Verslagen van het NBSB-bekerteam

 

31 maart 2015: Finale: HSC - Waalwijk (door Danniël van Boxtel)
We hebben een fantastische prestatie neergezet door de NBSB-beker te veroveren. In de finale werd het favoriete Waalwijk verdiend verslagen.
Sem plaatste in de opening een venijnig stukoffer. Hans Sinnige durfde dat niet aan te nemen, maar kwam vervolgens niet meer in het stuk voor. Sem belaagde de onbeschermde witte koning met diverse stukken en al zijn zetten waren raak. Sinnige moest binnen twintig zetten kiezen tussen mat en dameverlies, 1 - 0. Met 3 uit 3 heeft Sem een uitstekende bijdrage geleverd aan deze titel.
John speelde tegen de onberekenbare Sander van Dijk een goede partij. Hij deed veel gezonde zetten, ruilde tijdig de dames, won een pion en bezorgde zijn opponent een geïsoleerde tripelpion. Het eindspel was gewonnen, maar Van Dijk verdedigde zich stug. John wilde bovendien geen onnodige risico's nemen. Door de overwinning van Sem was een remise op dit bord immers een prima uitslag voor het teamresultaat. Indien John zou winnen maar Gerard en Pascal zouden verliezen, zou Waalwijk alsnog bekerwinnaar zijn. Bij minimaal een halfje aan één van die twee borden zou een remise van John echter voldoende zijn om ons te laten feesten. Van Dijk zag dat hij die stelling nooit meer zou kunnen winnen en bood zelf remise aan, 1½ - ½. John scoorde 2½ uit 3 en was wederom een echte teamspeler.
Gerard had zijn karakteristieke puinhoop op het bord. Wilbert Schreurs hield de stelling netjes dicht. Deze partij werd in tijdnood pas echt interessant. Schreurs had inmiddels door dat hij hoe dan ook zou moeten winnen en opende de stelling, terwijl Gerard ongemerkt in zware tijdnood was gekomen. Hij moest acht zetten in veertien seconden doen om de tijdcontrole te halen en daarbij fouten zien te vermijden. Dat lukte wonderwel. Gerard had na veertig zetten precies één seconde over en de stelling was potremise. Schreurs probeerde het nog wel, maar kwam niet verder. Hij wilde remise aanbieden, maar mocht dat niet van zijn teamleider. Schreurs moest forceren en zoals verwacht ging dat helemaal fout. Gerard won een pion, creëerde een doorbraak en werd bedolven onder de felicitaties, 2½ - ½. Zijn prestatie van 4 uit 4 was uiterst waardevol.
Pascal was zeker niet de mindere van de sterke Remco Sprangers, die zich met een geïsoleerde dubbelpion liet opzadelen en het loperpaar als compensatie had. Hij ving de dameloze aanval goed op en kwam nooit in het nadeel. In wederzijdse zware tijdnood was Pascal handiger dan Sprangers, maar helaas miste hij stukwinst. Na de tijdcontrole stond Pascal desondanks gewonnen. Tot afgrijzen van alle supporters koos hij echter voor het verkeerde plan. De witte vrijpion werd loeisterk, zodat Pascal geheel onverdiend verloor, 2½ - 1½. Hij behaalde slechts 1 uit 4, maar had vaak de sterkste tegenstander.
Danniël had zich een rol als non-playing captain toebedacht. Hij heeft de winnende opstelling mogen bedenken en zijn team gemotiveerd. Met 1 uit 2 deed Danniël een nuttige duit in het zakje, waarbij de score tegen Rochade hard nodig was om de finale überhaupt te bereiken. Qua stellingen had hij twee halfjes meer moeten afdwingen, maar dat zullen we met de mantel der liefde bedekken.
De speech en bubbels van de voorzitter na afloop werden erg gewaardeerd. Mannen, bedankt voor een gezellig en geweldig bekerseizoen!

 

HSC (1915)	Waalwijk (2042)	2½ - 1½
Sem van Houten (1814)	Hans Sinnige (1879)	1 - 0
Gerard van de Kerkhof (2014)	Wilbert Schreurs (2079)	1 - 0
Pascal Boudewijns (1967)	Remco Sprangers (2234)	0 - 1
John van Rooij (1866)	Sander van Dijk (1976)	½ - ½

 

12 maart 2015: Rochade - HSC (door Danniël van Boxtel)
Pascal kwam goed uit de opening, mede omdat Rick Zegveld zich nogal passief opstelde. Hij werd echter ongeduldig en plaatste een premature aanval. Waar het versterken van de stelling wel degelijk voordeel zou hebben opgeleverd, speelde deze aanpak de oudste van de broers Zegveld alleen maar in de kaart. De koning van Pascal werd aangeschoten wild en een penning kostte de dame, 1 - 0.
Gerard zette zijn partij nogal optimistisch op. Ben Zegveld reageerde echter niet doortastend genoeg en miste de belangrijkste dreiging. Gerard ruilde de dames en won daarbij een pion. Daarna overspeelde hij de jongste Zegveld. Gerard won nog twee pionnen, bracht de vijandelijke koning in grote problemen en won een toren, 1 - 1.
Sem had tegen Mark van Bijsterveldt het beste van het spel. Hij maakte de partij onnodig spannend door te rokeren. Nu kreeg Van Bijsterveldt plotseling aanknopingspunten, maar gelukkig verliep de zwarte aanval voortvarender. De witspeler offerde bij dreigend mat uit wanhoop een toren voor eeuwig schaak, maar Sem vond binnen enkele zetten een beschutte plek voor zijn meest prominente stuk, 1 - 2.
Danniël speelde tegen Jan Douwes, een oude bekende met wie hij vooral in de vorige eeuw vele partijen heeft uitgevochten. De partij leek op remise uit te draaien, totdat Douwes blunderde en via overbelasting een pion verloor. Danniël had na dameruil twee pionnen meer in een viertoreneindspel en had op meerdere manieren kunnen winnen. Hij werd echter slordig en liet zijn kroonpion afpakken. In een remiseachtige stelling met nog altijd een pion meer hield Danniël de linies gesloten, zodat de remise in ieder geval veiliggesteld werd, 1½ - 2½.
We hebben overtuigend de finale bereikt en treffen daarin Waalwijk.

 

Rochade (1833)	HSC (1908)	1½ - 2½
Jan Douwes (1966)	Danniël van Boxtel (1836)	½ - ½
Rick Zegveld (1942)	Pascal Boudewijns (1967)	1 - 0
Ben Zegveld (1741)	Gerard van de Kerkhof (2014)	0 - 1
Mark van Bijsterveldt (1682)	Sem van Houten (1814)	0 - 1

 

3 februari 2015: HSC - Vughtse Toren (door Danniël van Boxtel)
Door een verdiende overwinning op de Vughtse Toren hebben we ons voor de halve finale geplaatst.
John kwam lekker uit de opening en wikkelde af naar een stelling waarin hij twee verbonden vrijpionnen had. Geert van der Cruysen zocht naar tegenspel, maar dat kwam mede door hevige tijdnood niet uit de verf. John belaagde de zwarte koning, ruilde tijdig de dames en maakte zijn vrijpionnen te gelde. Van der Cruijsen gaf een stuk om één pion af te stoppen, maar hij kon niet voorkomen dat de tweede vrijpion zou doorlopen, 1 - 0.
Gerard speelde tegen Marc Viering een uitstekende partij. Viering wist zich geen raad met de witte opzet en moest dringend op zoek naar een veilig heenkomen voor zijn monarch. De lange rochade bleek geen goede oplossing te zijn. Gerard ontplooide razendsnel een sterke koningsaanval en won via een prachtig interferentiemotief een stuk, nadat de zwartspeler in arren moede eerder reeds een stuk had geofferd. Met twee stukken meer en een doordenderende mataanval wist Gerard eenvoudig te winnen, 2 - 0.
Pascal kreeg door Wim Viering een onbekende zijvariant voorgeschoteld. Dientengevolge was hij veroordeeld tot passief spel en het bij elkaar houden van zijn stelling. Viering had een aardig initiatief, maar hij wist niets concreets te bereiken. In wederzijdse vliegende tijdnood blunderde Pascal, hetgeen een volle toren had moeten kosten. Viering zag dit gelukkig niet. Het resterende viertoreneindspel was een dynamisch evenwicht. Viering moest winnen, maar iedere winstpoging zou als een boemerang hebben gewerkt. Daarom bood hij zelf maar remise aan. Pascal nam het aanbod aan, waardoor we ons voor de volgende ronde plaatsten, 2½ - ½.
Danniël zat tegen Hans de Nijs steeds in de driving seat. De gewenste afwikkeling zou helaas tot een stelling met een grote remisemarge leiden, zodat hij voor het riskantere alternatief ging. In tijdnood verblunderde Danniël een pion. De Nijs dwong dameruil af en hield een erg goed toreneindspel over. Danniël speelde va banque en bereikte door matig spel van De Nijs een geforceerd gewonnen stelling. Hij had het idee uitstekend in de smiezen, maar faalde in de uitvoering, zodat deze partij alsnog in remise eindigde, 3 - 1.

 

HSC (1921)	Vughtse Toren (1847)	3 - 1
Pascal Boudewijns (1967)	Wim Viering (1861)	½ - ½
Gerard van de Kerkhof (2014)	Marc Viering (1944)	1 - 0
Danniël van Boxtel (1836)	Hans de Nijs (1859)	½ - ½
John van Rooij (1866)	Geert van der Cruysen (1724)	1 - 0

 

25 november 2014: HSC - Kemppion (door Danniël van Boxtel)
Het bekerteam heeft op soevereine wijze de kwartfinale bereikt. Promotieklasser Kemppion werd met een dikke nederlaag naar huis gestuurd.
Sem was veel beter op de hoogte van de finesses van zijn scherpe openingsvariant dan Walter Smits. Sem won snel een pion en had een karrenvracht aan dreigingen. Smits spendeerde nagenoeg al zijn bedenktijd, maar hij kon stukverlies desondanks niet voorkomen. Sem nam rustig de tijd om zijn ontwikkeling af te ronden, pareerde een wanhoopsoffer en won binnen twintig zetten, 1 - 0.
John was in de loopgravenoorlog tegen Ron Rombouts op bekend terrein. Rombouts offerde een pion om de damevleugel open te breken, maar wist daarmee weinig te bereiken. Een poging om zijn toren te activeren werkte als een boemerang. John wist die toren namelijk in te sluiten en via een sluw paardvorkje een volle toren te winnen, 2 - 0.
Gerard kon na zijn recente externe echecs een overtuigende overwinning goed gebruiken. Hij zette Kees Rombouts op de damevleugel onder druk en dat leverde zowel een pion als een toren op de zevende rij op. Een mooi schijnoffer leidde vervolgens de ondergang van de zwarte stelling in. Rombouts gaf zijn dame voor een toren en een loper, maar Gerard wist een pion te laten promoveren en won verdiend, 3 - 0.
Pascal was goed op weg om een clean sweep te bewerkstelligen. Hij had een pion gewonnen en de stelling van Wim van de Vondervoort in de houdgreep. Pascal zag echter niet hoe hij verder kon komen, wikkelde af naar een toreneindspel en gaf daarna een pion terug om in extremis het pionneneindspel te winnen. Beiden wisten echter een dame te halen en de slotstelling was remise, 3½ - ½.

 

HSC (1912)	Kemppion (1841)	3½ - ½
Sem van Houten (1811)	Walter Smits (1966)	1 - 0
Gerard van de Kerkhof (2027)	Kees Rombouts (1905)	1 - 0
Pascal Boudewijns (1945)	Wim van de Vondevoort (1751)	½ - ½
John van Rooij (1864)	Ron Rombouts (1741)	1 - 0