Verslagen van HSC B

 

Ronde 6 (18 maart): HSC B - De Drie Torens B (door Retze Faber)

Het was weer een mooie dinsdagavond, waar ons B-team – evenals ons A-team van toppers – mocht aantreden tegen de zeer sympathieke schakers van de Drie Torens (verder aangeduid als DDT). Toen ik om 19:45u de ruimte binnen kwam, was onze teamleider al bezig de borden klaar te zetten en de ruimte te voorverwarmen voor de aanstaande strijd. Hij werd bijgestaan door een persoon die ik niet herkende. Grappig genoeg bleek dit zijn tegenstander van die avond te zijn; een invaller voor het B-team van DDT. Deze uiterst gezellige en behulpzame man bleek niet alleen erg vroeg aanwezig te willen zijn, maar hij wilde ook nog eens enorm vaart maken met zijn partij tegen Paul! Helaas voor onze teamleider waren de plannen tot een snel einde van een slinkse soort en niet van het “vreedzaam eens even kijken waar we de stukken gaan neerzetten”. Nee, deze DDT-er was erg bekwaam met het bestieren van de zwarte stukken en – ook al stond Paul tot begin middenspel redelijk goed – vanaf het middenspel begon hij zijn aanvallende kunsten grondig ten toon te spreiden. Paul moest een stuk afstaan en niet al te veel later waren de stukken in de doos.

Onze vroege DDT-er was vroeg klaar. Of hij ook vroeg vertrokken is, kan ik me helaas niet meer herinneren. De zure pijn van de 0-1 zal dat wel veroorzaakt hebben. Het duurde vervolgens enige tijd voor er weer een score op het bord ging komen. Voor we het daar over hebben, laten we eens even kijken waarom deze wedstrijd ook alweer van belang was.

Voor aanvang van deze wedstrijd is te zien hoe bijna alle teams (behalve KiNG en OSV) rond de vijf matchpunten staan. Het resultaat van deze ontmoeting kon een van de twee teams dus wel eens richting KiNG of (hééééééé!!!!) richting de hekkensluiter OSV A sturen. Dat laatste wilden we absoluut voorkomen, aangezien we net dit seizoen naar deze groep waren gepromoveerd. Dus terug naar de strijd!!!

Aan bord 1 vonden we onze sterspeler, de vrijwel onverslaanbare John, die al een jaar of anderhalf vrijwel iedereen in de externe competitie van het bord hakt. Telkens gaat dat dan op dezelfde manier, die ik dus opnieuw ook bij deze partij (spoileralert!) zal beschrijven. Vanuit zwart met het Konings-Indisch ging John wederom rustig zijn positie opzetten. Rustig werden alle stukken in hun kenmerkende stelling gebracht: de onderste drie rijen van het bord. De zogenaamde “ambush”-stijl. En wederom trapte zijn tegenstander met twee voeten in de val. Hij dacht een geweldige open lijn helemaal voor zich te hebben en zat al in zijn handen te wrijven (figuurlijk dan mensen!) tot John als eerste eens even die lijn ging blokkeren en stukje bij stukje de velden in beslag ging nemen die de DDT-er braak had laten liggen. Dit laatste vertrok zich allemaal in paar minuten. Je moet je dat ongeveer zo voorstellen: je kunt 2 uur elke 5 minuten bij John langs het bord lopen en telkens denken dat er eigenlijk niks aan de hand is en als je dan weer langs komt blijkt alles ontploft en staat hij weer eens volledig gewonnen. John verzuimde niet het af te maken – de strijd was weer in evenwicht.

Nu waren alleen JP en ik nog bezig en het ging er dus om spannen. JP was aan bord 3 de volgende die klaar was. En vrij onverwacht moet ik zeggen. Elke keer als ik naar zijn partij ging kijken, bleek er een rijke middenspelpositie op het bord te staan en ook vorderde de avond verder en verder, het bleef een middenspel en beide spelers hadden geen zin om stukken te ruilen of te versimpelen. Nee – gecompliceerder moest het! In het begin leek JP even iets onder druk te staan. Even later leek dat weer andersom en vlak voor de partij eindigde dacht ik dat hij zowat verloren stond! Maar plotsklaps bleek dat zijn tegenstander zich verslikt had in alle calculaties en wij mochten er weer een puntje bijschrijven!

Het was nu 2-1 en het was aan mij om te kijken of dit konden gaan omzetten naar een overwinning of niet. Ik was op dat moment bezig aan een erg intense en langdurende partij. Ik kwam op zich prima uit de opening, maar niet in een stelling die ik superfijn vond om te spelen. Een foute manoeuvre van mijn kant betekende toen dat ik mijn DDT-concullega een pion cadeau moest doen om hem van me af te houden. Al snel wist ik dat zo om te buigen dat hij een driedubbelpion (is dat het correcte woord?) had op de f-lijn en een geïsoleerde pion op de d-lijn. Hierdoor moest hij toch wel erg precies gaan zijn om nog iets aan zijn voordeel te hebben. Op dat moment begon mijn recente eindspelstudie zich uit te betalen – ik zag een gelegenheid om een afruilfestijn aan te bieden en dacht dat dit naar een winnend eindspel zou leiden. Mijn tegenstander dacht van niet en dus verdwenen plots een flink aantal stukken met geweld in de doos. Toen mijn tegenstander daarna binnen viel op de 2e rij kwam hij van de koude kermis thuis – ik blokkeerde eenvoudig met mijn eigen toren en stond nu veel beter. Het enige wat restte was nu om dit af te maken en – tatataaaaaa!!! – dat ging uiteraard mis. Ja beste lezer, mijn “vorm” van dit seizoen zet zich voort en ik wist een toren te blunderen en mijn tegenstander de gelijkmaker te laten inkoppen. Gelukkig was mijn tegenstander een erg sympathieke vogel – evenals de andere DDT-ers – dus het was hem gegund.

Met deze gelijkmaker blijven we ons in ieder geval handhaven in de middenmoot en zullen we zeer waarschijnlijk volgend jaar gewoon weer in deze poule aan de slag gaan. 

HSC B (1864)	De Drie Torens B (1855)	2-2
John van Rooij (1987)	Wiktor Dziolko (1770)	1-0
Retze Faber (1826)	Berry Brand (1911)	0-1
Jean-Paul Fransen (1881)	Jaap Postuma (1822)	1-0
Paul Sanders (1780)	Gerrit Visser (1915)	0-1

 

Ronde 5 (14 februari): KiNG B - HSC B (door Retze Faber)

Op Valentijnsdag mochten wij, net zoals ons sterrenteam, aantreden tegen een team van KiNG. Na vaak over de King’s nights te hebben gehoord van CM Johan, verheugde ik me op een feestje. Want KiNG staat toch voor gezelligheid en jolijt. En wat was het een feest bij binnenkomst! De hele boel stond op stelten. De muziek stond hard en er werd volop gedanst. Helaas bleek het hier om een kinderfeestje te gaan en moesten we naar de bovenverdieping voor ons eigen vertier ☹. De bovenverdieping was echter ingericht met de charme van een isolatiecel van de EBI. Een zolderkamer uit het boek "de kleurloze autist in zijn natuurlijke habitat". En alle aanwezige gezichten hingen nog net niet op half zeven. Het werd me duidelijk dat ik het feest kon vergeten en mijn gedachten op de aanstaande strijd op het vierkant moest gaan richten! Op dus maar naar de partijen! Deze gaan we eens even evalueren in de volgorde van beëindiging...

"Kermis in de hel"

Op bord 3 trok Jean-Paul fel van leer met zijn geliefde kompaan – het wing gambit tegen het Siciliaans. Zijn tegenstander besloot de gewonnen b-pion vervolgens door te schuiven en gaf daarmee het eerste teken dat de stelling wel eens wat vreemd kon gaan worden. Onvervaard ging JP echter door met het opstellen van zijn stukken in agressieve posities om de aanval voor te bereiden - tot plotsklaps bleek dat hij op d5 nog een pion had "geofferd"! Tja – als je een pion offert, dan moet er natuurlijk aangevallen worden en onze krijger besloot het bord maar gelijk in vuur en vlam te steken. Het ene na het andere stuk werd ingezet om zijn tegenstander in de complicaties te doen verdrinken. Maar deze tegenstander was wel in voor een robbertje vechten en besloot er zelf nog een schepje bovenop te doen en al die hangende stukken te beantwoorden met zijn eigen hangende stukken. Dit leidde tot een stelling, die ik in het volgende sfeerdiagram heb proberen vast te leggen.

Nadat de strijders besloten toch maar eens wat stukken op te gaan halen, werd er snel afgeruild en kletterde het geluid van geslagen stukken op de tafel naast me. De rook trok weg en er bleef een stelling over waar JP's tegenstander nog wel kon rokeren en een pion meer had, maar JP onveilig in het centrum bleef hangen met een pion minder. Dit liep helaas niet goed af en we stonden met 1-0 achter.

"Het kanon van Aljechin"

Paul is de laatste tijd in uitstekende vorm en heeft ons al diverse malen goede zaken helpen doen. En wederom verscheen er een interessante stelling op het bord. In eerste instantie dacht ik te zien dat hij een pion verloor voor weinig compensatie, maar 3 minuten later bleek dat natuurlijk helemaal niet zo te zijn. Paul kreeg een enorme aanval op de g-lijn en haalde niet alleen die pion terug op – hij was ook druk bezig om het beroemde kanon van Aljechin op te bouwen! Ik zag het eindresultaat al met vreugde tegemoet en toen Paul van het bord liep was ik in de veronderstelling dat het weer 1-1 was! Maar helaas, Pauls tegenstander had het vernuft om in verloren stelling een remiseaanbod te doen en hier ontstond een thema voor deze avond – Jedi mindgames! Ik verdenk Pauls tegenstander van telekinese, sjamaanse tipitent-taferelen en ayahuasca-besprenkelingen. Maar hoe het ook zij en wat hij ook gedaan heeft – het was nu 1½-½ in het voordeel van de koningen uit Tilburg.

"Kabbel kabbel ruil ruil flip flap floep"

De volgende, die klaar was, was het brein van Breda – ons geheime wapen – Ruben. In afwezigheid van John was Ruben bereid gevonden om ons team een extra stuk ervaring, talent en schaakkunde te verschaffen. Ik sloeg zijn partij dan ook met veel nieuwsgierigheid en later bewondering gade. Ruben startte met een soort Reti-Koningsindisch-verhaal-opening, maar ik denk dat ik het beter kan omschrijven als de "Rustig-schuiven-pionnetje-hier-stukje-daar-ruil-ruil-poef-pief-schuif-kabbel-kabbel-schuif"-opening. Dit kostte Ruben zelf 87 van de 90 minuten op zijn klok en met ingehouden adem keek ik hoe er ogenschijnlijk niets gebeurde, maar stukken en pionnen op magische wijze langzaam in andere posities op het bord belandden. Ik proefde een sfeer op zijn bord, die ik heb geprobeerd in het onderstaande diagram te verbeelden.

 

Nu dacht Rubens tegenstander waarschijnlijk ook dat er niks aan de hand was en hiermee zijn we weer terug op het thema van deze valentijnsavond – Jedi mindtrick right back at ya biatch! Ruben ging nu namelijk de fase in van de partij waar hij om bekend staat en uiterst bedreven in is: het zogenaamde "water uit een droge steen knijpen". Met uitgekiende verplaatsingen en strategische omzwervingen duwde hij zijn rivaal in steeds moeilijkere posities en veranderde de onschuldige positie in een gewonnen eindspel waarna Rubens tegenstander met een "wat is hier gebeurd?"-blik het strijdveld moest verlaten. We stonden gelijk!!!

"Jedi double Jedi back at ya"

Als laatste was ik nog in strijd verweven met mijn ervaren tegenstander uit het Tilburgse. Deze was de partij begonnen met een London systeem, waarbij we na 1.d4 Pf6 2.Lf4 c5 3.e3 cxd4 4.exd4 Db6 in de volgende stelling belandden:

 

Mijn tegenstander besloot het thema van de avond voort te zetten en speelde 5.Lc1?! Met de schaaktechnische vermelding dat 5.Pc3 theorie is en Dxb2 niet kan vanwege Pb5. Maar ik had deze Jedi Mindfuck Reverse Telekinese Brain Osmose niet verwacht en dacht even dat we weer gingen opstellen voor de volgende partij. Ik keek dan ook schrikachtig om me heen en dacht even dat ik een hert was, dat verblind werd door de koplampen van een auto. Het was onmiddellijk duidelijk dat mijn tegenstander "rent free" in mijn hoofd aan het leven was. Dankzij deze verwarring en mijn dalvorm van de laatste tijd spreidde ik vervolgens een apathisch passieve stijl ten toon, die culmineerde in een snelle ruil van de dames waarvan ik eigenlijk wist dat ik dat niet moest doen. Ik bleef met een stelling zitten, die er weliswaar zwaktevrij en solide uitzag, maar tegelijkertijd volledig planloos en "Zukunftlos" zullen we maar zeggen. Het gekabbel-schuif-schuif-pief-poef sloeg over van bord 1 op onze tafel en voor mijn gevoel waren we aan het dansen in een slechte droom, die nergens heen ging. Totdat mijn tegenstander de ultieme Jedi mindtrick uithaalde en zijn loper weer op c1 zette. Ja hoor! What the actual f! Onmiddellijk zag ik de kans om mijn doorbraak op de damevleugel in te gaan zetten om natuurlijk gefopt te worden en een belangrijke pion te verliezen. Het einde bleek nu dichterbij dan ik dacht en ook al probeerde ik alle trucs uit de Pim&Johandoos in de wederzijdse tijdnood erbij te halen, kon ik het niet meer redden. Het feest was ten einde en de strijd gestreden. KiNG B was de terechte winnaar in de isolatiecel van de EBI.

KiNG B (1930)	HSC B (1912)	2½-1½
Thomas Kaufmann (1962)	Ruben Venis (2133)	0-1
Norbert Hermanus (1918)	Retze Faber (1850)	1-0
Frank Lambregts (1923)	Jean-Paul Fransen (1889)	1-0
Rob Haast (1916)	Paul Sanders (1775)	½-½

 

Ronde 4 (14 januari): HSC B - OSV A

HSC B (1864)	OSV A (1807)	3½-½
John van Rooij (1968)	Claudia Grannetia (1866)	1-0
Retze Faber (1856)	Sjaak Laurent (1800)	½-½
Jean-Paul Fransen (1868)	Thomas van der Steen (1803)	1-0
Paul Sanders (1763)	Lars Hollander (1758)	1-0

 

Ronde 3 (29 november): Veldhoven A - HSC B

SVO A (1747)	HSC B (1895)	1-3
Richard van Zon (1791)	Gerard van de Kerkhof (2056)	0-1
Stefan Hess (1973)	Retze Faber (1894)	1-0
Ton van den Heuvel (1626)	Jean-Paul Fransen (1881)	0-1
Rob de Wolf (1599)	Paul Sanders (1748)	0-1