Helmondse SchaakclubVerslagen van HSC D
18 maart 2014: HSC D - Gennep (door Huub Martens)
HSC D verscheen getergd aan de start voor de pot tegen Gennep A. Ondanks ogenschijnlijk voldoende potentieel aan schaakkwaliteit in de equipe waren er dit seizoen geen navenante resultaten. Dit vroeg om een rectificatie die er wezen mocht! De formatie uit Gennep kwam, onwetend van deze nauwelijks te verbergen schaakagressie, naar De Molen voor een gezellig potje schuiven. Het ging anders...
Roel, onze puntenpakker van dit seizoen, kwam op het eerste bord in een voor hem bekende variant van het Siliciaans, waarbij de partij snel op scherp wordt gezet. Of het een kosmisch toeval was, of ingegeven door chronisch slaapgebrek is niet bekend, maar hij haalde twee varianten in de opening door elkaar, wat leidde tot stukverlies. Getracht werd nog om via diverse tactische truuks minimaal remise eruit te slepen, maar het mocht niet baten. Reeds vanaf zet 10 was de partij al in hogere zin verloren: 0 - 1.
Dit was als olie op het vuur voor de resterende teamleden! Na de stand goed bekeken te hebben wist Elric een bord verderop wat hem te doen stond. Met een instelling waarbij alleen winst tevredenheid kon brengen, besloot hij om weer aanvallend te gaan spelen, aangezien dat in de vorige wedstrijd goed werkte. Met het voordeel van initiatief dat je als wit hebt, bracht Elric direct zijn paarden en lopers in het spel en zette heel vroeg druk op de pionnen van zijn tegenstander. Hierdoor nam zwart een defensieve houding aan, en op het moment dat hij zijn paard terugspeelde naar de achtse rij besloot Elric om daarvan te profiteren. Met een ver vooruitgeschoven e- en h-pion kon het zwarte paard geen kant meer op en zo voerde onze man de druk verder op. Na een gedwongen dameruil stond één van de zwarte torens door Elric's pionnen ingesloten, waardoor zwart die toren moest ruilen voor een paard. Met dit kwaliteitsnadeel en een nog steeds volledig immobiel paard kon zwart niets anders dan toezien hoe Elric's torens al zijn pionnen oppeuzelden. Bij het zien van het onvermijdelijke schaakmat gooide zwart eindelijk de handdoek in de ring: 1 - 1.
Op bord 4 zette Huub van meet af aan druk op de ketel, die hier tegenstander heette. De damevleugel is normaal the-place-to-be in het Damegambiet, maar dit veranderde dramatisch, toen de Genneper opponent, positioneel al aardig klem gezet, een paard op h5 in de aanbieding deed. Koopjesjager Huub incasseerde deze meevaller onder dank en switchte direct naar een aanval op de koningsvleugel, gebruik makend van de benauwde veste aan de overkant (waar het stil was...). Aangezien zwart verzuimde om zich etwas Lebensraum ins Zentrum te verschaffen, kon Huub achter zijn pionnenformatie rustig de lichte en zwaardere artillerie in stelling brengen. Toen de hoornblazer de definitieve aanval blies, was het relatief snel bekeken en noteerden wij 2 - 1 op het wedstrijformulier!
Daarmee was het aan Chris om, minstens via remise, de volle winst in de Molenstraat te houden. Echter, ook hij had zijn buik vol van iets te veel partijen die net de verkeerde kant uit waren gevallen. Chris speelde een gedurfd aanvalsspel, waarin uw verslaggever al vroeg in de partij een ongewoon kwaliteitsverschil registreerde, met een toren voor wit, tegen een paard en drie(!) pionnen voor zwarte Chris, die zich bewust was van een bekende schaakwijsheid: op een bord vol voetvolk zijn twee knollen meer waard dan kilo's citroenen. Heel rustig speelde onze paardenmenner twee samenwerkende pionnetjes naar de achterlijn, waardoor de situatie op zeker ogenblik maar één kant uit kon, namelijk naar ons laatste wedstrijdpunt: 3 - 1!!
| HSC D (1472) | Gennep (1555) | 3 - 1 |
| Roel van de Donk (1665) | Theo Koolen (1718) | 0 - 1 |
| Elric Wanner (-) | Zivoslav Savic (1617) | 1 - 0 |
| Chris van der Aa (1450) | Jan van de Pijl (1440) | 1 - 0 |
| Huub Martens (1302) | Jozef van de Hoek (1445) | 1 - 0 |
20 februari 2014: ODI - HSC D (door Roel van de Donk)
Zoals gebruikelijk mocht ik weer invallen bij HSC D en dit keer tegen mijn favoriete tegenstanders, ODI uit Uden. Zover ik me kan herinneren heb ik tegen Uden nog nooit een partij verloren en gezien hun vorm dit jaar was er voor het team genoeg te halen.
Oorlogsveteraan Chris mocht aantreden op bord 3. Hij kwam absoluut niet lekker uit de opening en de pion op d4 zorgde voor een benarde stelling met weinig kansen. Toch speelde hij dit naar mijn mening erg goed, langzaam maar zeker speelde hij om de lastige pion heen en begon hij tegenspel te genereren. Hij rocheerde, ruilde op de juiste momenten af en ik dacht dat hij zich met een goed getimed f3 ging bevrijden. Helaas ging het toen mis, hij zette een toren in een penning waardoor hij stukverlies leed. Een woeste uitval maakte de zaak alleen maar erger. Beide ridders sneuvelden in het harnas en voegden zich in het hiernamaals bij Bonfire en Prisco.
Op bord 1 was de ratingtopper van de dag. Met een goede 70 punten meer was ik de favoriet en ik was van plan het iets beter te doen dan Sven Kramer. Zilver bestaat niet, alleen goud. Gelukkig stond ik al snel prettig te schaken met een mooi plusje. In een vage variant van het Engels verkoos mijn tegenstander een opbouw met penningen richting mijn koningsvleugel. De plaatsing van zijn lopers was hierdoor echter verre van optimaal en met gratis tempi kon ik een pionnenopmars op de damevleugel bewerkstelligen. Onder de druk van de vooruitgeschoven pionnen kreeg ik door foutief verdedigen een stuk cadeau op b6. Ondertussen is de topsco(o)r(d)erstitel weer behaald en mag ik op de jaarvergadering weer een trofeetje van 2 euro in ontvangst nemen.
De overige twee borden waren aardig spannend en waren afwisselend tergend en euforisch om te aanschouwen. Laten we beginnen met Ralph. Hij mocht met zwart aantreden op bord 2. De strijdalias "Black Berry" werd even in de groep gegooid om zijn tegenstander de eerste mentale klap toe te brengen. Dit sorteerde het gewenste effect en in het middenspel leek het alsof onze "Black Berry" was uitgerust met pocket Fritz. Met een minremisestelling op het bord van Huub zag ik het eindresultaat positief in. Helaas keerde het tij bij Ralph. Als sterk intuïtieve speler verzuimde hij in het eindspel, met een uur meer op de klok, de tijd te nemen om de winnende variant door te rekenen. Circa tien zetten lang miste hij de winstvariant. Het remiseaanbod van zijn tegenstander kwam helaas net te vroeg om totale catastrofe af te wenden, Ralph kon nog winnen dus weigerde een puntendeling. Om het drama compleet te maken werd de winstvariant wederom gemist, vervolgens ook de remisevariant, en uiteindelijk was het verlies een feit.
Aan onze nestor de ondankbare taak om op bord 4 de kastanjes uit het vuur te halen. Winst was nodig om een matchpunt mee naar Helmond te nemen. Vanaf de opening had Huub het mindere van het spel. Gelukkig speelde zijn tegenstander iets te langzaam door een premature koningsaanval op te zetten en hiermee zijn dame te exponeren. Dit gaf Huub de benodigde tijd om zich wat te ontwikkelen en tegenspel te krijgen. Met een pion minder zat hij aan de minkant van de remisemarge, maar hij speelde correct op een zwakke pion van de tegenstander. Die ging toen de mist in en gaf de pion zonder compensatie terug. Vervolgens kon Huub nog een pion winnen via een vork, maar die variant miste hij helaas. Edoch, hij speelde een consequent plan en kreeg een aantal zetten later alsnog een winstkans door de breekzet g5. Helaas, deze miste hij ook, wat zijn tegenstander een winstkans gaf. De frustratie was bij mij ondertussen tot een hoogtepunt gestegen dus om af te koelen ben ik toen maar even bier gaan drinken. Maar gelukkig, toen ik terugkwam bleek dat de tegenstander van Huub de winnende variant ook niet zag, waardoor Huub het weer mocht proberen. En EUREKA! Wie ein richtiges Bobby Fischer werd het eindspel uitgeschoven en kon Huub zijn eerste winst dit seizoen bemachtigen.
De laatste ronde is tegen Gennep en die spelen we gelukkig thuis. Hier kan HSC D zich nog tot een mooie middenmoter verheffen.
| ODI (1380) | HSC D (1472) | 2 - 2 |
| Cees de Boorder (1466) | Roel van de Donk (1665) | 0 - 1 |
| Shakeel Hoosein (1371) | Ralph Kiffers (-) | 1 - 0 |
| Sjef Groenemans (-) | Chris van der Aa (1450) | 1 - 0 |
| Joop Kivits (1302) | Huub Martens (1302) | 0 - 1 |
28 januari 2014: HSC D - De Kentering B (door Roel van de Donk)
Teamleider Huub verkondigde vol vuur dat 28 januari de dag zou zijn dat HSC D de eerste matchpunten ging pakken. Weg van die gehate laatste plaats. Geen hoon meer van de schaakwereld over de wanprestaties van HSC D. Het moest en zou gaan lukken! Met een dergelijk motiverende leider leek de winst in de pocket. Helaas sloeg het noodlot toe en werd onze fiere leider geveld door een kaakholte ontsteking. De stress van deze wedstrijd zal zijn weerstand danig verlaagd hebben dat hij vatbaar werd voor deze aandoening. Over wat deze ontsteking precies met Huub heeft gedaan kunt u wikipedia raadplegen. In dit verslag zal ik het erbij laten dat hij niet aanwezig kon zijn en dat ondergetekende zijn plaats mocht innemen.
Het was een thuiswedstrijd en aldaar aangekomen had adjudant Chris al een mooie line-up neergepend. We mochten plaatsnemen vlak bij de damestoiletten. De penetrante bleekgeur gaf aan dat de hygiëne bij De Molen van uitstekende kwaliteit is. Ik dacht nog even dat de geur me zou gaan 'irriteren', maar mijn geurreceptoren bleken binnen enkele minuten afgestorven, probleem opgelost.
Op ongeveer hetzelfde moment was ook de partij van Chris voorbij. Zoals gebruikelijk trok Chris vol ten aanval en schroomde daarbij niet om zijn pionnen flink in te zetten. Hij veroverde snel een pion zonder compensatie. Toen een tweede pion in de aanbieding werd gedaan had Chris even een realitycheck moeten doen. Het centrum lag open, koning niet gerocheerd en de koningsvleugel was ook nog niet ontwikkeld. Dit leidt doorgaans tot vervelende tactische verwikkelingen die slecht aflopen voor Wim-Lex. Zo ook hier. Via een vervelend schaakje mocht Chris zijn dame inleveren, De Kentering B nam al snel de leiding.
Een korte blik op mijn medeteamgenoten stemde mij gerust. Ze werden alleen nog maar meer vastberaden om hun aandeel in de winst te leveren. De tussenstand op de borden gaf hierbij weinig indicatie hoe de score uit zou vallen. Ralph's bord zat vol tactische verwikkelingen waar een fout een snelle beslissing kon brengen aan beide kanten. Elric had wel een prachtige stelling opgebouwd waarbij zijn tegenstander moeite had te ontwikkelen. Ikzelf stond wat slechter, maar remise was zeker haalbaar.
Na de afgelopen (verloren) rondes had Elric wat te bewijzen en besloot dat te gaan doen in zijn eigen stijl; stukken snel ontwikkelen en een snelle aanval inzetten. Waar hij in de vorige partijen koos voor een defensieve opstelling, was nu duidelijk dat een open spel en de aanval opzoeken hem beter ligt. Vroeg bracht hij zijn beide paarden en lopers in het spel terwijl zijn tegenstander rustig opbouwde. Tegen het middenspel aan had Elric's tegenstander zijn loper en paard aan de damekant nog op de achtste rij staan (wat betekent dat zijn torens ook immobiel waren) en deze zwakte werd uitgebuit. Hij dwong min of meer de tegenstander om met zijn eigen e-pion zijn witte loper in te sluiten en zorgde ervoor dat die niet meer in actie kon komen. Zo ontstond er een strijd om de vrije d-kolom en met slechts één toren tegen twee torens en een dame was Elric de duidelijke winnaar. Na het optrekken van de rook stond Elric's dame sterk op de zevende rij, met een paard en loper in de buurt om problemen te veroorzaken. Een tijd later schijnofferde Elric zijn paard en dwong zo de verdedigende zwarte dame weg. De zet erop werd de nu onverdedigde pion opgesnoept door de dame met een vork op de toren en paard van de tegenstander tot gevolg. Elric verzilverde al snel zijn voorsprong. De koning stond op de tocht en werd onder vuur genomen. Met mat in het vooruitzicht was het punt binnen. Een mooie partij uit één stuk!
Ralph had ook aanvallend spel, maar dit pakte minder goed uit dan bij Elric. Hij stond een pion achter in het eindspel. Beide kanten hadden een slechte pionnenstructuur. Ralph's pionnen stonden echter een stuk minder ver op het bord. In dit geval een voordeel. Zijn koning kon snel ter verdediging gepresenteerd worden. Een snelle rekensom leerde mij dat Ralph bij correct spel een pion kon winnen en de stelling remise zou zijn. Maar het geluk lacht je soms toe. In tijdnood werd geblunderd en Ralph kon een vol stuk ophalen. 2 - 1 voor HSC D, het eerste matchpunt was al binnen.
Aan mij de schone taak om hier 2 matchpunten van te maken. Vanaf zet 10 stond ik al slechter. Ik kreeg een onverwacht nieuwtje te verwerken. Een vijandige pion op a5, met mijn pionnen op a6 en b7, zonder pion op de c-lijn, zorgde voor een vervelend gat met de nodige druk. Mijn tegenstander zoomde vol in op de zwakte en speelde dit erg netjes. Ik besloot derhalve de damevleugel maar te laten voor wat het was en een tegenaanval in het centrum op te zetten. Na ongeveer 2½ uur zwoegen in een mindere stelling kon ik eindelijk breken. Ik moest een zwakke pion accepteren, maar als compensatie kreeg ik een sterke loper en actieve toren terug. Na de breekzet moest mijn tegenstander de stelling opnieuw evalueren. Het open centrum bood hem kans om mijn zwakke pion aan te vallen met dreiging op de koning. Helaas overzag hij dat mijn toren ineens toch wel heel ver kon lopen, helemaal tot zijn zwarte loper die ineens ongedekt stond. Met dit volle stuk in de aanbieding was het een kwestie van afruilen en HSC D heeft zijn eerste overwinning op zak!
| HSC D (1555) | De Kentering B (1500) | 3 - 1 |
| Roel van de Donk (1661) | Ton van der Straeten (1648) | 1 - 0 |
| Elric Wanner (-) | Paul Willemen (1447) | 1 - 0 |
| Ralph Kiffers (-) | Peter Zijderveld (1411) | 1 - 0 |
| Chris van der Aa (1448) | Arjan Gras (1493) | 0 - 1 |
17 december 2013: Mierlo-Geldrop - HSC D (door Roel van de Donk)
Op 17 december werd een tot nog toe onbekend team richting Mierlo afgevaardigd. Met alleen Chris, onze rots in de branding, als vaste deelnemer van het team lijkt de noemer HSC E meer van toepassing dan HSC D. De Limburger, de Dominee en de PR-functionaris mochten in dit team deelnemen als tijdelijk kanonnenvoer.
In Mierlo wordt duidelijk met strakkere hand geregeerd dan in Helmond. Ondergetekende kwam om 20.17 uur binnen, en het bleek dat de klok stipt om 20.15 uur was aangezet. Terwijl ik plaats nam achter het eerste bord regelde Isa direct een drankje voor me, wat een geoliede machine die schaakclub!
Naast mij op bord 2 mocht de Dominee het met zwart opnemen tegen Isa. De partij was in mijn ogen in balans, toen Isa via de a4-e8 diagonaal met een loper en dame batterij druk begon te zetten. Volgens mij kon Wim dit pareren met een beperkt minnetje op de stelling. Misschien zag ik het ook wel verkeerd, maar de partij was ineens voorbij. Mierlo opende de score.
Bord 4 werd fier verdedigd door onze Limburgse voorzitter. Waar hij normaalgesproken alles zo lang mogelijk rekt, was dat in zijn partij juist niet het geval. Hij verkreeg een plusje, maar door het verzuimen van een rochade moest Millo toestaan dat zijn tegenstander de stelling weer in balans kreeg. Vervolgens werd via een blunder een stuk in de aanbieding gedaan. Hierop werd subiet opgegeven, Maike gebeld dat ze direct hem op moest halen, een slaapmutsje besteld aan de bar, en geheel tegen Millo's aard in verdween hij geruisloos van het toneel. Na nog geen uur spelen zat er al niet meer in dan gelijkspel voor HSC D.
De andere twee partijen duurden nog lang voort. Ik was net wat eerder klaar dan Chris. Mijn opening was niet echt om over naar huis te schrijven. Zwart had meer invloed in het centrum, maar door mijn pionnen op c4 en f4, ondersteund door lopers op g2 en b2 kon ik elke breekzet van zwart onaantrekkelijk maken. Met gebrek aan ruimte moest ik hard werken om mijn breekzet mogelijk te maken om mijn lopers meer invloed te geven. Met nog 5 minuten op de klok, mijn tegenstander met ruim een uur meer, was het eindelijk zover. Het bord werd in brand gezet en ik kreeg een pionnetje meer. Helaas zorgde de ongelijke lopers en een mataanval van mijn tegenstander ervoor dat de winst nog ver weg was. Gelukkig kon ik verdedigingszetten combineren met een mataanval van mezelf. Uiteindelijk gaf de pluspion het voordeel en de winst, 2 - 1.
Chris had een behoorlijk gesloten partij tegen Mario Adriaans. Het verwachte remiseaanbod van Mario kwam dan ook na ongeveer anderhalf uur spelen. Chris besefte dat hij door moest spelen en ging voor de winst. Helaas zag hij de juiste strategische kans op voordeel over het hoofd en bleef spelen op de koningsvleugel waar Mario het voordeel had. Dit leidde tot een patstelling en remise. Helaas, geen puntjes voor HSC D...
| Mierlo-Geldrop (1607) | HSC D (1486) | 2½ - 1½ |
| Ilir Gjoshi (1743) | Roel van de Donk (1661) | 0 - 1 |
| Isa van Meel (1670) | Wim Hordijk (1460) | 1 - 0 |
| Mario Adriaans (1409) | Chris van der Aa (1448) | ½ - ½ |
| Marius Vorstman (-) | Millo Labriaire (1375) | 1 - 0 |
26 november 2013: HSC D - Checkmate (door Huub Martens)
Tegen het team uit Weert mochten wij proberen de mislukte start van het seizoen op enigerlei, mits sportieve, wijze te corrigeren. HSC D: een uitgekiende mix van routine en beginnersenthousiasme, op papier de schrik van menige tegenstander. Vol strijdlust namen wij plaats achter de borden, iets te vroeg naar het bleek. De praeses onzer vereniging wenste de avond officieel te openen, op een voor zijn doen onverwacht korte en bondige wijze, waarvoor dank! Echter verzuimde hij niet te memoreren aan het feit dat de speelavond viel op de sterfdag van Neerlands schaakicoon Max Euwe. En misschien ging er dáár al iets mis. Want een ervaren toernooi- en wedstrijdbezoeker had kunnen waarnemen, dat genoemde herinnering iets teweeg bracht binnen onze ploeg. Een kenner weet dan: "Hier zit een team dat mentaal een knauw heeft gekregen!"
In onze openingswedstrijd was Chris de enige die een punt binnenhaalde voor ons team. Deze keer verliep het duidelijk anders, minder succesvol, en was hij op het derde bord de eerste die voor zijn tegenstander moest capituleren: 0 - 1.
Kopman Elric begon rustig aan de wedstrijd met de gedachte om eerst zijn spel goed te ontwikkelen en naderhand een aanval op te zetten. Daardoor kwamen hij noch zijn tegenstander in het begin echt in de problemen. Op het moment echter dat hij (kort) rokeerde zette zijn tegenstander volop de aanval in met een pionnenstorm. Elric kon de onvermijdelijke en goed opgebouwde aanval op zijn koningspionnen niet stoppen en raakte steeds meer onder druk, waarbij hij op een gegeven moment een toren moest opgeven om in de wedstrijd te blijven. Zijn tegenstander (met een rating van 2029!) wist zonder moeite deze voorsprong om te zetten in een terechte overwinning: 0 - 2.
Op bord 4 trachtte teamlijder Huub met wit in een voor hem vertrouwde d4-opening het initiatief naar zich toe te trekken. Na een uur spelen was hij echter nog steeds zoekende. Door de schaakwol geverfde lezers van dit quasi-heroïsche proza (her)kennen het gevoel ongetwijfeld: je staat niet slecht, maar... je kunt er hélemaal niets mee! Materieel stonden beide kleuren gelijk en nog redelijk volledig op het bord en leek zwart in een iets te krap jasje te steken. Wit daarentegen ging optisch "over-sized gekleed." Hoe langer de pot duurde, hoe meer Huub merkte, dat aan de overkant (waar het ook in dit geval "stil" was) heel weloverwogen werd gebouwd aan een verstikkend offensief. Overdonderde cavalerie, infiltrerende raadsheren, moreel ondermijnende kanteelbouwsels en, als toetje, een aanvalsgeile Lady in Black confronteerden wit uiteindelijk met een "mat-in-twee" dreiging. Meer dan 500 ratingpunten verschil bleken er ten grondslag te liggen aan dit onloochenbare kwaliteitsverschil: 0 - 3.
Zodat Ralph de bedenkelijke eer te beurt viel die andere eer te redden. Zijn uitgespeelde teamaanvoerder had tijd om een en ander te gaan observeren en ontwaarde aldus een grijns aan bord 2. Helaas, aan de voor HSC verkeerde kant van het bord... Dapper bleef onze man proberen iets te bedenken, maar het mocht niet baten: 0 - 4.
Moraal: begin nóóit een wedstrijd voordat Herr Vorsitzende gesproken heeft!
| HSC D (1386) | Checkmate (1880) | 0 - 4 |
| Elric Wanner (-) | Marco van der Linden (2029) | 0 - 1 |
| Ralph Kiffers (-) | Dirk Bergmans (1875) | 0 - 1 |
| Chris van der Aa (1448) | Mat Hornix (1760) | 0 - 1 |
| Huub Martens (1323) | Raimund van Alphen (1856) | 0 - 1 |
3 oktober 2013: Deurne - HSC D (door Huub Martens)
Vol goede moed en met veel beginnersenthousiasme toog HSC D naar het Deurnese, teneinde daar in de eerste avondwedstrijd van het nog prille seizoen gehakt te maken van de beklagenswaardige personen, die gedoemd waren samen te werken in een soort van team, dat tegen ons tot de, al of niet kunstmatige, tanden gewapende elitegroepje moest aantreden.
Op bord 1 ging Elric op de van hem bekende voortvarende wijze zijn opponent te lijf. Zijn tegenstander-op-leeftijd, die uiterst breekbaar oogde, bleek in de praktijk een half leven aan schaakervaring in de wandelstok te hebben verborgen en, erger, wist die voorzichtig schuivend met succes te benutten, zodat de aanvalsdrift van Elric reeds vrij snel taande en hij, gelijk Napoleon en een, hier niet nader te noemen, Oosterbuur ooit in Rusland meemaakten, afgesneden werd van zijn eigen aanvoer. Door deze onoplosbare schaak-logistieke puzzel delfde Elric uiteindelijk dapper het onderspit.
In de partij van Ralph tegen Dolf Leesberg ging het in het begin gelijk op. De man uit Deurne had het initiatief en kwam wat later in de partij op twee pionnen winst te staan. Toen gaf hij het initiatief weg, waardoor Ralph gewonnen kwam te staan, ware het niet, dat een trucje hem de das om deed. Aangezien het al warm genoeg was in de speelzaal, laat het resultaat zich raden...
In arena nummer 3 kwam Chris nogal moeilijk door de openingsfase heen, was een beetje aan het hannesen met zijn rokade. Maar na zo’n 13 zetten was dat toch nog gelukt en stond het weer gelijk. Een aantal zetten later beleefde hij een eureka-momentje. Hij ruilde zijn loper tegen een paard en kon vervolgens schaak geven. De koning achter de paaltjes moest terug naar g8 en Chris kon zijn toren op de zevende rij brengen. Vervolgens offerde hij een paard, om er een pion en een loper voor terug te krijgen, maar belangrijker nog: een veel betere stelling, waardoor nog twee pionnen op te halen waren. Op het eind was het, met drie pionnen meer, een makkie: een punt binnen!
Gebukt gaand onder de volle zwaarte van het teamleiderschap bond Huub op bord 4 met zwart de strijd aan met een hem bekende tegenstandster, Helène Vermeulen. Ook nu weer bleken zij aan elkaar gewaagd. In een sterke aanval gaf wit echter op het oog vrij slordig eerst één en even later vervolgens nóg een pion weg. Huub had de vijandelijke plannen juist ingeschat en wist de aanval correct te pareren, op één detail na, dat, zoals vaker vertoond, uiteindelijk beslissend bleek. Toen de stofwolken van De Grote Slagenwisseling waren opgetrokken, bleek dat er één klein stukje zwart voetvolk meer dan berekend was, zieltogend achterbleef op een van de 64 velden van eer. En, lastig, de c-lijn was in handen gevallen van wit, zwart kreeg twee torens op rij 7 op bezoek, de klok bleef maar doortikken en Huub kreeg het, ook zonder das, erg warm. Niet lang daarna boog hij het kalende hoofd.
Einduitslag: 3 - 1. Op de terugweg in de auto bleek, dat, om de stemming in ons team zo treffend mogelijk weer te geven, Ernest Hemingway kon worden geciteerd: "Destroyed, but NOT defeated!!"
| Deurne (1569) | HSC D (1386) | 3 - 1 |
| Ben Bruggers (1897) | Elric Wanner (-) | 1 - 0 |
| Dolf Leesberg (1816) | Ralph Kiffers (-) | 1 - 0 |
| Piet van Wetten (1421) | Chris van der Aa (1448) | 0 - 1 |
| Helène Vermeulen (1140) | Huub Martens (1323) | 1 - 0 |
