Helmondse SchaakclubVerslagen van HSC 3
13 april 2019: HSC 3 - Nuenen 2
Verslag volgt later.
| HSC 3 (1448) | Nuenen 2 (1414) | 5½ - 2½ |
| Rob Bakels (1616) | Jan Spruijt (1503) | ½ - ½ |
| Wilfried van de Kimmenade (1637) | Rinus de Keizer (1479) | ½ - ½ |
| Ton Hageman (1573) | George Dujardin (1457) | ½ - ½ |
| Paul Sanders (1421) | Peter van Brussel (1469) | 1 - 0 |
| Mario Adriaans (1407) | Anton van Lier (1366) | 0 - 1 |
| Casper Bijker (1171) | Reinoud van Mens (1326) | 1 - 0 |
| Hans Voogt (1567) | Dick Warbout (1344) | 1 - 0 |
| Jos Pieters (1195) | Cor van Leuken (1369) | 1 - 0 |
16 maart 2019: De Combinatie 3 - HSC 3 (door Rob Bakels)
Na een paar nederlagen op een rij, hebben we afgelopen zaterdag in Asten een makkelijke overwinning behaald. Daar hadden we wel de voorzitter voor nodig die voor deze keer van stal werd gehaald.
Jos speelde een puike partij. Zijn tegenstander werd totaal overrompeld en stond na tien zetten een vol stuk achter. Enkele zetten later pikte Jos en passant nog even een toren mee waarna zijn tegenstander de vlag hees.
Vrij snel daarna stond het 0 - 2 voor ons. Mario won in het middenspel een stuk en ging vervolgens op pionnenjacht. Dat werkte heel goed want zijn tegenstander geloofde het wel in het eindspel.
Nico maakte er op bord 2 een feest van. Hij kreeg een mooie pionnenstructuur met vrijpion. Zijn tegenstander concentreerde zich aan deze zijde van het bord waarop Nico keihard toesloeg aan de andere kant. Met dame en paard kwam hij binnen en er was geen houden meer aan.
Vervolgens was ook de voorzitter snel klaar. Vanaf de opening stond het bord in brand. De dreigingen van beide kanten waren talrijk. Toen de rook opgetrokken was stond Millo twee verbonden pionnen voor. De tegenstander had ook een vrijpion gecreëerd maar nadat beiden een dame hadden gehaald kon Millo na een aantal schaakjes dames ruilen. De verbonden pionnen deden vervolgens de rest, 0 - 4.
Vervolgens liep Ton tegen een nederlaag aan. Hij stond wel beter in het middenspel maar hij wist de juiste voortzetting niet te vinden. Zijn tegenstander knokte zich terug in de wedstrijd en nam het initiatief over en Ton moest zich uiteindelijk gewonnen geven.
Lang hoefden we niet te treuren want ik won zelf mijn partij. Ik kwam moeizaam uit de opening maar uiteindelijk nam ik de partij over en na stukwinst gaf mijn tegenstander op, 1 - 5.
Vervolgens verloor Casper wat niet nodig was. In een remisestelling liet Casper de pionnen van de tegenstander te ver komen waardoor koning en toren opgesloten raakten. Zijn tegenstander kreeg vrij spel en Casper zag dat verder spelen geen zin meer had.
Paul was als laatste klaar en ging ook met een punt op zak huiswaarts. Hij had een klein plusje en bouwde dat langzaam uit naar een vol punt, 2 - 6.
Daarna werd het nog heel gezellig in het Helmondse centrum met een drankje en een hapje.
| De Combinatie 3 (1398) | HSC 3 (1410) | 2 - 6 |
| Toon Sparidans (1607) | Rob Bakels (1616) | 0 - 1 |
| Remco Wever (1245) | Nico Vissers (1588) | 0 - 1 |
| Bart van Bussel (-) | Ton Hageman (1573) | 1 - 0 |
| André Donkers (-) | Paul Sanders (1421) | 0 - 1 |
| Jos Schlangen (1327) | Mario Adriaans (1407) | 0 - 1 |
| Kees van Hooidonk (1411) | Casper Bijker (1171) | 1 - 0 |
| Rini de Greef (-) | Jos Pieters (1195) | 0 - 1 |
| Maarten Schlangen (-) | Millo Labriaire (1308) | 0 - 1 |
9 februari 2019: HSC 3 - Gardé 2
Geen verslag ontvangen.
| HSC 3 (1540) | Gardé 2 (1643) | 3½ - 4½ |
| n.o. | Arthur Hendrickx (1764) | 0 - 1 R |
| Rob Bakels (1616) | Erwin Talpe (1707) | 0 - 1 |
| Nico Vissers (1588) | Storm Hoeks (1645) | 0 - 1 |
| Wilfried van de Kimmenade (1637) | Jack Sonnemans (1770) | ½ - ½ |
| Ton Hageman (1573) | Mark Timmermans (1749) | ½ - ½ |
| Mario Adriaans (1407) | Jasper van Buul (1320) | 1 - 0 |
| Paul Sanders (1421) | Paul Harperink (1660) | ½ - ½ |
| Casper Bijker (-) | Paul Coenen (1529) | 1 - 0 |
15 december 2018: Eindhoven 4 - HSC 3 (door Rob Bakels)
Op 15 december werd HSC 3 door Eindhoven 4 op alle borden onderste boven gespeeld. Alleen Paul Sanders pakte op bord 7 een verdiend punt. Roel kreeg remise aangeboden in een voor hem veel mindere stelling. Echter dit was het beslissende matchpunt voor Eindhoven en Roel kon niet anders dan accepteren. Op naar de volgende ronde maar.
| Eindhoven 4 (1628) | HSC 3 (1566) | 6½ - 1½ |
| Rik van der Weij (1830) | Roel van de Donk (1752) | ½ - ½ |
| Frits Schalij (1955) | Rob Bakels (1637) | 1 - 0 |
| Wendy Huang (1622) | Nico Vissers (1627) | 1 - 0 |
| Ron van Hoogstraten (1526) | Mario Adriaans (1395) | 1 - 0 |
| Valentijn van Warmerdam (-) | Ton Hageman (1571) | 1 - 0 |
| Ivan Ponomarev (1398) | Casper Bijker (-) | 1 - 0 |
| Flip Stomps (1439) | Paul Sanders (1411) | 0 - 1 |
| Elysia Feng (-) | Jos Pieters (-) | 1 - 0 |
24 november 2018: HMC Den Bosch 4 - HSC 3 (door Wilfried van de Kimmenade, middenstuk door Jos Pieters)
Het is zaterdag en ik schrik wakker. Mijn uurwerk met alarmschel heeft zich vergaapt en met gepaste spoed en contrecoeur ontwaak ik. Ik voel een gelokaliseerde maar vooral bonkende cefalalgie en neem een pijnstiller. Zou mijn late vrijdagavondborrel hieraan ten grondslag liggen? Wat een comfortabele start op deze druilerige zaterdagochtend. A vida é boa (het leven is mooi, dat u het weet...!). Ik schuif mijn gordijnen open en neem een ontspannende hete douche. Mijn hoofd blijft bonken, dat dan wel weer... Ik besluit een verse smoothie te bereiden en neem een hard gekookt scharreleitje (kooktijd tien minuten, maar dit terzijde). De inktzwarte oploskoffie smaakt voortreffelijk. Een kop koffie lijkt niet voldoende te zijn. Ik neem er nog een, en nog een. Mijn cafeïnespiegel is bereikt. De klokt tikt, het is al laat... Tijd om mijn woonpaleis te verlaten. Twaalf uur is het matineus aanvangstijdstip vandaag en dat is veel te vroeg! Als dat maar goed gaat...
Dan start ik mijn zwarte Honda Civic 1.8. Hij heeft er kennelijk zin in want na een luttele vier autominuten is de binnentemperatuur van mijn rijtuig zeer aangenaam te noemen. Ik neem de vrijheid om mijn radio aan te zetten. Micheal Jackson zingt: "Wanna be starting something". De volumeknop van mijn autoradio draai ik klokwaarts naar het hoogste geluidsniveau. Het gaspedaal gaat verder open. Ik ben opeens aangekomen bij mijn eerste passagier. Het is Paul onze zesde bordspeler vandaag, en hij stapt blijmoedig in. Ik heet mijn co-piloot van harte welkom en bied hem een voorverwarmde somptueuze fauteuil aan. We koersen af naar Jos, mijn tweede passagier. Een brede vergenoegdheid kan niet uitblijven. Mijn auto is nu compleet en de navigatie-app dirigeert ons via een landelijke route naar Cultureel Centrum ’t Spectrum in Schijndel. Dit keer een gewijzigde speellocatie. HMC Den Bosch speelt haar externe wedstrijden normaliter in Hintham nabij Duketown. We bereiken na een soepele autorit in een krappe vijfendertig minuten deze fraaie huisvesting, en na een korte noodzakelijke biologische stop bemoeder ik mezelf met een nieuwe warme cafeïnedrank. Ondertussen wachten we op onze medeteamgenoten en ik besluit om vijf minuten over twaalf toch maar naar onze teamcaptain Rob te bellen. Geen gehoor, wat nu...? Ik probeer Nico onze tweede chauffeur te bellen; "We zijn er over vijf minuten", antwoordt hij mij geruststellend. Ik schakel enigszins onbezorgd mijn verspreker offline en neem plaats achter het tweede bord. Er ligt al een notatievelletje voor me klaar. De witspeler Bart van der Krogt heeft zijn naam al op mijn velletje geschreven. Wat aardig van hem... Niet veel later arriveert Mario in de schaakarena en hij is ook vandaag weer netjes gekleed. Zijn zwarte sjaal danst onophoudelijk sierlijk om zijn hals. Zonder meer de best geklede schaker deze middag. Teamleider Pieter Roos besluit nog even te wachten te meer omdat de gewijzigde speellocatie op vrijdag pas is doorgeseind. Een sportief gebaar van onze tegenstanders waarvoor hulde.
Na een klein kwartier beginnen we dan alvast maar met schaken. We zijn op dat moment nog maar met zijn vieren. Waar is Rob en de zijnen, zult u denken? Nadat ik een drietal schaakzetten geproduceerd had komt Henk Burg, de teamleider van HMC 1, naar me toe. Hij is bovendien mijn oud-chemie docent. De partij wordt even stilgelegd en ik word op de hoogte gebracht van de kapotte band waarmee mijn medeteamgenoten geconfronteerd zijn. Henk vertelt me de precieze locatie van de plaats delict en ik besluit in overeenstemming met mijn tegenstander de gestrande teamgenoten Rob, Casper, Ton en Nico op te halen ergens langs de Zuid-Willemsvaart, ruim vijf minuten autorijden.
Om 12:35 kunnen we dan eindelijk schaken. Nico dan nog niet want er zijn hulptroepen (= ANWB Wegenwacht) ingevlogen om zijn klapband te repareren. Zijn partij op bord 1 wordt zetloos remise gegeven. Een partij uit één stuk zullen we maar zeggen. Alweer een gulhartige geste van de Bosschenaren.
Ik geef nu het woord aan Jos:
Schaakpraat
Opening
Tijdens de herfstcompetitie zou ik afgelopen week tegen een potentieel nieuw lid schaken (saldo). Een vers bord plus nieuwe klok stonden gereed en nadat een half uur verstreken was dacht ik voor niets naar Snookertown gefietst te zijn. Kort hierop verscheen een jongeling met petje in camouflagetenue en aan zijn blik dacht ik af te lezen dat híj wel eens het nieuwe potentiële lid zou kunnen zijn. Voordat we begonnen vroeg hij of ze hier ook een wc hadden. Ik ben de beroerdste niet en vergezelde hem tot halverwege het trappenhuis. Daarna heb ik de jongeman nooit meer gezien. Met de noorderzon vertrokken...? (Of dusdanig goed gecamoufleerd dat hij zich nu nog ergens in de spelonken van Snookertown bevindt?) Of opgelost in het niets zoals ook wel eens met een van mijn stukken gebeurt. Lag het aan mij? Aan mijn tronie, die hem niet beviel, aan de stilte en de gewijde sfeer van HSC, of had hij direct door dat er tegen mij toch geen eer te behalen viel? We zullen het het nooit weten.
Middenspel
Afgelopen zaterdag tijdens de externe competitie bleef mijn tegenstander gewoon zitten. Hij speelde e4 en daarop volgde e6, kurk uit de fles, zoals het spel thuis vaak verloopt. De jongeling (alweer) werd nog door zijn moeder succes gewenst en zo stond ik voor mijn gevoel alweer met 1 - 0 achter. Om behalve de zoon ook nog zijn moeder teleurgesteld het weekend te laten aanvangen... Zoiets doet men gewoon niet. Maar... ik speelde vanmiddag met ons team. Enigszins in de verdrukking geraakt wist ik met een slimmigheidje (!) een paard te kapen en al ras bleek ik als eerste die middag het volle punt aan te tekenen. Meestal fiets ik daarna welgemoed naar huis, maar nu mocht ik meerijden met Wilfried en Paul. Ik loerde eens over Paul's schouder en had wel vertrouwen in zijn stelling. Paul ook, maar daarover later meer. Een bord verderop speelde Casper een wel hele interessante, Franse doorschuifvariant (waar ik een zekere voorliefde voor heb; vraag het Joost Rutten). Casper wist met vermetele zetten, waar ik soms het fijne niet van begreep, heel lang taai weerstand te bieden tot hij helemaal op 't eind iets over het hoofd zag. Ik vond het dé partij van de middag! Onze wedstrijdleider Rob kwam, (hierover later meer), zag en overwon. Ton vertelt u vast nog over zijn magnifieke toreneindspel, een wereldkampioen waardig. Dan moeten we zeker onze superMario niet vergeten. Hij zat met rode konen achter het bord en was vastbesloten zijn tegenstander aan het kruis te nagelen of in ieder geval een pak slaag te geven. Ineens (ik stond er met mijn neus bovenop) accepteerde hij een remisevoorstel wat ik niet begreep. Wilt u daar écht het fijne van weten, vraag het hem gewoon zelf of leest u verderop zijn visie op deze remise. 'Mijn chauffeur' Wilfried liet het deze middag enigszins afweten maar hij mag op uitgebreide excuses terugvallen. Enerzijds dat hij chauffeur was, anderzijds dat hij voor aanvang van zijn partij nog even de rest van het team onderweg op ging halen omdat Nico een klapband had gekregen. Ja kom dan nog maar eens lekker in je spel.
Eindspel
Halverwege de middag kwam opeens Nico mij feliciteren, dat viel me op want dat ben ik niet gewend (ligt niet aan Nico) en op mijn opmerking "toch fideel dat je alsnog gekomen bent", riposteerde hij met "tja, ik moet ze zo meteen toch ook weer naar huis vervoeren". Zo had ik het nog niet bekeken maar Nico gelukkig wel. Oh ja, we hadden bijna gewonnen maar toch zeker niet verloren!
Beknopt nog even de overige partijen (met dank aan mijn teamgenoten).
Mario’s partij: een geruisloze maar verdienstelijke remise op bord 4.
Ikzelf werd met zwart op het tweede bord kansloos gevloerd. Een vernietigend loperpaar én een vrijpion met onbedreigde doortocht was de prelude.
Ton speelde een dame-pion opening en het werd een Hollandse opening. Er ontspon zich een tactische strijd in het middenspel, de dames al afgeruild, waarin hij gedwongen was materiaal in te leveren. Dat was dus de opmaat voor een gunstig eindspel en zwart streek uiteindelijk de vlag.
Rob kreeg voor de verandering weer eens een Siciliaanse opening op het bord waarin hij zijn oude beproefde f4 weer eens voor de dag haalde nadat hij ontwikkeld en gerokeerd had. Zijn tegenstander had daar moeite mee ondanks dat hij materiaal had kunnen winnen toen Rob de f4 pion doorschoof naar f5. Gelukkig zag hij het niet en vervolgens kwam onze teamleider een kwaliteit voor te staan die uitgebouwd werd naar een vol punt.
Paul speelde deze middag op het zevende bord en had moeite goed uit de opening te komen. In het middenspel had hij echter zijn tegenstander volledig vastgezet en een totaal gewonnen stelling bereikt. Helaas wist hij met een serie slechte zetten zijn voordeel totaal weg te geven en moest hij capituleren. Naschrift: Paul mist Txc7 met geforceerd mat in 11!!
Casper, ons aanstormend jeugdtalent, speelde met zwart op bord 6. Hij besloot Frans te spelen. In het begin ging het heel goed; zijn stelling was gewoon beter. Aan de rechterflank was er van alles aan de hand. Casper had een aanval met veel stukken opgezet. Zijn tegenstander verdedigde met twee torens op de b-lijn. Daarna bezette hij twee torens op de c-lijn om een pion te veroveren, maar zijn oplettende tegenstander had een slimme zet uitgevoerd middels een loperoffer. Hij sloeg de loper en had uitgerekend dat ie niet mat zou komen te staan, maar wel verlies van twee pionnen. Dat gebeurde ook. Daarna volgde een attaque met dame en paard. Met veel worsteling bevrijdde hij zich uit deze complexe stelling. De f-pion werd levensgevaarlijk en promotie lonkte. Een onnodige blunder volgde waarbij een toren verloren ging. Dat was te veel van het goede. Na vier uur spelen gaf hij op maar zijn attractieve spel belooft veel voor de toekomst.
Eindstand 4 - 4. Met dit resultaat kunnen we achteraf best tevreden zijn, hoewel een kleine overwinning niet ondenkbaar geweest zou zijn. Met vijf matchpunten staan we nu ongedeeld derde. Na afloop werd er nog even gezellig nageborreld in het cafégedeelte. Een speciaal naschrift voor Jos die een swipende voorliefde heeft voor mooie rode wijnen: ‘On n’est pas là pour sucer des glaçons’.
| HMC Den Bosch 4 (1517) | HSC 3 (1550) | 4 - 4 |
| Mari van Ooijen (1751) | Nico Vissers (1627) | ½ - ½ |
| Bart van der Krogt (1640) | Wilfried van de Kimmenade (1660) | 1 - 0 |
| Joep Smetsers (1487) | Rob Bakels (1637) | 0 - 1 |
| Jos Peters (1500) | Mario Adriaans (1395) | ½ - ½ |
| Ekko Oosterhuis (1384) | Ton Hageman (1571) | 0 - 1 |
| Fred Slikboer (1454) | Casper Bijker (-) | 1 - 0 |
| Pieter Roos (1400) | Paul Sanders (1411) | 1 - 0 |
| Lars Nobbe (-) | Jos Pieters (-) | 0 - 1 |
3 november 2018: HSC 3 - Veldhoven 2 (door Rob Bakels)
Op zaterdag 3 november speelde HSC 3 tegen het favoriete Veldhoven 2 om de koppositie in klasse 6G. Na een uur schaken beloofden onze stellingen niet veel hoop, maar het kan verkeren, zei Bredero ooit, en zo geschiedde.
Ik zelf was als eerste klaar. Na 20 minuten waren zo ongeveer alle stukken geruild en leek de partij uit te gaan als een nachtkaars die nooit gebrand heeft. Echter in twee zetten tijd blunderde ik twee pionnen weg en zo stonden we snel met 0 - 1 achter.
Gelukkig deed Ton op bord 5 wat terug. Hij worstelde zich onder druk van de tegenstander uit en kwam met een ragfijne dame/toren/paard-aanval de stelling van de tegenstander binnen. Die was daar niet tegen bestand en Ton gaf keurig mat met de dame, 1 - 1.
Jos had het zwaar op bord 8. In eerste instantie leek hij een mooi paardoffer te hebben met matdreiging, echter toen zwart zich kranig verweerde bleek het offer tot stukverlies te leiden. Jos vermande zich en ging tot het uiterste voor een resultaat maar uiteindelijk maakte de tegenstander het af met een mooi mat, 1 - 2.
Mario zat op bord 4 en stond de hele partij minder. Net toen de tegenstander aan het doordrukken was gaf hij plots een toren weg. Mario pakte het presentje snel uit en zo stonden we ineens op een onverwachte 2 - 2.
De partij van de dag verdient een speciale alinea. Nico Vissers speelde op bord 1 tegen een 1800+ speler en speelde direct de spectaculairste partij van de dag, en ik durf te zeggen - ik hoop niet dat ik het gras voor de voeten van de eenkoppige jury wegmaai - direct de spectaculairste partij van dit seizoen. Na een rustige opening van beide kanten drong Nico met een pion op g4 wit tot nadenken. Daar is de witspeler de hele partij mee door gegaan. Nico drukte met elke zet harder op de witte voordeur tot die uiteindelijk na een aantal zeer gedurfde krachtzetten begon te kraken. Welke verdediging wit ook dacht te hebben, Nico vond telkens het juiste en aanvallende antwoord. Nadat Nico met een paard op zowel e4 als g4 het paard van g4 naar f2 speelde waarin hij mat op h1 dreigde met de toren, was het pleit beslecht. De tegenstander dacht nog een verdedigingszet Ph2 te hebben, maar na het nog krachtigere Lh3 die de gepende loper op g2 aanviel, geloofde de tegenstander het wel. Met een diepe buiging naar Nico namen wij een onverwachte, edoch dikverdiende voorsprong, 3 - 2.
Op bord 6 maakte Casper Bijker zijn debuut en hoe! Na een lang middenspel wat op remise leek uit te draaien trok Casper toch aan het langste eind. Onze jongste telg won een stuk en liet zich de partij niet meer ontfutselen, 4 - 2.
Paul wist al vrij snel een kwaliteit te winnen en leek op weg naar het winnende punt maar in het middenspel moest Paul zijn kwaliteit teruggeven tegen een pion. Deze pion bleek het winnende stuk te zijn en zo was de niet verwachte overwinning een feit, 5 - 2.
Als laatste probeerde Wilfried na pionverlies de tegenstander naar achteren te drukken en dat lukte ook. Wilfried kreeg een kroonjuweel van een pion op d6 maar toen hij deze vergat te verdedigen ging die pion eraf en de verloren pion in de beginstelling kostte hem de kop. De twee verbonden vrijpionnen waren niet meer tegen te houden, 5 - 3.
Een mooi resultaat was een feit en de nodige biertjes en een lekkere Chinese maaltijd waren de kersen op de taart.
| HSC 3 (1550) | Veldhoven 2 (1587) | 5 - 3 |
| Nico Vissers (1627) | Jan Peters (1818) | 1 - 0 |
| Wilfried van de Kimmenade (1660) | Jan van de Munckhof (1728) | 0 - 1 |
| Rob Bakels (1637) | Ger Dietvorst (1656) | 0 - 1 |
| Mario Adriaans (1395) | Bertus Pals (1618) | 1 - 0 |
| Ton Hageman (1571) | Ton Roeten (1542) | 1 - 0 |
| Casper Bijker (-) | Rolf Bennik (1527) | 1 - 0 |
| Paul Sanders (1411) | Peter Huizen (1476) | 1 - 0 |
| Jos Pieters (-) | Koen Antheunis (1331) | 0 - 1 |
6 oktober 2018: Son en Breugel - HSC 3 (door Rob Bakels)
HSC 3 is uitstekend begonnen aan het nieuwe seizoen. In het zonnige Son en Breugel werd de plaatselijke club met 1½ - 6½ verslagen.
Na een uur konden we het eerste punt bijschrijven. Jos, op bord 8, had een mooie loper op c7 die samen met de dame voor veel gevaar zorgde. De tegenstander had na verloop van tijd geen antwoord en Jos kon op de fiets huiswaarts keren met een punt op zak.
Ikzelf speelde op bord 3 en kwam niet lekker uit de opening. Nadat de tegenstander mij toestond om met de dame op e6 binnen te vallen, kreeg ik meer grip. Na een paardoffer op f5 wat de tegenstander niet aannam, was het pleit beslecht, 0 - 2.
Op hetzelfde moment dat mijn tegenstander opgaf, gebeurde dat ook bij Roel. Die had in de opening een pion gewonnen en met twee verbonden pionnen stormde Roel na de overkant. Tegenstander gaf een toren ter voorkoming van promotie, speelde daarna nog tien minuten door en zag toen dat het geen zin had om verder te gaan, 0 - 3.
De volgende die een vol punt noteerde was Mario. Hij zette de tegenstander in het middenspel onder druk, won een pion en kreeg een mooie toren op de onderste rij. Nadat Mario een mooi mat voorbereidde, dacht zijn tegenstander een vol stuk te winnen maar mat gaat voor, 0 - 4.
Bij deze stand bracht de teamleider van Son en Breugel ons het winnende halve punt. Hij bood op bord 5 remise aan tegen Ton. De dichtgeschoven stelling was dusdanig dat Ton het halve punt aannam en vervolgens de teamoverwinning vierde aan de bar.
De voorzitter was ondertussen ook binnengewandeld. Hij nam de drie overige stellingen in zich op en zag dat het goed was.
Wilfried was namelijk de volgende die op bord 4 een vol punt veroverde. Hij had vanaf zet 5 vol druk op een paard op c3 dat hij na veel moeite wist te veroveren. De tegenstander van Wilfried had twee mooie pionnen op de c- en de d-lijn en dacht aan promotie. Wilfried produceerde echter een mooie mataanval en werd beloond voor het harde werken, ½ - 5½.
Paul speelde op bord 7 een hele vreemde opening. Stukken bleven heel lang op hun originele plekken staan en de stukken die wel waren ontwikkeld gingen het hele bord over. Nadat de tegenstander een stuk weg blunderde, zag het er beter uit voor Paul die vervolgens de partij naar zich toetrok.
De laatste die nog bezig was, was Nico. Hij had de ondankbare taak om op bord 1 tegen hun sterkste speler te moeten. Nico werd langzaam maar zeker weggedrukt en was de enige HSC-3-speler die geen punt pakte. Volgende keer beter, Nico.
Een mooie start dus, op naar de volgende ronde.
| Son en Breugel (1440) | HSC 3 (1575) | 1½ - 6½ |
| Pierre Buijs (1716) | Nico Vissers (1630) | 1 - 0 |
| Wil van Dijck (1614) | Roel van de Donk (1724) | 0 - 1 |
| Leo van Praag (1513) | Rob Bakels (1628) | 0 - 1 |
| Peter van der Aalst (1394) | Wilfried van de Kimmenade (1670) | 0 - 1 |
| Pieter van Dam (1388) | Ton Hageman (1587) | ½ - ½ |
| Hans Volder (1186) | Mario Adriaans (1389) | 0 - 1 |
| Erik Jan Esmeijer (1266) | Paul Sanders (1396) | 0 - 1 |
| Frits Niesen (-) | Jos Pieters (-) | 0 - 1 |
