Helmondse SchaakclubVerslagen van HSC 3
7 april 2018: D4 2 - HSC 3
Nog geen verslag ontvangen.
| D4 2 (1687) | HSC 3 (1602) | 4 - 4 |
| Frans van Gils (1747) | Rob Bakels (1626) | 1 - 0 |
| Wouter Jans (1840) | Hans Nacinovic (1730) | 1 - 0 |
| Erik Boom (1720) | Nico Vissers (1622) | 0 - 1 |
| Pieter Sandijck (1745) | Wilfried van de Kimmenade (1644) | ½ - ½ |
| Klaus Pfaffenhofer (1631) | Jack Ruijs (1729) | ½ - ½ |
| Anton Klaassen (1745) | Ton Hageman (1604) | 1 - 0 |
| Jolanda van de Ven (1610) | Mario Adriaans (1390) | 0 - 1 |
| Kees Boersma (1455) | Paul Sanders (1473) | 0 - 1 |
10 maart 2018: HSC 3 - BSV 4 (door Jos Pieters)
Schaakpraat HSC 3
“Jos, ik zet jou op bord 2 vanmiddag”, zo fluisterde wedstrijdleider Rob me toe. Nu heb ik sinds kort enkele partijen op remise weten te houden, na een seizoen lang “brandhout“ geproduceerd te hebben, maar dít leek mij toch te veel eer. Er was een tegenstander niet op komen dagen en dan mag het wedstrijdformulier niet meer gewijzigd worden. De logica hiervan ontbrak me totaal, en daar zat ik dan plots aan bord 2 in plaats van 8. Met wit, dat dan weer wel. Ik had een nieuwtje voorbereid hetgeen mijn tegenstander totaal niet imponeerde en na een (on)regelmatige afwikkeling bleek ik in het eindspel nét dat ene pionnetje tekort te komen. Een troost was dat we toch al met 1 - 0 voorstonden en buurman Rob in een vroeg stadium remise overeen was gekomen. Toen ik hem hierover naderhand aansprak bleek hij veel gezien te hebben op de 64 velden, maar wat precies, dát werd mij niet duidelijk. In een volgende aflevering wellicht meer hierover.
Sinds kort lees ik wel eens wedstrijdverslagen van partijen en ik verbaas mij dan telkenmale over het vernuft van die analyses. Meestal, in feite altijd, heb ik meer dan genoeg aan zwoegend mijn eigen spel te analyseren. Inmiddels weet ik dat Danniël en Bart wél over een ruime blik en de benodigde kennis beschikken. Bravo, maar u zult het vandaag moeten doen met mijn sfeerimpressie.
Zo zag ik mijn “oude buurman” Mario aan bord 7, min of meer midden op het bord, zijn koning dusdanig in het nauw brengen, dat hij pardoes mat ging maar hoe dit nu exact in zijn werk ging... Vraag het hem zelf en hij zal het u met rode konen uit de doeken doen. Ach, wanneer je uit Bergen op Zoom komt, wil je ook wel een punt mee naar huis nemen en Ton zorgde daar mede voor. Ik ken Ton als een man, die met de nodige prudentie de stukken weet te manoeuvreren en toch ging hierin tijdens het verre eindspel iets mis. Wat dat nu precies was? Vraag het Ton en hij zal het u vast uitleggen onder het genot van een rode slobberwijn waarmee ik hem na zijn partij aantrof. Een blijmoedig man, die houdt van een goed glas en zeg nu zelf, een schaakpartij is gelijk een fles wijn. Het opent de mooiste vergezichten, ontlokt halverwege schone varianten en in het eindspel komt men als vanzelf tot bezinning. Het spel is uit, de fles leeg, de nasmaak verfijnd of wrang.
Van een wrange nasmaak was geheel geen sprake bij Paul! In een lopereindspel wist hij met bravoure dusdanig zijn pionnen, koning en witte loper te positioneren, dat zijn tegenstander Alexander tot tweemaal toe remise aanbood maar uiteindelijk de vlag moest strijken en de koning omlegde. Met een dergelijke voornaam een pijnlijk gebaar. Je staat erbij, je kijkt ernaar en ziet van alles. Een kiebitzer uit Bergen op Zoom fluisterde mij van alles toe over dit interessante eindspel. Ik knikte welwillend maar volgens mij snapte hij er zelf ook niet veel van. Dit deed mij denken aan een vroegere tegenstander uit mijn Bastion-schaakverleden in Mierlo-Hout. Dat was er zo eentje, die altijd na afloop wist te vertellen dat hij eigenlijk wel had kunnen winnen, als hij dan dit of dat gespeeld had. Eigenlijk had hij helemaal niet verloren en had ik zeer ten onrecht gewonnen.
Wilfried is zeker niet de eerste de beste, maar dat was hij vanmiddag wel! Na afloop van zijn vroege victorie slenterde hij tevreden met een pul bier en broodje (kroket?) langs de tafels. “Een partij uit één stuk Jos, zoals je ze zelden ziet!” Ik had het weliswaar niet gezien, maar nam het grif van Wilfried, die weer helemaal terug is op zijn oude niveau, aan. Wilfried ontmoette ik destijds bij Bastion als opgeschoten puber en hij schaakt nu als een oude meester, degelijk maar in messcherpe stijl. Deze merkwaardige stijl was deze middag wederom in zijn partij aan te treffen. Vraag het Wilfried!
Nico’s partij heb ik persoonlijk kunnen volgen. Ik zat naast hem, dat scheelt. Nico schaakt zoals hij auto rijdt. Professioneel! Tegen de ochtend gaat hij slapen omdat hij in de nacht analyseert en ook nog taxi rijdt en al zit hij dan misschien met wallen onder de ogen achter het bord... Onderschat hem niet! Dat deed een zekere Piet Bruys wel en dit kwam hem duur te staan. Hoe hij ook vocht met paard en toren, de overmacht van Nico’s toren(s) en vrijpion bleek dusdanig groot dat ík al lang had opgegeven, maar Piet ging eerst nog eens buiten een shaggie roken en op een gegeven moment zag ik een verlaten bord met een wirwar van stukken en twee klokken maar Nico en Piet waren in geen velden of wegen te bekennen. Was Nico dan toch weer in slaap gevallen? Geen mens die daar van zou staan te kijken na zijn nachtelijke escapades en Piet was gewoon verslaafd aan de Samsonshag. Het pakje lag eenzaam naast het schaakbord. “Stop met roken en blijf leven voor uw naasten en familie” stond er in grote witte letters op het blauwe pakje shag. Piet was echter gestopt met schaken, maar na een poosje zag ik hem gelukkig toch weer achter het bord verschijnen. Piet gaf op en reikte Nico de hand. Proficiat Nico, een partij uit één stuk zoals Wilfried dat waarschijnlijk bedoelde.
En ik? Ik fietste weer eens naar huis waar de fles wijn klaar stond. Echter voordat deze ontkurkt werd, moest ik wederom vertellen dat mijn partij geëindigd was in ”brandhout” maar dat WE hadden gewonnen.
Proost!
| HSC 3 (1584) | BSV 4 (1474) | 4½ - 3½ |
| Rob Bakels (1626) | Ronny Liekens (1693) | ½ - ½ |
| Jos Pieters (-) | Ton Hertogs (1704) | 0 - 1 |
| Nico Vissers (1622) | Piet Bruys (1598) | 1 - 0 |
| Wilfried van de Kimmenade (1644) | Jan Haverhoek (1529) | 1 - 0 |
| Ton Hageman (1604) | Kees de Looff (1530) | 0 - 1 |
| Paul Sanders (1473) | Alexander van 't Hoff (1044) | 1 - 0 |
| Mario Adriaans (1390) | Wesley Hopmans (1217) | 0 - 1 |
| Jack Ruijs (1729) | n.o. | 1 - 0 R |
3 februari 2018: De Raadsheer 3 - HSC 3 (door Rob Bakels)
Zaterdag 3 februari begon HSC 3 als de nummer 3 van de ranglijst tegen het onderaan staande De Raadsheer 3. Na enige vertraging arriveerde de laatste uit wagen uit Helmond iets na 13.00 uur in een druilerig Zundert.
In de opening stond niemand overtuigend op Nico na. Die nam het heft snel in handen. Zijn tegenstander zag een aftrekaanval over zich heenkomen waar hij geen antwoord op had. Met een stuk minder gaf hij op, 0 - 1.
Wilfried had een stuk geslagen pionnenstructuur maar koos er voor om toch achter deze structuur te rokeren. Om tegenkansen te creëren toog Wilfried met zijn a- en b-pionnen richting de witte koning. In een enerverende stelling offerde Wilfried zijn loper. Zwart nam deze niet aan en zette een paard aan de rand (Roland, lees je mee?) en dreigde doodleuk mat. Wilfried kon dit net pareren en en passant zijn loper redden. Dit gaf hij niet meer uit handen en leidde zijn stelling soepel en snel naar winst, 0 - 2.
De volgende die won was Ton. Hij stond na 15 zetten een vol stuk voor en gaf dit niet meer uit handen, 0 - 3.
Op de andere borden zag het er minder uit. Jack kwam gelijk uit de opening maar in het pionneneindspel vergaloppeerde hij zich. Hij verloor een belangrijke centrumpion en daarmee de partij, 1 - 3.
Ikzelf kwam moeizaam uit de opening. Na een truc won ik een kwaliteit maar aangezien alle pionnen nog op het bord stonden besloot mijn tegenstander alles dicht te schuiven. Gelukkig had ik nog één breekzet over waardoor ik mijn kwaliteit voordeel kon benutten en uitbouwen, 1 - 4.
Paul stond in het begin goed. Had een paar pionnen meer maar maakte een blunder en verloor een stuk. De meerderheid die hij aan pionnen had was niet opgewassen tegen de witte loper, 2 - 4.
Mario speelde zijn opening netjes en wist snel twee vrijpionnen te creëren op de a- en b-lijn. Helaas hebben die pionnen bijna de hele partij op a3 en b2 gestaan waardoor uiteindelijk de partij in remise uitmondde, 2½ - 4½. Wel wist Mario door dit resultaat de wedstrijd voor ons te winnen.
Jos speelde op het laatste bord een partij die alle kanten op leek te kunnen. In het eindspel pakte Jos echter de kans waar hij op loerde. Hij kwam met zijn zwarte dame de witte stelling in. Gaf een paar keer schaak. Haalde er nog een stuk bij en wist zijn tegenstander op de knieën te krijgen, 2½ - 5½.
Wederom een fraaie overwinning van HSC 3 waarmee we ons nog steviger op de derde plaats nestelen.
| De Raadsheer 3 (1154) | HSC 3 (1584) | 2½ - 5½ |
| Kees van Erk (1437) | Jack Ruijs (1729) | 1 - 0 |
| Rick Mertens (1110) | Rob Bakels (1626) | 0 - 1 |
| Daniel Rosiac (-) | Nico Vissers (1622) | 0 - 1 |
| William Gommers (1273) | Wilfried van de Kimmenade (1644) | 0 - 1 |
| Hannie Hermans (857) | Ton Hageman (1604) | 0 - 1 |
| Arno van den Hoogen (911) | Paul Sanders (1473) | 1 - 0 |
| Mark Schraets (1335) | Mario Adriaans (1390) | ½ - ½ |
| Herman Krijnen (1158) | Jos Pieters (-) | 0 - 1 |
16 december 2017: HSC 3 - De Pion 3 (door Wilfried van de Kimmenade)
"Ken de ander en uzelf, en de overwinning zal geen gevaar lopen", sprak strateeg Sun Tzu. Het zal u niet ontgaan zijn maar het derde team staat na drie krachtmetingen keurig in de middenmoot. Met dit fait accompli begonnen we afgelopen zaterdag 16 december jongstleden onvermurwbaar aan onze vierde match met een thuiswedstrijd tegen De Pion 3 uit Tullepetaonestad. Dit verlangt enige uitleg. Een tullepetaon is een hoenderachtige vogel met een kale kop en lellen zoals een kalkoen en een donkergrijs verenkleed met veel witte, parelachtige stippen, die vaak als siervogel wordt gehouden of voor zijn vlees wordt gekweekt. Dat u het weet... Het zou namelijk geen hecatombe worden deze middag maar wel een krappe edoch verdiende zegepraal van 4½ - 3½ waarmee we voorzichtig het zenit overtreffen. Hoe dit alles ontsproot leest u nu.
Rob, onze teamcaptain, schoof beleidvol door naar bord 2 in verband met onophoudende schaakmalaise van uw schaakreporter. Zijn partij was echter van een kort tijdsbestek. Na vijftien zetten bood Rob remise aan in een Siciliaan waar wit wel wat meer ruimte had maar de stelling was ‘sereen’. Na een korte rondwandeling en het uitvlooien van de andere borden accepteerde tegenstander Ad Bruijns zijn oppering. Na deze puntendeling had Rob alle gelegenheid om de PDC World Darts Championship 2017 te volgen in het bovengelegen bargedeelte waar tussentijds ook non-playing clubgenoot Huub had aangeschoven met luimige 5 december anekdotes.
Ton Hageman was de eerste die een maximaal punt kon noteren. Op bord 5 met zwart - zijn troetelkleur - kwam hij deze middag niet in de penurie. Tegenstander Peter Huijser gaf in een Stonewall-opening al snel een valabele pion weg. In een likkebaardende stelling met een open f-lijn en verdubbeling van torens en dame resulteerde dit in nog meer materiaalwinst. Uiteindelijk kon Ton in een apocalyptische stelling gaan matten.
Jack koos met zwart op ons eerste bord voor een Spaanse ouverture. Na enkele intriges ontstond er een hyperscherpe stelling waarbij onze man met verbluffend stukkenspel uiteindelijk na een zware strijd met actieve torens op de g- en h-lijn wits koning onder vuur kon nemen. Kwaliteitswinst en het usurperen van een belangrijke pion gesigneerd met een vernietigende dameschaak was voor wit een handreiking om te succumberen.
Aansluitend kon ik een punt crediteren. Na vier externe teloorgangen heb ik zelfs ernstig overwogen lid te worden van de plaatselijke sjoelvereniging, want in drie beurten dertig schijven met militaire precisie door vier kleine gleufjes mikken dat gaat me prima af. Jawel... Met wit koos ik voor een zogenaamd Londonsystem opzet waarbij ik een monsterloper op h2 koesterde. Als mijn tegenstander in het verre middenspel dan een slodderachtige zet produceert volgt een goochem paardzetje op c6 waarbij ik een kwaliteit bijeenraapte en drie zetten later de triomf.
Jos had het niet eenvoudig deze middag. Ik citeer nu zijn sentiment. "Zoals wijlen mijn goede vriend Teun placht te zeggen: 'BRANDHOUT'. Ook kwam ik in het eindspel nog wat hout tekort. Maar schaakmaat Paul wist er nog een knappe remise uit te slepen, waarna ik thuis de open haard heb aangemaakt en dromerig in de vlammen staarde na wederom een verloren partij. Er werd mij gepast zwijgend een glas wijn aangereikt wat ik ten zeerste op prijs stelde. De opening van deze fles beviel mij uitermate goed en na een kortstondig eindspel wist ik zelfs in het eindspel deze fles soldaat te maken. Al met al een waardig besluit van deze sombere namiddag. Op naar de volgende...! Hik".
Mario, acterend op bord 8, kwam na wat zetwisselingen in een dame- toren- en een vijftal pionnen middenspel terecht. Ik hoopte nog dat zijn stelling bestendig was maar na stukkenruil volgde een kansloos eindspel waarbij zijn tegenstander - een invaller nota bene - gemakkelijk een winstplan kon begiftigen.
Nico’s partij op bord 3 heb ik nauwelijks kunnen jureren, maar in de post mortem was er vooral een zichtbare vergenoegdheid op zijn façade af te lezen. Hoe zijn remise tot stand kwam mag u zelf fabuleren. Wie in zichzelf gelooft hoeft zich nooit te bewijzen!
Bij een tussenstand van 4 - 3 was Paul op bord 6 als laatste aan het labeuren. Ik had weinig ongerustheid over zijn stelling en zelfs een aangename gedachtekronkel op een fraai bravourestuk dat zou gaan volgen. In het middenspel wist hij namelijk al een tweetal pionnen te overmeesteren. Een serie van mindere zetten zorgde er voor dat de stelling een draw uitlokte. Ik bevroedde dat het ontstane eindspel van paard plus twee pionnen tegen drie pionnen in remise zou smoren mits de twee pionnen van zijn tegenstander geëlimineerd zouden worden. Echter het eindspel van koning en paard tegen koning en randpion is een exceptioneel geval. De spelers wisten beiden niet hoe dit te winnen was. Pauls remiseaanbod - terwijl het op dat moment zelfmat in negen was - werd welzalig berust.
Met deze heroïsche 4½ - 3½ overwinning was er alom euforie waar te nemen bij de schaakridders van eindbaas Rob. Hij zag namelijk dat het goed was... Een glorieuze derde plaats flitst in chocoladeletters op de rangschikking en de schaakhonger is nog lang niet gestild. Na afloop werden er menigvuldige moutdrankjes gedegusteerd aan de welbehaaglijke Snookertown-bar en genoten we van vlijmscherpe partijanalyses. "Het geluk behoort aan hen, die aan zichzelf genoeg hebben".
| HSC 3 (1582) | De Pion 3 (1463) | 4½ - 3½ |
| Jack Ruijs (1736) | Imad Abou Dehn (1745) | 1 - 0 |
| Rob Bakels (1608) | Ad Bruijns (1681) | ½ - ½ |
| Nico Vissers (1620) | Henk Alberts (1662) | ½ - ½ |
| Wilfried van de Kimmenade (1674) | Bas Robben (1549) | 1 - 0 |
| Ton Hageman (1604) | Peter Huijser (1617) | 1 - 0 |
| Paul Sanders (1427) | Jacques Smits (1571) | ½ - ½ |
| Mario Adriaans (1406) | Theo Potjes (1363) | 0 - 1 |
| Jos Pieters (-) | Mark Mathon (1536) | 0 - 1 |
25 november 2017: De Baronie 3 - HSC 3 (door Paul Sanders)
Onze tweede uitwedstrijd naar het verre Breda, ruim een uur reizen en dan nog om 12 uur beginnen. Voor ons uitslapers was dat niet zo'n goed omen. Onze chauffeur, nightrider Nico, was pas om 7 uur in de ochtend naar bed gegaan en sliep vervolgens door twee wekkers, en meerdere telefoontjes van onze teamchef heen om ons vervolgens, een half uur later dan gepland, ‘soepel, vlot en doortastend’ op tijd naar het rusthuis te brengen… Jazeker, schaakverening De Baronie heeft zich genesteld in de serviceresidentie Vredenbergh. Is dat ook het toekomstperspectief voor ons HSC?
Laten we maar verder gaan met het verslag. Jack was wederom de eerste kandidaat die zoals dat heet weggespeeld werd. Dacht dat hij een toren kon winnen om vervolgens in een matnet verstrikt te raken.
Ton had een goede opening gespeeld en had een stuk tegen een pion met iets mindere stelling. Hij verzuimde om torens af te ruilen en snel verder te ontwikkelen en werd door een grapje schaakgezet waarna zijn dame het leven liet. Helaas dat was de tweede nul.
Jos had dit al gezien en probeerde uit alle macht te winnen, ondanks twee remise aanboden van de tegenstander. Het derde remiseaanbod nam hij echter wijselijk aan.
Vervolgens ging het voor HSC de goede kant uit. Hans deed voorzichtige maar goede zetten, de tegenstander dacht echter dat hij uitstekend stond. Maar plotseling moest zijn tegenstander meer dan een kwartier denken. Waarschijnlijk was hij meer bezig met hoe het toch kwam dat ie zo’n goede stelling toch vernacheld had. Het duurde niet lang meer en ons eerste volle punt was binnen.
Rob had er dankzij een (schaak)rustperiode van vijf weken geen problemen mee om de dag ervoor naar een concert van Kensington te gaan en pas in de kleine uurtjes terug te komen in Helmond om vervolgens een topprestatie neer te zetten, zoals we het van onze 'topper' gewend zijn. De stand is inmiddels gelijk.
Nu was het de beurt aan Nico. Hij wist ondanks minieme nachtrust zijn tegenstander, weliswaar met een beetje schwindel, het punt te ontfutselen.
Paul begon terecht de zwakke centrumpion van zijn tegenstander te bestoken. Ten koste van een slechte pionnenstructuur kon de tegenstander dat slechts verhinderen. Vervolgens liet Paul het na om verder op aanval te spelen wat uiteindelijk een paar tempi kostte. Zijn tegenstander wist daar dankbaar gebruik van te maken.
Nu bleef alleen Mario over om het team aan de winst of gelijkspel te helpen. Hij had een paardeneindspel waarin hij beter stond. Maar hij had hetzelfde euvel als Paul en bleef ten onrechte verdedigen. Beter was geweest om de achtergebleven pion aan te vallen. Ondanks dat hij geen goed plan kon vinden en veel tijd verbruikte sloeg hij een remiseaanbod af. Uiteindelijk heeft onze teamchef hem bewogen toch voor remise te gaan. Mario bood remise aan. Na overleg werd dit aanbod door zijn tegenstander aangenomen.
Resultaat 4 - 4. Dit is al na drie wedstrijden een matchpunt meer dan vorig jaar. Proficiat HSC3!
| De Baronie 3 (1582) | HSC 3 (1587) | 4 - 4 |
| Alex Crane (1714) | Jack Ruijs (1736) | 1 - 0 |
| Marc Ermes (1662) | Hans Nacinovic (1709) | 0 - 1 |
| Michiel Stafleu (1654) | Nico Vissers (1620) | 0 - 1 |
| Frank van Duuren (1640) | Rob Bakels (1608) | 0 - 1 |
| Kees de Leeuw (1527) | Ton Hageman (1604) | 1 - 0 |
| Jan Leendert Dogterom (1497) | Paul Sanders (1427) | 1 - 0 |
| Fred Pardoel (1592) | Mario Adriaans (1406) | ½ - ½ |
| Nico Zaal (1370) | Jos Pieters (-) | ½ - ½ |
4 november 2017: HSC 3 - De Drie Torens 3 (door Nico Vissers)
Zaterdag 4 november 2017, tijd voor de eerste thuiswedstrijd van HSC 3. Onze tegenstanders zijn vandaag De Drie Torens 3 uit Tilburg.
We zijn nog maar net begonnen als op de borden 7 en 8 respectievelijk Mario en Jos korte metten maken met hun (zeer) jeugdige tegenstanders.
Op bord 1 krijgt Jack, net als ik, het klassieke Schots tegen. Helaas maakt Jack een fout bij het afruilen en komt hij al snel een stuk achter. Tegen een 1900+ speler is dit fataal en Jack houdt het al snel voor gezien.
Onze waarnemend teamleider Wilfried zit achter bord 2. Net voordat de telefoons uit moesten, krijgt hij nog een dringend bericht van het werk. Hierdoor enigszins afgeleid mist hij op zet 19 een, na computeranalyse achteraf, winnende zet. Even later draait de wedstrijd volledig om en moet Wilfried de strijd staken. Waarna hij het leiden van het team even overdraagt aan mij, en hij de zakelijke perikelen kan gaan regelen.
Bij deze gelijke stand en op de andere drie borden nog geen duidelijke tekening besluit ik om in een remiseachtige stelling door te spelen. Dat pakt niet goed uit en niet lang hierna verlies ik door een aftrekschaakje een pion. Ik heb nog wel spel, maar uiteindelijk breekt deze pion me toch op.
Ton aan bord 5 had een rommelige stelling overgehouden aan de opening. Gelukkig raakte zijn tegenstander in deze rommel de weg kwijt en geeft zomaar een vol stuk weg! Dit stuk voorsprong wordt door Ton langzaamaan omgezet in volle winst van de partij.
Op bord 6 kan Bart door mooi spel een stuk winnen, echter krijgt zijn tegenstander hierdoor wel een matdreiging achter de paaltjes. Met het continu aanvallen van de koning kan Bart deze dreiging neutraliseren en haalt hij het volle punt binnen.
Op het laatst resterende bord heeft Paul (weer) een complexe stelling op het bord getoverd. Hij staat iets actiever, maar een remise lijkt het hoogst haalbare. Echter maakt zijn tegenstander onder druk van de stand en enigszins ook de tijd een grote fout waarna de eindstand van 5 - 3 vast komt te staan.
Ondanks de afwezigheid van onze Grote Leider Rob (of misschien wel dankzij?) hebben we onze eerste en zeker verdiende overwinning binnen gesleept.
| HSC 3 (1538) | De Drie Torens 3 (1463) | 5 - 3 |
| Jack Ruijs (1736) | Rowan Nap (1938) | 0 - 1 |
| Wilfried van de Kimmenade (1674) | Peter Paul van der Schoot (1515) | 0 - 1 |
| Nico Vissers (1620) | Tommie van Moorsel (1646) | 0 - 1 |
| Paul Sanders (1427) | Frans Klijsen (1155) | 1 - 0 |
| Ton Hageman (1604) | Mark van der Schoot (1062) | 1 - 0 |
| Bart van Asperdt (1297) | Alex Olree (-) | 1 - 0 |
| Mario Adriaans (1406) | Donald Bötticher (-) | 1 - 0 |
| Jos Pieters (-) | Stefan Olree (-) | 1 - 0 |
7 oktober 2017: Nuenen - HSC 3
Geen verslag ontvangen.
| Nuenen (1636) | HSC 3 (1581) | 5½ - 2½ |
| Koos Rademaker (1732) | Jack Ruijs (1736) | ½ - ½ |
| John Vonk (1727) | Wilfried van de Kimmenade (1687) | 1 - 0 |
| Joop Bongers (1681) | Nico Vissers (1616) | ½ - ½ |
| Chris Schmidt (1682) | Rob Bakels (1599) | ½ - ½ |
| Hans Keijzers (1663) | Ton Hageman (1616) | ½ - ½ |
| Rogier Hempelman (1562) | Paul Sanders (1407) | ½ - ½ |
| Peter Paul Geluk (1525) | Mario Adriaans (1406) | 1 - 0 |
| Robert Hempelman (1515) | Jos Pieters (-) | 1 - 0 |
