Uitslagen en korte verslagen van HSC in het Oost-Brabant toernooi

8 september 2007: HSC - Gardé (door Roland Robinson)
HSC is er niet in geslaagd om de Jan van Hoof-trofee te winnen. Zonder Pascal, Danniël en Willy (om diverse redenen afwezig) bleek Gardé net te sterk. HSC had aan 4 - 4 genoeg en dus besloot de autoritaire teamleider tot een snelle remise in een saaie Caro-Kann partij. "Nog zeven remises en we zijn er", was zijn gedachte, maar niet iedereen bleek daarvoor de juiste Leko-capaciteiten te hebben. Frans (in tijdnood), Benjamin en Roel verloren, en daar stond alleen een overwinning van Joep tegenover. Met een 3½ - 1½ achterstand en Paul op winst, moest óf Wilfried óf Rob voor de volle winst gaan. Ondanks nadrukkelijke orders van de autoritaire teamleider moesten beiden in een remise berusten.

 
HSC (1773)Gardé (1813)3½ - 4½
Benjamin Smits (1799)Paul Hommerson (2183)0 - 1
Paul van Asseldonk (2048)Jan Broekhuis (1904)1 - 0
Joep Peeters (1845)Raimund van Alphen (1872)1 - 0
Frans van Neerven (1838)Jacco Vermeulen (1784)0 - 1
Roland Robinson (1798)Coen Winters (1807)½ - ½
Wilfried van de Kimmenade (1696)Jack Sonnemans (1712)½ - ½
Rob Bakels (1626)Peter Thijssen (1639)½ - ½
Roel van de Donk (1530)Christiaan Münch (1600)0 - 1


24 april 2007: HSC - Gardé (door Roland Robinson)
HSC is in de laatste wedstrijd in de reguliere Oost-Brabant competitie tegen de eerste nederlaag aangelopen. Gardé was, vooral op de onderste borden, te sterk voor het verzwakte HSC. Willy (gestopt), Wilfried (familieverplichtingen) en Danniël (verplichtingen opgelegd door de Autoritaire interne competitieleider) waren niet beschikbaar. Uit de reserve pool werden deze keer Jack en Chris opgevist, maar beiden verloren tamelijk kansloos. Ook Rob (onwennig op bord 7 in plaats van bord 8) verloor redelijk snel. Dit betekende drie nullen op de onderste borden, hierbij moet wel worden aangetekend dat de gasten een zeer homogeen team hadden opgesteld, zonder zwakke schakels. Toen ook de sterkste schakel, Paul Hommerson, won van zijn naamgenoot was de wedstrijd al beslist, want ondertussen was Frans remise overeengekomen.
Toch was hiermee de spanning nog niet verdwenen. HSC moest drie punten halen om eerste te blijven, en deze eerste plaats heeft als voordeel dat een gelijkspel in de finale als winst wordt aangemerkt.
Roland tilde de score naar anderhalf, zijn twee pluspionnen bleken voldoende te zijn in een toreneindspel. Vervolgens boekte Pascal een fraaie overwinning op Jan Broekhuis, die blijkens zijn 'alle-stukken-op-de-achterste-rij-in-het–middenspel-tactiek' al duidelijk geïndoctrineerd is door zijn en onze clubgenoot John.
Uiteindelijk was het Joep die de eerste plaats veilig stelde, hij kon het zich zelfs veroorloven om de partij niet te claimen toen de vlag van de tegenstander op de veertigste zet viel.

 
HSC (1780)Gardé (1838)3½ - 4½
Paul van Asseldonk (2092)Paul Hommerson (2166)0 - 1
Pascal Boudewijns (1900)Jan Broekhuis (1850)1 - 0
Joep Peeters (1858)Raimund van Alphen (1831)1 - 0
Frans van Neerven (1832)Coen Winters (1818)½ - ½
Roland Robinson (1766)Jacco Vermeulen (1801)1 - 0
Jack Ruijs (1761)Martijn Cox (1707)0 - 1
Rob Bakels (1675)Leo Hovens (1816)0 - 1
Chris van der Aa (1359)Jack Sonnemans (1716)0 - 1


Terug naar boven

2 april 2007: Triple-pion - HSC (door Rob Bakels)
Op maandag 2 april trad het Oost-Brabantteam aan tegen Triple-pion. Winst betekende een finaleplaats in september van dit jaar. Aangezien de kans reëel is dat het tweede team promoveert, zou dit voorlopig wel eens de laatste keer kunnen zijn dat wij weer een beker mee naar huis nemen.
Dit in gedachten had onze autoritaire teamleider in al zijn wijsheid besloten om Rob van bord 8 af te halen en hem te promoveren naar bord 7. Dat bleek een uitstekende keuze omdat Rob na 15 zetten de stukken in de doos kon doen, met een winstpunt achter zijn naam. Zelfs zonder open f-lijn (volgens Paul de 'fuck you lijn') kreeg Rob een goede aanval die zijn tegenstander niet goed pareerde. Damewinst of mat dreigde en dat was 1 - 0.
Wilfried kon op bord 6 zijn tegenstander niet de baas. De met een jetlag kampende Wilfried liet zijn paard of f6 wegslaan, waarna een dubbelpion restte. Aangezien Wilfried een korte rochade had toegepast kwamen de g- en h-pion oprukken. Toen vervolgens de witte dame de stelling binnendrong werd de stand gelijk, 1 - 1.
Willy speelde op bord 2. Het begin was zeer voortvarend voor Willy maar gaandeweg nam wit de overhand. Met een geniepig vorkzetje won Willy een toren en direct de partij, 2 - 1.
Op bord 4 wisselende kansen voor beide spelers. Ton won in eerste instantie een kwaliteit, maar gaf direct een stuk terug waarna hij duidelijk minder stond. Een paardoffer op b7 van Ton’s tegenstander had echter niet het gewenste effect, waardoor Ton de stelling over kon nemen en vervolgens het eindspel keurig won, 3 - 1.
Roland bouwde in zijn partij, zoals te doen gebruikelijk dit jaar, een solide stelling. Zijn tegenstander is hier zo van onder de indruk dat hij in plaats van een kwaliteit een vol stuk weggeeft. De rest was een makkie voor Roland, 4 - 1.
Joep speelde een mooie partij op bord 3. In het middenspel offerde hij een loper die zijn tegenstander aannam. Vervolgens kwam er een grote aanvalsgolf over Joep’s tegenstander heen. Deze aanvalsgolf kon hij pareren, maar wel met materiaalverlies. In het eindspel nam Joep het heft definitief in handen en hij maakte voor ons het beslissende punt, 5 - 1.
Chris kwam op bord 8 al snel onder druk te staan. Deze druk kostte hem een kwaliteit en twee pionnen. In het eindspel leek Chris eeuwig schaak te hebben maar hij besloot dit niet te doen waarna de tegenstander direct de winst wist te bewerkstelligen, 5 - 2.
Paul speelde op bord 1 op zijn ‘Pauls’, dat wil zeggen langzaam maar zeker de stelling naar een voordeel schuiven, vervolgens in tijdnood komen en in die tijdnood ook nog de winnende zet weten te vinden. Toen de tijdcontrole net gehaald was, sputterde zijn tegenstander nog even tegen maar hij besloot uiteindelijk toch op te geven, 6 - 2.
Uiteindelijk een simpele overwinning die halverwege de partijen nog niet zo simpel leek. De finaleplaats is nu een feit. Nu eens zien of we de beker voor de tweede keer in drie jaar kunnen meepikken. Mocht dat niet lukken dan wordt het zeker een gezellige middag in september...

 
Triple-pion (1674)HSC (1762)2 - 6
Loek van Rey (1798)Paul van Asseldonk (2092)0 - 1
Mario Teeuwen (1695)Willy Jonkers (1913)0 - 1
Frans Ooms (1741)Joep Peeters (1858)0 - 1
Wil van Zon (1696)Ton van der Zanden (1719)0 - 1
Pieter Zegers (-)Roland Robinson (1766)0 - 1
Johan Hage (-)Wilfried van de Kimmenade (1712)1 - 0
Theo Thijs (1439)Rob Bakels (1675)0 - 1
Harrie Gorter (-)Chris van der Aa (1359)1 - 0


Terug naar boven

13 maart 2007: HSC - De Combinatie (door Roland Robinson)
Het Oost-Brabantteam heeft ook zijn tweede wedstrijd gewonnen, tegen De Combinatie werd een fraaie 5 - 3 overwinning behaald.
De match begon echter bijzonder somber. Danniël won weliswaar een pion, maar verloor daarop zijn dame. Pascal volgde dit voorbeeld, ook hij kon na dit zware materiaalverlies opgeven (0 - 2).
Het tij keerde toen eerste bordspeler Willy een onverwachte overwinning behaalde op Swinkels sr. Ook Benjamin won, maar had dit te danken aan het feit dat zijn tegenstander er niet in slaagde om de vereiste veertig zetten binnen anderhalf uur te produceren. Debutant Ton won eveneens op een dergelijke manier, zijn tegenstander wekte echter geen moment de indruk zich door de klok te laten opjagen. Aangezien Joep ondertussen remise had gespeeld, was de stand inmiddels 3½ - 2½.
Roland mocht het beslissende punt binnenhalen, zijn drie verbonden vrijpionnen waren sterker dan het witte paard. Frans was het langste bezig, maar kwam uiteindelijk tot de conclusie dat behalve toreneindspelen ook eindspelen met licht materiaal altijd remise zijn.
Op maandag 2 april staat de derde (en tevens voorlaatste) wedstrijd op het programma. Bij een eventuele overwinning op Triplepion kan HSC de finaleplaats niet meer ontgaan.

 
HSC (1829)De Combinatie (1805)5 - 3
Willy Jonkers (1913)Jos Swinkels (2026)1 - 0
Pascal Boudewijns (1900)John Loomans (1964)0 - 1
Joep Peeters (1858)Ben Bruggers (1927)½ - ½
Benjamin Smits (1843)Stefan Rooijakkers (1911)1 - 0
Frans van Neerven (1832)Embert Berkers (1634)½ - ½
Danniël van Boxtel (1800)Jan Cuijpers (1753)0 - 1
Roland Robinson (1766)Yugo Pokrajac (1532)1 - 0
Ton van der Zanden (1719)Toon Sparidans (1691)1 - 0


Terug naar boven

16 januari 2007: WLC - HSC (door Roland Robinson, met schaaktechnische ondersteuning van Danniël van Boxtel)
Na de magere prestaties in het afgelopen jaar, was het geen verrassing dat de autoritaire teamleider voor aanvang van dit seizoen drastische maatregelen had genomen. Paul werd op een vliegtuig naar Brazilië gezet, daarnaast werd Maarten met behulp van de Commissie Externe Teamindeling weggepromoveerd naar het KNSB-team, waardoor hij evenmin voor het Oost-Brabantteam kan uitkomen.
Het gevolg was dat de eerste twee borden nu wél wonnen. Op bord 3 ging het evenwel mis: in een gecompliceerde stelling koos Joep voor de verkeerde voortzetting die hem een stuk kostte. Het betekende op dat moment een 1 - 0 achterstand, maar nog voordat de topborden wonnen, werd er al aan de andere kant van de lange tafel een punt binnengehaald. Rob had eerder op de avond aan zijn teamleider gevraagd of hij remise mocht aanbieden (mindere stelling met nog veel minder tijd), maar kreeg opdracht te wachten op een fout van zijn (op papier mindere) tegenstander. Deze fout kwam er inderdaad en zo boog HSC de stand om in een 1 - 3 voorsprong.
Het werd echter nog spannend toen Wilfried (die eveneens geen toestemming kreeg van de autoritaire teamleider om remise aan te bieden) in vliegende tijdnood van zijn tegenstander een blunder maakte en zodoende verloor (2 - 3).
Frans en zijn tegenstander smeten de eerste twintig zetten van een vertraagde Morra in blitztempo op het bord. Terwijl je met zwart na deze opening normaliter een pion voor staat, wist Frans echter binnen een kwartier na de aftrap juist een eindspel met een pion minder over te houden. Hij verdedigde zich vervolgens langdurig op vindingrijke wijze en leek alsnog met remise beloond te gaan worden, maar de witte f-pion bleek uiteindelijk onstopbaar (3 - 3).
Danniël wist zijn externe debuut voor HSC met een weinig spectaculaire doch nuttige overwinning op te luisteren. Na een Dame-indische opening won hij al snel een pion ten gevolge van allerlei lastige penningen. Danniël behield steeds het initiatief en wikkelde middels diverse (mat)dreigingen af naar een gewonnen eindspel met een pion meer. Tegenstander Aard Daanen bespoedigde het einde van de partij door op de beruchte veertigste zet in tijdnood de 'enige zet' te missen, waardoor hij een vol stuk verloor (3 - 4).
Het kwam nu neer op Roland die met tijdnood en een mindere stelling toch remise moest houden. Nadat hij zijn tegenstander er vriendelijk op had gewezen dat hij wél zijn zetten moest noteren, was deze daarvan blijkbaar zo van de kaart dat hij zelf afwikkelde naar twee kale koningen.

 
WLC (1696)HSC (1807)3½ - 4½
Frank Albers (1938)Willy Jonkers (1913)0 - 1
Jan Mascini (1861)Pascal Boudewijns (1900)0 - 1
Dannie Beijk (1726)Joep Peeters (1858)1 - 0
Toon Kok (1767)Frans van Neerven (1832)1 - 0
Aard Daanen (1675)Danniël van Boxtel (1800)0 - 1
Wim Lucassen (1622)Roland Robinson (1766)½ - ½
René Matzinger (1537)Wilfried van de Kimmenade (1712)1 - 0
Michael Spijkerman (1438)Rob Bakels (1675)0 - 1


Terug naar boven