0 - 1 |
| Maarten Smit (2003) | Sem van Houten (1811) | 1 - 0 |
| Jerzy Cebula (1966) | Gerard van de Kerkhof (2027) | 0 - 1 |
| Pascal Boudewijns (1945) | Danniël van Boxtel (1847) | 1 - 0 |
