Uitslagen en korte verslagen van HSC D

 

26 maart 2013: HSC D - Deurne
Geen verslag ontvangen.

 

HSC D (1539)	Deurne (1395)	2½ - 1½
Joost Rutten (1783)	Piet van Wetten (1433)	1 - 0
Roel van de Donk (1648)	Harrie Verbaarschot (1601)	½ - ½
Chris van der Aa (1446)	Kees van Hooidonk (-)	0 - 1
Huub Martens (1280)	Helene Vermeulen (1151)	1 - 0

 

8 februari 2013: Gardé - HSC D (door Millo Labriaire)
Vrijdag 8 februari moest het vierde team van HSC aantreden tegen het eerste team van Gardé. Chauffeur Huub bracht driekwart van het team naar de schaaklocatie in Soerendonk. Huub parkeerde bij een gezellig ogend cafeetje, waar reeds carnavaleske activiteiten zicht- en hoorbaar waren. Toen wij dit feestgedruis binnen wilden stappen attendeerde Huub ons fijntjes op het dorpshuis dat een tiental meters verder in serene stilte op ons wachtte. Aldaar aangekomen was het ook niet lang meer wachten op onze teamleider Chris.
Na bekendmaking van de opstelling bleek al gauw dat we met een gemiddeld ratingverschil van 321 punten een zware avond tegemoet zouden gaan. Joost speelde op bord 1 met het kleinste verschil in rating (slechts 244 punten). Hij werd getrakteerd op een verrassend antwoord op zijn opening en zag zich na zestien zetten geconfronteerd met een fatale aanval, 1 - 0.
Vanaf bord 2 werden door Chris zuchtende geluiden geproduceerd, waardoor zonder de stelling te kunnen zien duidelijk was dat het niet goed ging. Chris deed mij enkele ogenblikken later mededeling van de uitslag en verliet het gebouw terstond, 2 - 0.
Het nu teamleiderloze gezelschap streed echter dapper verder. Op bord 4 had Huub zijn paard wat al te voorzichtig teruggetrokken. Zijn tegenstander verkreeg vervolgens met een loper op c2 en een dame op e4 doorslaggevend voordeel, 3 - 0. Dit alles speelde zich af binnen de tijd die doorgaans wordt gebruikt voor een voetbalwedstrijd.
Op bord 3 was de strijd echter nog lang niet beslist. Als opgeroepen invaller rustte op mij de verantwoordelijke taak om de eer te redden. Dit team is in dit seizoen namelijk nog geen enkele keer met 4 - 0 verslagen, en dat moest maar zo blijven. Ondanks de 288 punten ratingverschil kreeg mijn tegenstander het niet voor elkaar om enig voordeel te bereiken. Na 32 zetten resteerde aan beide zijden van het bord nog zes pionnen en de onvermijdelijke Monarchen. De zwarte Monarch koos de verkeerde richting waardoor witte promotie niet meer te verhinderen was. Mijn tegenstander speelde wel nog stug tien zetten door, maar kon niets meer bereiken, 3 - 1.
Gezien het enorme ratingverschil mag het teamresultaat niet teleurstellend genoemd worden. Na een Budels biertje uit de buitengewoon vriendelijk geprijsde bar, keerden wij weer huiswaarts.

 

Gardé (1784)	HSC D (1463)	3 - 1
Geert Gabriëls (2027)	Joost Rutten (1783)	1 - 0
Jan Broekhuis (1902)	Chris van der Aa (1446)	1 - 0
Karl Raemakers (1632)	Millo Labriaire (1344)	0 - 1
Maarten Aders (1576)	Huub Martens (1280)	1 - 0

 

15 januari 2013: Mierlo-Geldrop B - HSC D (door Roel van de Donk)
Door weer en wind begaf het vierde team van HSC zich richting het pittoreske Mierlo, tegenwoordig beter bekend als 'rotondedorp on ice'. Met veel slippen en bijna aanrijdingen kwam HSC D voltallig en veilig aan bij de Weijer. Vreemd genoeg was er nagenoeg niemand aanwezig van de tegenpartij, dus er was voldoende tijd om het effect van de weersomstandigheden op de verkeersveiligheid te bespreken. Er was daarna ook nog voldoende tijd om het effect van winterbanden te bespreken. En er was ook nog genoeg tijd om het onverantwoorde rijgedrag van onze asociale medemens te bespreken. En er was genoeg tijd om Tata Steel te bespreken, etc..
Ondanks de waarschuwing van Pim over het opstellen van het sterkst mogelijke team, bleek dit gelukkig niet het geval. Bord 1 en 2 waren in balans. Op bord 3 en 4 moesten we op papier wel inleveren, maar Huub en Chris zijn niet te beroerd om met regelmaat voor een stunt te zorgen.
De avond begon al goed doordat Pim voor chaos zorgde door een discussie aan te zwengelen over het wel of niet geven van een rondje op kosten van de club. Dit mocht namelijk niet meer van het bestuur. Als gedoodverfde anarchist was volgens mij de uiteindelijke afloop dat de helft van de aanwezigen wel een rondje kreeg en de andere helft niet. Met weemoed dacht ik terug aan de discussie Geldrop-Mierlo of Mierlo-Geldrop. Uit beleefdheid heb ik mijn gedachtespinsel maar voor mezelf gehouden.
Zo uiteindelijk de rust nederdaalde over de zaal, zo deed het doek dat ook voor onze Huub. In de opening stond hij een vervelende combinatie toe, wat een paard op e6 opleverde. Dit paard werd gedekt door de dame en Huub kon niet naar veiligheid rocheren. De stelling zat in de knoop en na stukverlies was het snel klaar.
Chris had een mooie koningsaanval opgebouwd. Helaas ging dit ten koste van ontwikkeling. Zijn loper stond nog op de achterste rij en blokkeerde de samenwerking van de torens. Isa van Meel maakte hier dankbaar gebruik van door druk te zetten via een open c-lijn. De stelling was erg scherp maar bleef lange tijd min of meer in balans. Bij een complexe afruilvariant overzag Chris mat achter de paaltjes. Gedurende het afruilen kwam het inzicht en gaf hij op.
Met deze 2 - 0 achterstand was het aan de hoogste borden om nog een matchpunt uit het vuur te slepen. De stellingen waren op beide borden in balans, maar de klok was in het voordeel van Helmond. De partij van Joost heb ik niet goed kunnen volgen vanwege mijn eigen partij. In een oogopslag had hij aan het einde van de partij meer ruimte en een mooie dreiging op de zwarte koning. Het maakte echter niet meer uit, want de tijd van zijn tegenstander was op.
Zo ook ging het aan mijn bord. De partij begon met 1.Pf3 c5 gevolgd door 2.c4!! De moed zakte initieel in mijn schoenen na zo’n geweldige opening. Gelukkig hebben Roland en ik deze variant meerdere malen gezien en besproken, dus ik zette mijn geheugen aan het werk. Mijn tegenstander speelde op de damevleugel, ik ging door het centrum. Na een lange partij waar het gelijk op ging, besloot ik tot het breken van de stelling toen mijn tegenstander in tijdnood begon te komen. Dit had het gewenste effect, de zetten van mijn tegenstander waren niet optimaal. Hierdoor kon ik een belangrijk pluspionnetje bemachtigen wat ongestoord het eindspel voor me ging winnen, 2 - 2.

 

Mierlo-Geldrop B (1690)	HSC D (1526)	2 - 2
Ilir Gjoshi (1735)	Joost Rutten (1772)	0 - 1
Han Braamkolk (1681)	Roel van de Donk (1650)	0 - 1
Isa van Meel (1653)	Chris van der Aa (1429)	1 - 0
Harm Fortuin (-)	Huub Martens (1254)	1 - 0

 

4 december 2012: HSC D - ODI (door Roel van de Donk)
Tussen het geweld van de feestdagen door was het weer eens tijd om te schaken. Sint Nicolaas moet zijn werk nog doen, maar tegen de Hollandse traditie in was onze speellocatie al conform de voor Kerst geldende sferen ingericht. Door de warme kleuren, vrolijke slierten en opgetuigde kerstbomen kwamen de warme gevoelens van wereldvrede, naastenliefde en cadeautjes weggeven als een onbedwingbare oerkracht naar boven borrelen. Hoe dit te combineren met de zware taak die ons wachtte om ODI genadeloos van het bord te vegen en de eerste overwinning voor HSC D binnen te slepen? Het antwoord bleek even eenvoudig als plezierig: direct aan het bier. Drank is immers, net als voetbal, een bewezen middel om onnodig geweld te stimuleren. Met dit geheime wapen begon HSC D de strijd, geïnspireerd door een krachtige toespraak van onze voorzitter.
Op bord 1 bewees Joost totaal gevoelloos te zijn voor zaken zoals vrede en naastenliefde en over een ongenadige killermentaliteit te beschikken. Direct vanuit de opening wist Joost het initiatief over te nemen van wit door met tempo te ontwikkelen. Met het centrum in handen en meer activiteit koos hij voor een tegengestelde rochade. De koningsaanval die volgde leek niet te stuiten. Groot was dan ook mijn schrik toen wit met wat eenvoudige zetten de aanval van Joost wist te stoppen. De prijs voor het stoppen van de aanval bleek gelukkig te groot. Met een paard op g1 en een toren op h1 stond wit in de knoop. Met wat doordachte zetten kon Joost zijn aanval hervatten en het eerste punt voor HSC D noteren. Een mooie partij voor het clubblad!
Ons talent Huub kon helaas niet van de partij zijn. Gelukkig was onze voorzitter bereid om dit grote gemis een beetje te verzachten. Millo begon voortvarend aan zijn partij. Hij won een pion en had een sterk centrum. Zijn tegenstander had wat tegenspel op de damevleugel. Millo was goed op weg dit tegenspel te neutraliseren. Helaas is een sociaal persoon als onze voorzitter natuurlijk wat gevoeliger voor de warme sferen van de feestdagen. Hij besloot dan ook zijn tegenstander toch nog maar wat tegenspel te gunnen. Dit moment van naastenliefde werd met open armen ontvangen. Ondanks dat Rob het er niet mee eens was, gaf Millo in een verloren stelling toch maar op.
Bij een gelijke stand leek een overwinning nog ver weg. Ik had zelf een iets betere stelling, maar Chris stond een kwaliteit achter. Chris had zoals vaker weer een bijzondere pionnenstructuur op het bord weten te toveren. Een pionnenketen van maar liefst vier pionnen gaf hem ruimte, maar de opmars was iets te snel, hij had namelijk niet genoeg stukken opgesteld om te voorkomen dat de pionnenketen ondermijnd zou worden. Tijdens het voorkomen van pionverlies werd een kwaliteit ingeleverd. Chris liet zich hierdoor niet uit het veld slaan en begon op activiteit en tactiek te spelen. Dit wierp zijn vruchten af, met sterk spel wist Chris een toren buit te maken.
Dit gaf mij de lucht om remise aan te bieden voor de overwinning. De stelling die op het bord stond weerhield mij hiervan. Ik had meer ruimte, een sterk centrum en mijn tegenstander had na diverse prikjes van mijn kant maar liefst drie zwakke pionnen om op te letten. Na het winnen van een pion besloot ik te beginnen aan een pionnenopmars. In tijdnood dacht mijn tegenstander de opmars te kunnen stuiten door met een toren binnen te dringen. Ik had al gezien dat dit fout was en dat ik de toren op kon sluiten. Gelukkig werkte mijn tegenstander mee aan deze variant en gaf de volle toren cadeau. Een wanhoopsinitiatief volgde waarbij mijn koning op de korrel genomen werd. Na het pareren van deze dreiging was de winst was na een lange partij een feit.

 

HSC D (1551)	ODI (1297)	3 - 1
Joost Rutten (1772)	Cees de Boorder (1461)	1 - 0
Roel van de Donk (1650)	Shakeel Hoosein (1387)	1 - 0
Millo Labriaire (1352)	Henk Vissers (993)	0 - 1
Chris van der Aa (1429)	Fazeel Hoosein (1347)	1 - 0

 

13 november 2012: Combinatie B - HSC D (door Roel van de Donk)
La débâcle et misère!
Vooraf was al bekend dat Combinatie B een zware opgave zou worden voor HSC D. Het drama dat zich voltrok naast de kerk in Asten gaf echter het idee dat we tegen een line-up van Kasparov, Fischer, Karpov en Spasski aan het spelen waren.
Chris, onze gewaardeerde teamleider begon voortvarend met op bord 3 een voordeel in ruimte op te bouwen. Dit strategische voordeel was echter van ondergeschikt belang, want hij verzuimde op de tactische grapjes te letten. Hierdoor kwam zijn koning vast te staan in het centrum. Het tactische bombardement dat volgde zorgde voor stukverlies zo rond anderhalf uur speeltijd. Zo rond twee uur speeltijd moest hij ook nog een kwaliteit inleveren. Ik heb het einde van de partij niet gezien, maar het was duidelijk uit.
Evenzo werd ons talent Huub geplaagd door een moment van zwakte. Een achterstand in ontwikkeling mondde uit in een vervelend middenspel. Het stukverlies dat hier optrad heb ik niet gezien door het strijdgewoel aan mijn eigen bord. De compensatie van twee pionnen was in de stelling totaal onbelangrijk en ook hier was duidelijk na anderhalf uur spel dat een verlies de onvermijdelijke uitkomst zou zijn.
Onze nieuwste aanwinst, Joost, leek op bord 1 uitstekende zaken te doen tegen zijn sterke tegenstander. Pionwinst en een superieure pionnenstructuur werden binnen een luttel half uur gerealiseerd. Voor mijn gevoel schoot Joost hier door in zijn goede 'flow'. Met actieve pionnenzetten probeerde hij zijn ontwikkeling te bespoedigen. Het gevolg was dat zijn pionnenstructuur ook zwak werd en er allerlei aanknopingspunten ontstonden waar gretig gebruik van werd gemaakt. Toen ik naar huis ging waren er nog twee mogelijkheden. 1) Joost ruilt alle stukken af en heeft een winnend eindspel, 2) Joost krijgt geen stukken afgeruild en verliest op activiteit. Ik ben benieuwd!
Op mijn eigen bord ging het gelukkig, ondanks mijn vormcrisis, wel oké. Wit opende met een Damegambiet, maar koos een voor mij onbekende voortzetting. De pion op c4 werd teruggeslagen met bxc4, in plaats van Lxc4. Het gevolg, meer ruimte voor wit, maar ook zwakkere pionnen. Het werd een stelling waar kleine zetjes belangrijk zijn en wit het betere van het spel had. Uiteindelijk deed mijn tegenstander een passieve torenzet. Hierdoor kreeg ik het benodigde tempo om mijn tegenstander voor het blok te zetten, pionverlies accepteren of een koning op de tocht. Mijn tegenstander koos ervoor zijn monarch in de gevarenzone te brengen. Na een paardoffer namen de zware stukken de arme koning op de korrel, met massaal materiaalverlies tot gevolg.
Het drama dat voltrok op de overige borden kon ik niet aanzien, ik ben dus om 22.00 uur vertrokken toen HSC stevig aan de leiding stond met 0 - 1!!!

 

Combinatie B (1698)	HSC D (1526)	3 - 1
Ben Bruggers (1873)	Joost Rutten (1772)	1 - 0
Piet Berkers (1726)	Roel van de Donk (1650)	0 - 1
Toon Sparidans (1665)	Chris van der Aa (1429)	1 - 0
Embert Berkers (1528)	Huub Martens (1254)	1 - 0

 

23 oktober 2012: HSC D - De Kentering B (door Roel van de Donk)
Terwijl het kwik in Helmond daalde, schoot de temperatuur in Partycentrum de Molen omhoog. Met vier thuisspelende avondteams zat de zaal mooi vol met hersens die op volle toeren draaien. Wellicht waren er iets teveel mensen aanwezig, waardoor een aantal HSC'ers last kreeg van het "no oxygen in this room, i can’t breathe" syndroom, waar zelfs grootmeesters aan ten prooi vallen.
Zo ook de harde kern van HSC D. Onze rots in de branding, aanstormend talent Huub, mocht plaats nemen op bord 4. De partij was snel voorbij dus ik heb er weinig van meegekregen. Hij schrijft er zelf over: Het eerste punt was onverwacht vlug 'in-the-pocket'. Op bord 4 had ik minder dan twee uur en slechts 38 zetten nodig om de volle winst in Helmond te houden. Mijn (witte) Sämisch-variant van het Konings-Indisch (inclusief lange rokade) verraste tegenstander Oppers een beetje. Zwart ontbeerde daardoor te veel initiatief, hetgeen dan ook meteen dankbaar door mij werd opgepakt. Een brutaal dame (schijn)offer leverde belangrijke pionwinst in het centrum op, waardoor en passant de bekende diagonaaldreiging van de zwarte loper op g7 fors aan kracht inboette. Toen daarna de d-lijn solide in het bezit van wit kwam, sloop er twijfel in het spel van zwart, hetgeen resulteerde in een aantal onbetekenende en zelfs foute pionzetten. Op zeker ogenblik loerden twee witte vrijpionnen verwachtingsvol naar de promotielijn, ondersteund door een sterke loper en was het pleit beslecht. De buitenwacht had dit heuglijke feit al snel geregistreerd, daar ik reeds om 22.15 uur(!) gespot werd met een donkerbruin goedje uit een klooster in de buurt van Tilburg. Een mooie partij uit één stuk. Uiteraard verwachten wij in de toekomst nog veel van ons seniore talent.
Ons vlaggenschip, Jessica, verdedigde de HSC eer op bord 1. Na een stevige groei in sterkte het afgelopen jaar, heeft ze besloten wat creativiteit in het schaken te gooien en de algemeen geldende principes te negeren. Bijvoorbeeld het twee maal zetten van een stuk in de opening, of niet al te gekke dingen doen terwijl je nog niet ontwikkeld bent. Jessica speelde vol op creativiteit en activiteit, maar de stelling van de tegenstander was te solide en hij maakte dankbaar gebruik van de penningen die mogelijk waren om pionnen te snoepen. Uiteindelijk wist Jessica haar activiteit om te zetten in een stevige aanval en had ze een mooi plusje. Zoals Paul zegt, het gaat in deze stelling niet meer om pionnen! Helaas werd de aanval bruut verstoord door het 'no oxygen' syndroom en gaf ze een stuk weg. Jammer!
Roel verkeert in een vormcrisis, en gepaard met het 'no oxygen' syndroom werd het een zware avond. De tegenstander nam rustig de tijd en zette een stelling op met een dubbele fianchetto. Roel sloot het centrum om de lopers zwak te maken en het idee was om de grotere ontwikkeling op de damevleugel uit te buiten. Helaas volgde Roel zijn plan niet goed op, en zijn tegenstander wel. Na het sluiten van het centrum wist zwart een zwakkere loper tegen een paard te ruilen. Hierna kon zwart met paarden het centrum domineren en Roel was gedwongen tot verdedigen. Na veel zetten wist Roel zich te bevrijden en kwam het remise aanbod in een stelling met ieder zeven pionnen. Roel nam dit aan, om er direct op gewezen te worden dat door zetdwang, ik een gewonnen stelling had. Balen!
Teamleider Chris, die ons dezelfde dag als de wedstrijd plaatsvond vriendelijk uitnodigde om mee te spelen, moest dus bij gelijke stand de beslissing brengen. De partij had een rustig verloop en de stelling was gelijk. Ik ging in stilte uit van ons eerste matchpunt. Helaas kon Chris de vis niet op het droge brengen. Waar het mis is gegaan weet ik niet, want de auteur van dit relaas was toen al biertjes aan het drinken, maar Chris zal er vast niet tevreden over zijn geweest. Hij schrijft er zelf over: Na een redelijk gelijk opgaande partij, waarbij ik in het begin wat gedrongen stond, kwam ik door een paar leuke tactische schermutselingen een kwaliteit voor te staan. Helaas kon ik de winst niet over de streep trekken en ging door de vlag. Gewoon onkunde in het afmaken.
HSC D moet dus nog de eerste winst binnen zien te slepen. De volgende wedstrijd, tegen de Combinatie B, zal een zware dobber worden. Wellicht zien we daar ook oudgediende Ellen Meijer, die ons misschien wel een puntje gunt en maken we daar een mooie stunt.

 

HSC D (1482)	De Kentering B (1409)	1½ - 2½
Jessica de Haas (1595)	Ton van der Straeten (1657)	0 - 1
Roel van de Donk (1650)	Paul Willemen (1419)	½ - ½
Chris van der Aa (1429)	Peter Zijderveld (1384)	0 - 1
Huub Martens (1254)	Martien Oppers (1174)	1 - 0

 

27 september 2012: Gennep - HSC D (door Huub Martens)
Op donderdag 27 september startte de avondcompetitie voor HSC D met de uitpot tegen Gennep, met een team dat vooral bestond uit voormalige leden van de schaakvereniging uit Cuijk! Op papier geducht, want in het bezit van vele individuele ratingpunten meer dan ons team, dat aantrad met twee invallers die nauwelijks een verzwakking konden worden genoemd.
De eerste van hen, Joost Rutten, kreeg een ervaren schaker tegenover zich, Theo Koolen, ook bekend als schaakarbiter. Hij kreeg snel door dat deze man op alles was voorbereid, zodat de uiteindelijke remise eigenlijk best een goed resultaat was, hoewel Joost zelf ietwat teleurgesteld reageerde. Wat de (ook inval-)teamleider betreft ten onrechte: ½ - ½.
Aan het tweede bord bezorgde Jessica de Haas zich een uitstekende stelling, naar eigen zeggen stond ze vanaf zet 18 ronduit gewonnen. Haar tegenstander, Tim Ariaans, wist zich geen raad met de opening die Jessica op het bord toverde, waardoor zij tijd won. Echter, toen gebeurde wat haar al vaker is overkomen: de wetenschap van de goede stelling en de daaruit voortvloeiende winst maakte haar (ook weer naar eigen zeggen) nerveus, waardoor zij erg veel tijd nam om de beste zet(ten) te bedenken. De daardoor ontstane tijdsachterstand leverde ten langen leste precies het tegenovergestelde op van dat wat na zet 18 in het verschiet lag en werd het tot grote teleurstelling van Jessica zelfs 1½ - ½ in het voordeel van Gennep.
Een identieke ontwikkeling viel op bord 3 waar te nemen. Nick van den Broek, onze tweede invaller die avond, trof de heer Savic als tegenstander. Nick ging voortvarend van start, maar kwam uiteindelijk toch niet verder dan een remise, wat hem teleurstelde. Er had meer ingezeten naar zijn idee, maar enkele verkeerde beslissingen deden zijn voordeel verdwijnen als sneeuw voor de zon: 2 - 1.
Jan van de Pijl was de opponent van Huub Martens op het laatste bord. Zij waren aan elkaar gewaagd naar snel bleek. Het werd een mooi, lang gevecht, waarin beiden vanuit een strategische opzet allerlei tactische grappen bedachten, die echter wederzijds tijdig werden doorzien, respectievelijk verijdeld. Toen de klok de volle tijd én de extra tijd bijna had opgebruikt, maakte Huub in een interessant, maar voor hem nieuw eindspel onder tijdsdruk helaas de bekende fout met 'dat ene pionzetje', waardoor de logische remise aan zijn neus voorbij ging en de eindstand 3 - 1 werd voor de mannen uit Gennep.
Motto: vanaf nu kan het alleen maar beter gaan!

 

Gennep (1624)	HSC D (1544)	3 - 1
Theo Koolen (1728)	Joost Rutten (1784)	½ - ½
Tim Ariaans (1672)	Jessica de Haas (1595)	1 - 0
Zivoslav Savic (1652)	Nick van den Broek (-)	½ - ½
Jan van de Pijl (1445)	Huub Martens (1254)	1 - 0