Uitslagen en korte verslagen van HSC 2

19 april 2008: Waalwijk - HSC 2 (door Paul van Asseldonk)
HSC 2 is er helaas niet in geslaagd om alsnog de tweede plaats te behalen in de Promotieklasse. Het vuur was er de laatste wedstrijden wat uit nadat duidelijk werd dat het kampioenschap er niet meer inzat. Dat resulteerde in een toch wat teleurstellende vijfde plaats.
Waalwijk hadden we aan onze zegekar moeten binden, maar het gebeurde niet. Halverwege de wedstrijd had ons team duidelijk de beste papieren om te winnen.
Wilfred won als eerste in een partij waar drie pionnen tegen een geofferd licht stuk de doorslag gaven. Prima gespeeld! Een mooie laatste wedstrijd in zijn debuutseizoen voor HSC waarin hij een score van 5 uit 8 behaalde!
Invaller Chris besloot het remiseaanbod van zijn tegenstander niet aan te nemen. Weliswaar stond hij een stuk achter maar had ie wel een veelbelovende aanval. Daar bleef het bij want zijn tegenstander 'keepte' goed en de aanval sloeg niet door. Toen de dame van de tegenstander binnenkwam was het snel voorbij.
Albert stond goed na de opening, maar op een of andere manier liet hij de tegenstander in een moeilijke stelling toch tegenspel ontwikkelen. Met een blunder erbij was het definitief voorbij voor onze trouwe invaller.
Joep verloor al snel een stuk. Optisch gezien leek hij nog wel tegenspel te hebben, maar in de praktijk viel dat erg tegen. Zoals dat wel vaker gebeurde tijdens zijn andere partijen dit seizoen. Joep behaalde voor zijn doen een matige 3 uit 9.
Jos stond steeds beter en zijn tegenstander kon niet meer dan hopen op remise. Dat werd het ook omdat Jos de stelling van de tegenstander net niet binnen kon komen. Ook Jos had een prima debuutseizoen. Met 6 uit 9 aan bord 1 maakt hij duidelijk dat hij ook op een veel hoger niveau dan HSC 5 uitstekend acteert.
Pascal stond in het late middenspel beter ondanks een geïsoleerde dubbelpion. Zijn tegenstander verdedigde goed en Pascal ontbeerde een vervolgplan. Remise was nog haalbaar maar dat werd het niet. Tot zijn eigen verbazing won de tegenstander van Pascal nog.
Paul kwam met zwart comfortabel uit de opening. Hij stond steeds iets beter, maar wist er te weinig mee te doen. Met nog maar 40 seconden op de klok moest hij met een paardoffer zelfs de remise nog forceren.
En dan onze Benjamin. Opnieuw versloeg hij een sterkere tegenstander zoals zo vaak dit seizoen. En daarmee is de jongste debutant topscorer geworden van HSC 2 met 7 uit 9! Een buitengewone prestatie. Benjamin begon in de eerste ronde aan bord 7 met een rating van 1799. Op het einde van het seizoen speelde hij gemiddeld aan bord 4. Zijn rating is inmiddels opgelopen naar 1841, maar er komen op de volgende ratinglijst nog zeker ruim 100 punten bij. Benjamin is definitief doorgebroken en lijkt klaar voor een sprong naar ons eerste team!

Waalwijk (1866)HSC 2 (1872)5 - 3
Wilbert Schreurs (2101)Jos van der Tol (2100)½ - ½
Feike Liefrink (1997)Paul van Asseldonk (1981)½ - ½
Toine-Gerard Prangers (2051)Pascal Boudewijns (1944)1 - 0
Sander van Dijk (1906)Benjamin Smits (1841)0 - 1
Richard Waeterschoodt (1912)Albert Coenen (1912)1 - 0
Hans Sinnige (1825)Wilfred Theunissen (1917)0 - 1
Hans Remmers (1847)Joep Peeters (1845)1 - 0
Richard van Dongen (1287)Chris van der Aa (1437)1 - 0


Terug naar boven

29 maart 2008: HSC 2 - De Drie Torens 2 (door Paul van Asseldonk)
We kunnen er eigenlijk kort over zijn. De wedstrijd tegen De Drie Torens 2 bracht niet wat we ervan hadden verwacht.
Het begon slecht met een falende teamleider die een reglementaire nul incasseerde door niet op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Waarvoor zijn excuses. Jos trok op bord 1 de stand gelijk. Ik heb zijn stelling niet gezien, maar gezien de snelheid van de overwinning lijkt me sprake van een walk-over. Het verloop van de andere borden heb ik niet helemaal kunnen volgen. Maar na een uur of drie spelen stonden John en Hans minder en zij verloren hun partij dan ook. Wilfred stond veel beter tot gewonnen maar liet het tot zijn eigen ergernis in remise verzanden. Joep had veel minder ruimte op het bord dan zijn tegenstander, maar hij stond wel stevig. En dat betaalde zich in het eindspel uit met een punt. De totstandkoming van de remise van Benjamin heb ik niet meegekregen. Pascal stond al snel een kwaliteit achter. Dat was in het eindspel niet meer remise te houden.
Zo verlies je tegen een degradatiekandidaat.

HSC 2 (1904)De Drie Torens 2 (1815)3 - 5
Jos van der Tol (2100)Frank Vennix (1517)1 - 0
n.o.Rowan Nap (1874)0 - 1
Pascal Boudewijns (1944)Huub Leemans (2028)0 - 1
Benjamin Smits (1841)Willem van de Brink (1726)½ - ½
John van Rooij (1928)Norbert Harmanus (1752)0 - 1
Wilfred Theunissen (1917)Ernest van Moorsel (1833)½ - ½
Joep Peeters (1845)Johan de Kok (1911)1 - 0
Hans Nacinovic (1750)Berry Brand (1881)0 - 1


Terug naar boven

8 maart 2008: De Drie Torens 1 - HSC 2
Nog geen verslag ontvangen.

De Drie Torens 1 (1991)HSC 2 (1934)6 - 2
Wilbert Kocken (2119)Jos van der Tol (2100)½ - ½
Bert-Jan Panjoel (2015)John van Rooij (1928)½ - ½
Arnoud Jansen (2021)Albert Coenen (1912)1 - 0
Ad Feelders (2020)Paul van Asseldonk (1981)1 - 0
Bram van Huygevoort (1979)Pascal Boudewijns (1944)½ - ½
Marc Viering (1919)Benjamin Smits (1841)½ - ½
Joost van den Bighelaar (1892)Wilfred Theunissen (1917)1 - 0
Rick van Loy (1960)Joep Peeters (1845)1 - 0


Terug naar boven

9 februari 2008: HSC 2 - Veldhoven 2 (door Benjamin Smits)
HSC 2 was voor haar thuiswedstrijd weer uitgeweken naar 'De Fonkel'. Door de ruim aanwezige aanmoedigingsborden, gaf de speelzaal een vertrouwelijke indruk. Iedereen van HSC 2 was met de nodige strijdlust op tijd aanwezig. Veldhoven 2 was onze tegenstander. Ze stonden slechts achtste in de competitie, maar hadden gemiddeld wel een stuk hogere rating.
We stonden al direct met 1 - 0 voor door de afwezigheid van een van de Veldhovenaren. Robert Sanders had zich afgemeld met de toelichting: "Ik heb geen zin." Hierdoor had Benjamin op bord 2 een vrije ronde.
Wegens een vroegtijdige loperruil was John met wit niet echt tevreden over zijn stelling. Met gevaar voor eigen korterokadestelling gooide zwart z’n f-g-h-pionnen naar voren. John pareerde dit opportunistische offensief goed en ging zelf op de damevleugel pressen. Hiermee won hij een pion. Tijdens de tijdnood van zijn tegenstander ging John rustig verder met pionnen oogsten. Via de damevleugel kreeg hij steeds meer dreigingen richting de open koningsstelling van zwart. Dit leverde hem uiteindelijk eenvoudig de winst op.
Joep mocht het met zwart opnemen tegen Arno Eliëns. Wit kreeg sterk het initiatief, waardoor Joep een beetje bedrukt kwam te staan. Hij probeerde hier uit te komen door het open te breken. Dit kostte Joep een kwaliteit en de partij.
Wilfred had de hele partij het gevoel dat hij met wit iets beter stond. Hij had alleen geen concreet voordeel. De aanknopingspunten waren schaars, waardoor hij besloot er remise van te maken.
Paul moest het opnemen tegen ex-HSC’er Peter Kazakov. Ze kwamen in een vaste stelling te staan. Peter had het gevoel dat hij moest winnen voor het team en besloot de stelling open te breken. Dit kostte hem twee pionnen. In een spannende wederzijdse tijdnoodfase wist Paul zijn voorsprong te houden en zelfs uit te breiden. Op de 42e zet hield Peter het voor gezien.
Albert kon met wit initiatief pakken. Hij kwam sterk via de a-lijn met z’n toren binnen op de 7de rij. Dit kostte zijn tegenstander veel bedenktijd. Het initiatief resulteerde in een dame en een sterk loperpaar voor Albert tegen een toren en drie lichte stukken. Hier zag zijn tegenstander geen mogelijkheden meer in en gaf op.
Na wat lichte stukken geruild te hebben, besloot Pascal te gaan aanvallen. Echter, wit kon alles in eerste instantie goed stutten. Uiteindelijk kon deze barricade toch opengebroken worden met een paardoffer. Deze werd niet aangenomen, met een sterke open h-lijn (met verdubbelde torens) voor Pascal tot gevolg. Deze bleek te sterk te zijn, waardoor Pascal onze score nog verder uitbreidde.
Jos had op bord 1 met zwart iets beter spel. Doordat wit het centrum goed kon stutten, kon Jos er echter niet doorheen drukken. Na ongeveer twee en een half uur kwam hij daarom remise overeen. In de analyse bleek dat Jos nog even door had moeten gaan. Hij kon vrijuit spelen, terwijl wit secuur moest spelen om het remise te houden.
Weer een mooie 6 - 2 overwinning voor HSC 2. Hiermee blijven we De Drie Torens 1, dat met 5½ - 2½ won, goed op het spoor. Ook hebben we hiermee Waalwijk afgeschud, dat met 5 - 3 verloor. De volgende wedstrijd is een zeer belangrijke. In het hol van de leeuw zullen we dan aan moeten treden tegen De Drie Torens 1. Deze wedstrijd kan betiteld worden als de kampioenswedstrijd. Als we daar niet winnen is het kampioenschap waarschijnlijk verkeken.

HSC 2 (1934)Veldhoven 2 (1943)6 - 2
Jos van der Tol (2100)Nol Swinkels (1989)½ - ½
Benjamin Smits (1841)n.o.1 - 0
Pascal Boudewijns (1944)Jan Peters (1994)1 - 0
Albert Coenen (1912)Rob van de Voort (1923)1 - 0
Paul van Asseldonk (1981)Peter Kazakov (1900)1 - 0
Wilfred Theunissen (1917)Fred van Empel (1963)½ - ½
Joep Peeters (1845)Arno Eliëns (2004)0 - 1
John van Rooij (1928)Joost 't Hart (1826)1 - 0


Terug naar boven

15 december 2007: HMC Calder 3 - HSC 2 (door Albert Coenen)
In de vierde ronde had Paul, teamleider van het tweede team, mij gevraagd in te vallen. Hoewel ik in die partij – na een ernstige fout – half verloren kwam te staan, wist ik het tij nog te keren en zelfs de partij nog te winnen. Toen ik vrijdagavond 14 december – een dag voor aanvang van de vijfde ronde – wederom werd opgebeld door Paul met het verzoek in te vallen, heb ik opnieuw toegezegd. Deze keer zou ik met zwart spelen op bord 4 en waarschijnlijk een minstens gelijkwaardige, waarschijnlijk (iets) betere tegenstander krijgen en in de praktijk bleek dat te kloppen, waarover later meer.
Joep kwam een kwaliteit achter te staan en toen hij geconfronteerd werd met nog meer materiaalverlies gaf hij op.
Om ongeveer 16.15 uur werd de tweede partij pas beslist en dat was mijn partij. Om een lang verhaal kort te maken: ik had een behoorlijke off-day in die zin, dat ik een hoop dingen overzag, die ik normaliter wel zie en dat kan behoorlijk vervelend zijn, als mijn tegenstander met een koningsaanval bezig is. Op een gegeven moment had deze zijn torens verdubbeld op de f-lijn en die drukten op mijn pion op f7. Ik stond op dat moment verloren, zoals later in de analyse bleek; ik compliceerde de stelling echter met de zet f7-f6, waarna mijn tegenstander ruim tijd nam om alle varianten door te rekenen. Ik had inmiddels zelf al berekend dat ik in de meeste varianten net niet mat ging en in sommige varianten zelfs beter zou komen te staan. Uiteindelijk offerde mijn tegenstander een toren in de verwachting, dat hij deze met rente zou terugwinnen en dat was een juiste keuze. We kwamen terecht in een eindspel met dame, toren en paard, waarin de HMC'er een pion meer had. Daarbij miste de HMC'er overigens een kans op dameruil en een totaal gewonnen eindspel met toren, paard en pluspion. In zijn tijdnood dacht hij een stuk te gaan verliezen en in de verwarring die toen ontstond liet hij een matcombinatie toe, waardoor ik het volle punt pakte.
Benjamin kwam tegen Piet van Eijndhoven – via een voor hem onbekende zet in de opening – in een stelling terecht waarbij hij een pion meer had, maar waartegenover stond, dat zijn tegenstander het loperpaar had en Benjamin een dubbelpion op de f-lijn. In dit dameloze middenspel had zwart voldoende compensatie en Benjamin moest derhalve een van zijn f-pionnen teruggeven, waarna zijn remiseaanbod door Piet werd geaccepteerd.
Jos bereikte een stelling met goede aanvalskansen; toen hij echter een combinatiefout maakte, was het zijn tegenstander die het volle punt pakte. Tussenstand: 2½ - 1½.
John had gewerkt tot 7.00 uur ‘s ochtends en was dus niet bepaald fit aan zijn partij begonnen. Desondanks wikkelde hij af naar een eindspel van toren, loper en pluspion; omdat de lopers ongelijk van kleur waren, was een winstpoging bij voorbaat zinloos en bood hij sportief remise aan, hetgeen zijn tegenstander – uiteraard – accepteerde.
Paul kwam vanuit de opening in een prettige stelling; toen zijn tegenstander te snel zijn damevleugelpionnen naar voren bracht, leverde dat een pion op. Zijn tegenstander probeerde nog een aanval op Paul’s koningsvleugel, maar Paul kon gemakkelijk standhouden en toen een trucje vervolgens een volle toren opleverde was het pleit beslecht.
Wilfried kwam na 15 zetten in een potremise stelling terecht. Echter na een foutieve ruil van de tegenstander won hij een pion en dat was genoeg in het pionneneindspel voor het behalen van een vol punt. Tussenstand: 3 - 4.
Pascal heb ik helaas niet gezien; ik zag dat hij in de opening beter stond, en hij wist daarmee kennelijk het volle punt te halen.

HMC Calder 3 (1964)HSC 2 (1939)3 - 5
Brent Burg (2016)Jos van der Tol (2100)1 - 0
Dick Schenkeveld (2068)John van Rooij (1928)½ - ½
Piet van Eijndhoven (1979)Benjamin Smits (1841)½ - ½
Arthur Slobbe (1938)Albert Coenen (1935)0 - 1
Bas Slikboer (1926)Joep Peeters (1845)1 - 0
Loek Mostertman (1984)Paul van Asseldonk (1999)0 - 1
Joris Broekmeulen (1914)Pascal Boudewijns (1944)0 - 1
Cees Nuijten (1888)Wilfred Theunissen (1917)0 - 1


Terug naar boven

24 november 2007: HSC 2 - EVS (door Jos van der Tol)
In de vierde ronde heeft HSC 2 haar derde overwinning behaald, ten koste van het Valkenswaardse EVS, dat puntloos onderaan blijft staan. 6 - 2 klinkt als een eenvoudige overwinning, maar dat was het toch niet.
Helaas was EVS met maar zeven spelers opgekomen, en had het eerste bord vrijgelaten. Ik had dus geen partij (snik!). Wat te doen met de vrije zaterdagmiddag? Mooi weer, een wandeling dus maar met mijn geliefde, of eindelijk eens die dikke zaterdagkrant uitlezen, of nee, nog beter, gaan puzzelen op dat probleem met fotonische kristallen, waar de wetenschap en mijn promovenda mee worstelen? Niet dus; ploegleider Paul had een andere opdracht: het verslag maken. En dus mocht ik een middagje genieten van het briljante spel van Helmond’s besten.
Een voordeel daarvan is dat ik zo eens een indruk kan krijgen van hoe mijn ploegmaten spelen. Twee dingen springen eruit: een wat vreemde voorkeur voor gedrongen stellingen (bij Pascal, Benjamin en John) en partijen met telkens wisselende kansen. Laten we de wedstrijd maar in omgekeerde bordvolgorde langsgaan.
Bord 8: Hans stond altijd beter, met meer ruimte, maar ook met weinig concrete mogelijkheden. Toen zijn tegenstander alles begon af te ruilen, en het wedstrijdverloop het toeliet, ging Hans akkoord met remise.
Bord 7: Ook hier remise, maar dat was een ontsnapping van Joep. Hij had een degelijke stelling, toen zijn tegenstander een koningsaanval probeerde op te zetten. Dat stelde niet veel voor, maar bij het eerste dreiginkje ging Joep in de fout. Wit kon mat in drie geven. De enige die dat niet zag, ondanks lang nadenken, was Joep’s tegenstander...
Bord 6: John wist sterk los te komen uit die eerder genoemde gedrukte stelling, en ging gelijk door met het opzetten van een winnende aanval. Erg goed gespeeld!
Bord 5: Ook Benjamin greep zijn kans toen hij kon losbreken uit de greep van zijn tegenstander. Daarna was er geen houden meer aan: superieure positie, pionwinst, afwikkelen naar gewonnen eindspel en dat uittikken. Benjamin gaat heel wat punten scoren dit seizoen.
Bord 4: Albert had na de opening als een van de weinige HSC 2-ers een betere stelling. Ik zag met genoegen dat hij zwaktes begon te creëren in het vijandelijke kamp. En toen ging het mis: verkeerde afwikkeling, binnendringende dame en pionverlies. Daarna was het de beurt aan de tegenstander: eerst de pion teruggegeven en uiteindelijk zelfs in een eindspeltruc gelopen.
Bord 3: Treurigheid troef op het bord van Pascal. Hij liet zich van het begin af aan terugdrukken, kreeg een centrumdoorbraak over zich heen en keek daarna tegen een ruïne aan. De tegenstander was wel erg laks met het uitdelen van de doodsklap, maar uiteindelijk was er geen ontkomen aan.
Bord 2: Het hoogtepunt van de middag. Dit gevecht van Paul met de sterkste Valkenswaarder ging over de volle vijf uur, en werd pas in vliegende tijdnood beslist (en hierdoor was ik toch laat thuis, al had ik geen partij). De eerste paar uur gebeurde er eigenlijk niets, Paul bleef met zijn paarden manoeuvreren, proberend zijn ruimtevoordeel te benutten, maar de EVS-er gaf niets weg. Toen het spel openkwam leek de tegenstander het initiatief te krijgen, maar na een leuke, doch foute, combinatie van hem greep Paul zijn kans, pakte een pion en had de winst voor het grijpen. Edoch: een foute afwikkeling dwong hem zijn dame te offeren (tegen toren, loper en pion), waarna het weer alle kanten op kon. In wederzijdse tijdnood bleek Paul duidelijk de handigste.
Conclusie: degradatiegevaar lijkt mij nu afgewend, maar hoe zit het met kampioenskansen?

HSC 2 (1918)EVS (1817)6 - 2
Jos van der Tol (2100)n.o.1 - 0
Paul van Asseldonk (1999)Arno van Osch (2059)1 - 0
Pascal Boudewijns (1944)Peter Rietra (1917)0 - 1
Albert Coenen (1935)William Maes (1762)1 - 0
Benjamin Smits (1841)Hamid Al Zuhairy (1842)1 - 0
John van Rooij (1928)Ruud van der Pasch (1809)1 - 0
Joep Peeters (1845)Luuk Smits (1683)½ - ½
Hans Nacinovic (1750)Theo Berben (1648)½ - ½


Terug naar boven

3 november 2007: Eindhoven 2 - HSC 2 (door Benjamin Smits)
In de wetenschap dat op vrijdagavond Helmond Sport in en tegen FC Eindhoven met duidelijke cijfers het onderspit had moeten delven, stond voor HSC 2 (en trouwens ook voor HSC 4) dezelfde wedstrijd op het programma. Om ervoor te zorgen dat HSC 2 deze afgang bespaard bleef, werd er zelfs een sterspeler vanuit Japan ingevlogen. Doordat onze vaste bord-1-speler Jos nog onder invloed van een jetlag was, werd er door teamcaptain Paul besloten Jos op bord 5 te plaatsen. Hierdoor zag Benjamin zijn kans schoon om zijn kunsten eens op bord 1 te vertonen. Deze bordenwisseling kwam de ‘tactische opstelling’ ten goede. HSC 2 trok als volgt ten strijde: bord 1 Benjamin Smits, bord 2 Paul van Asseldonk, bord 3 Pascal Boudewijns, bord 4 John van Rooij, bord 5 Jos van der Tol, bord 6 Wilfred Theunissen, bord 7 Joep Peeters en bord 8 Hans Nacinovic.
Op bord 1 kreeg Benjamin met wit, tegen Bas Friesen, een lastige Franse-variant op het bord. Hierin probeerde zwart met succes vroegtijdig de witveldige lopers af te ruilen. Vervolgens probeerde hij ook nog via een 'Roland-manoeuvre' (dame op a6 en het paard nog op b8) een dameruil te forceren. Op deze ruil ging Benjamin echter niet in. In het middenspel zette Benjamin enkele stukken wat ongelukkig neer, waardoor de door hem gewenste aanval uitbleef. Dit resulteerde in een remiseachtig dame-eindspel. Benjamin zette in dit eindspel nog een slotoffensief in. Dit kon Bas Friesen in opperste tijdnoodfase niet meer bolwerken. Hij sloeg een geofferde loper van Benjamin, met een eenvoudig mat-in-twee trucje als gevolg.
In een Siciliaanse variant kon Paul winnend voordeel forceren tegen Jan Toorman. Met een dame en een sterk loperpaar tegen twee torens en een loper hield hij het hoofd koel en drukte zijn tegenstander door de vlag. Hier was hij, na het verlies door vlag van de vorige externe wedstrijd, zeer over te spreken. Hij verklaarde herhaaldelijk: "LANG LEVE DE DIGITALE KLOKKEN".
Pascal kreeg tegen Toine Kastelijn een Franse afruilvariant op het bord. De naam zegt het al, er werd nogal wat geruild. Dit ruilen hield natuurlijk een keer op. Wat restte op het bord waren ieder een dame, een paard en zes pionnen. Na een verkeerde paardzet van Pascal kon zwart een pion winnen. Dit deed hij op een nogal moeilijke manier waarbij Pascal het laatste paard kon ruilen. Nadat zwart nog wat tempoverlies leed kon Pascal eeuwig schaak houden, waarna remise het resultaat was.
John had na de opening een sterke dame en loper op zijn koningsstelling gericht. Jan Schot besloot deze druk op te voeren. John heeft hier geen uitweg in kunnen vinden, wat uiteindelijk resulteerde in verlies.
Jos kwam tegen Walter Anema in een pionneneindspel met een pion minder (wel een dubbelpion). Doordat het voor hem heel eenvoudig was om een vrijpion te creëren, won Jos het eindspel op een overtuigende wijze. Hierover was hij uiteraard zeer tevreden.
Wilfred kwam met zwart gelijk uit de opening. Door een fout van Cees Versteeg won hij in het middenspel een kwaliteit. Even later zag Wilfred een trucje over het hoofd, waardoor hij een kwaliteit moest teruggeven. De tegenstander van Wilfred kon vervolgens beter komen te staan, maar verzuimde deze kans. In de overgang van het middenspel naar het eindspel besloot Wilfred eieren voor zijn geld te kiezen. Hij won in een toreneindspel een pion en even later verdubbelde hij zijn voorspong. Dit eindspel werd door hem eenvoudig en overtuigend gewonnen.
Joep besloot zijn slippertje van de afgelopen externe partij recht te zetten. Hij won als eerste met wit tegen Rik van der Weij.
Hans had de pech dat hij was aangewezen op een Eindhovens jeugdtalent. David van Dongen was twee weken geleden nog Nederlands Kampioen rapid bij de jeugd onder 14 jaar geworden. In een Franse afruilvariant ging het gelijk op. Na ruim drie uur strijd kwam Hans in een minder eindspel terecht, waarin op het einde zijn paard ingesloten werd. Verlies was toen onvermijdelijk.
Dit brengt ons op een eindstand van 2½ - 5½ in het voordeel van HSC 2. Een mooie revanche op het 'onnodige' verlies tegen Gardé. De volgende wedstrijd zullen we thuis aan moeten treden tegen gedeeld hekkensluiter EVS. Dan zullen we onze winning-mood door moeten zetten.
Tot slot wordt dit verslag afgesloten met een lange zin die een mooie samenvatting van de activiteiten na de clash tussen Helmond en Eindhoven weergeeft. In een avond met Paul, Maarten, Jack, Sebastiaan, Benjamin, Rob, Roland, Wilfried en Pascal Boudewijns met zijn nieuwe vriendin, waarin iedereen aan het bier kon (voor Sebastiaan malt), geven de volgende twee vragen nog stof tot nadenken: 1) Waar geloven Anita en Corina in? 2) Wat is het verhaal achter WTC 7?

Eindhoven 2 (1889)HSC 2 (1916)2½ - 5½
Bas Friesen (1970)Benjamin Smits (1841)0 - 1
Jan Toorman (1931)Paul van Asseldonk (1999)0 - 1
Toine Kastelijn (1948)Pascal Boudewijns (1944)½ - ½
Jan Schot (1989)John van Rooij (1928)1 - 0
Walter Anema (1867)Jos van der Tol (2100)0 - 1
Cees Versteeg (1851)Wilfred Theunissen (1917)0 - 1
Rik van der Weij (1872)Joep Peeters (1845)0 - 1
David van Dongen (1680)Hans Nacinovic (1750)1 - 0


Terug naar boven

6 oktober 2007: Gardé - HSC 2 (door Pascal Boudewijns)
De wedstrijd begon dus met een ½ - ½ tussenstand omdat Wilfred keurig Alexander Al op remise had weten te houden. Wetende dat Paul Hommerson naar Utrecht is gegaan, verwachtten we dan ook een positieve uitslag. Echter, John moest verstek laten gaan vanwege werk en omdat diverse invallers al gespeeld hadden, kwamen we uiteindelijk bij Millo uit.
Omdat we er vanuit gingen dat Millo toch zou verliezen werd hij op bord 4 gezet, waar normaal John zou spelen. Binnen een uur was de partij al gedaan. Als je nu denkt dat we dus achterstonden heb je het mis, want Millo won!!!! Ja, ja, zijn tegenstander Coen Winters had een storing op zijn werk en kwam pas ruim na tweeën de zaal binnen. Dat betekende dus een welkom punt en de voorsprong. Bedankt Millo!
Maar het zou toch een dramatische middag worden. We beginnen bij Joep die in een scherpe partij, het bord stond in brand, twee stukken won. Echter, het enig overgebleven actieve stuk, een paard, werd door Joep vergeten eraf te offeren met een toren en plots moest Joep drie stukken teruggeven om niet mat te gaan... Dat werd dus een onverwachtte nul.
Vervolgens kwam ik remise overeen met Jan Broekhuis. In een partij waarin Jan mij het spel liet maken had ik licht voordeel, ik had hem een geïsoleerde pion bezorgd. Na diverse remise-aanboden geweigerd te hebben over en weer, werd er uiteindelijk toch door beide spelers geen voordeel gehaald en was de puntendeling een feit.
Vervolgens was het de beurt aan Hans. In een onregelmatige opening stormde Hans met zijn damevleugelpionnen naar voren. In de tussentijd dirigeerde zijn tegenstander wat stukken richting de koning van Hans en ook hier waren er over en weer kansen. Nadat Hans dan eindelijk zo goed als beslissend binnen kon dringen, liet hij helaas eeuwig schaak toe... Dat betekende dus ook hier eigenlijk te weinig.
Vervolgens Paul. Hij stond de hele tijd gedrukt en kon er niet onderuitkomen. Hij weet het nog te rekken tot de tijdscontrole zo rond zet 30 en vervolgens begint het "vluggeren", waarbij Paul uiteindelijk met wat fortuin de dame wint... Helaas, na het vallen van Paul's vlag, blijkt hij net een zet tekort te komen... Dus ook hier een punt weg. Maar in dit geval zou een overwinning van hem ook niet geheel verdiend zijn geweest, maar ja dat telt niet; punt is punt.
Tussenstand 3½ - 2½ achter met nog twee op dat moment verloren stellingen over...
Begin ik met Jos. In een opening à la Gerard bouwt hij lichte druk op de damevleugel van Har van Himbergen. Die weet zich echter met kunst en vliegwerk te verdedigen en dan geeft Jos ergens een pion weg. Vervolgens verdwijnt er ergens in het eindspel nog een pion in de doos en werd de nederlaag al min of meer geteld. Echter, Jos knokt voor wat hij waard is en met een beetje hulp van zijn tegenstander die het ook niet helemaal correct speelt sleept hij er nog een remise uit... Da's weer mooi meegenomen.
Blijft over onze Benjamin. Na een mindere opening waarbij hij vooral pionnen naar voren schuift, komt hij goed terug door ook wat stukken te ontwikkelen. Beide spelers nemen het vervolgens niet zo nou met het in laten staan c.q. offeren van nogal wat hout en ook hier stond het bord in lichterlaaie. Net als je denkt dat onze Benji beslissend voordeel weet te halen, heeft zijn tegenstander toch nog een dreigende aanval die hij serieus moet nemen. En zo kost dat uiteindelijk zijn winnende voordeel en blijft hij opgescheept zitten met een toren en twee pionnen tegen een loper en vijf pionnen. Ook hier dacht ik dat de nul onderweg was, maar ook hier kromt onze speler zijn rug en weet er nog een remise uit te slepen! Ook een beetje met dank aan de tegenstander, die had nog vier minuten tegen Benji een minuut maar die vindt remise wel genoeg.
Dat betekende dus een nipte nederlaag in plaats van een degelijke overwinning helaas. Maar goed, het belangrijkste is dat we een echt team zijn, bereid voor elkaar door het vuur te gaan, dus ik zie de toekomst vol vertrouwen tegemoet! Heren tot de volgende keer en bedankt nog Millo voor je bereidheid om in te vallen!

Gardé (1876)HSC 2 (1850)4½ - 3½
Har van Himbergen (2056)Jos van der Tol (2100)½ - ½
Geert Gabriëls (1866)Paul van Asseldonk (2048)1 - 0
Jan Broekhuis (1904)Pascal Boudewijns (1944)½ - ½
n.o.Millo Labriaire (1397)0 - 1 regl.
Martijn Cox (1728)Benjamin Smits (1799)½ - ½
Alexander Al (1960)Wilfred Theunissen (1917)½ - ½
Albert Jan Blank (1836)Joep Peeters (1845)1 - 0
Jacco Vermeulen (1784)Hans Nacinovic (1750)½ - ½


Terug naar boven

15 september 2007: HSC 2 - OSV (door Danniël van Boxtel)
Het sterk gewijzigde HSC 2 is het seizoen goed begonnen met een ruime overwinning (6 - 2) op het niet uit te vlakken OSV. 'TOP Oss' miste de gevaarlijke spitsen Schouten en Cox, maar de overwinning was zeker terecht. Er werden vier overwinningen en vier remises behaald en niemand verloor. Nieuwbakken teamleider Paul was dan ook een tevreden man. Desondanks wil ik dit verslag beginnen met een kritisch nootje. Eén van de nieuwe teamleden is Wilfred Theunissen, overgekomen van ODI. Nieuwe leden hebben doorgaans een verfrissende invloed en ik verwachtte dan ook veel van Wilfred. Hij was ruim op tijd aanwezig voor de teambespreking en leek gewoon een aardige vent te zijn. Zover is er weinig aan de hand, maar toch, beste lezer, iets voelde er niet helemaal lekker. Bij het begin van zijn partij tegen Lord of the Rings Hartog van Gelder wist ik het plotseling; Wilfred was bevangen door het gevaarlijke Robinson-Smit virus! Hij wist zonder enige schroom of schaamte tot mijn grote ontzetting 1.c4 op het bord te kwakken. Weinig verfrissend, die nieuwe invloed. Daarover moeten we nog eens een hartig woordje wisselen...
Anyway, Wilfred verkreeg in zijn partij licht voordeel door Van Gelder een geïsoleerde pion te bezorgen. Deze had een lekker hapje moeten worden, maar Wilfred liet teveel tegenspel toe en moest in remise berusten. Hiermee kwam de tussenstand op 1 - 1, want Joep had al geremiseerd. Hij kwam goed uit een Slavische opening, maar koos, getreiterd door helse rugpijnen, terecht voor een veilige afwikkeling naar remise, hoewel de stelling mogelijk betere mogelijkheden bood. Jeroen Hartendorp vond het zo ook wel best en binnen 20 zetten was de puntendeling op dat bord een feit.
Benjamin bracht ons via een modelpartij op voorsprong. In een Najdorf bracht hij een thematisch kwaliteitsoffer op c3, waarna de langgerocheerde witte koning ernstig in het nauw kwam. In een eindspel van twee torens tegen toren en twee lopers beheerste het loperpaar van Benji het bord. Ondanks het gereduceerde materiaal werd Rik Broekkamp knap mat gezet, 2 - 1.
Danniël debuteerde in de Promotieklasse en speelde een tactisch zwangere partij tegen Noud van Harskamp. Omdat beide spelers steeds de correcte zetten bleven spelen, was remise het logische resultaat, 2½ - 1½.
Hans had het in een klassiek Damegambiet erg lastig tegen Marcel van Niftrik. Een fout kostte de belangrijke pion op h2 en volgens mij had Van Niftrik bij goed spel kort daarna ook nog de dame van Hans kunnen winnen. De Ossenaar ruilde de dames echter, waarna Hans in het eindspel als een leeuw heeft gevochten voor zijn (schaak)leven en zijn kansen greep. Geheel verdiend wist hij alsnog een halfje te bemachtigen, 3 - 2.
Jos bestreed het Engels van Peter van Deursen op creatieve wijze. Zijn gedekte paard op d3 fungeerde als een ware octopus en toen Jos de vrije witte a- en b-pion had afgestopt was materiaalwinst dankzij de octopus beslissend, 4 - 2.
Paul kwam beter uit de Siciliaanse opening dan John Klein Douwel, die afbraakschaak speelde om remise te bewerkstelligen. Paul liet het initiatief gaandeweg glippen, maar in een remiseachtige stelling deed Klein Douwel zomaar een volle toren in de aanbieding, 5 - 2.
Pascal speelde tegen Peter Snoek een onregelmatige doch interessante Scandinaviër, waarin hij zich als een vis in het water voelde. Door nauwkeurig spel van Pascal werden alle witte initiatieven gesmoord en kon hij afwikkelen naar een zeer goed eindspel. De geïsoleerde witte pion op d5 deed wit uiteindelijk de das om. Door deze te belagen kon Pascal afwikkelen naar een gewonnen pionneneindspel, waarin hij Snoek veel langer dan nodig martelde, maar tenslotte netjes fileerde, 6 - 2.
Daarna bleef het uiteraard nog lang gezellig en onrustig in Helmond...

HSC 2 (1905)OSV (1874)6 - 2
Jos van der Tol (2100)Peter van Deursen (2076)1 - 0
Paul van Asseldonk (2048)John Klein Douwel (1888)1 - 0
Pascal Boudewijns (1944)Peter Snoek (1937)1 - 0
Wilfred Theunissen (1917)Hartog van Gelder (1875)½ - ½
Joep Peeters (1845)Jeroen Hartendorp (1827)½ - ½
Danniël van Boxtel (1837)Noud van Harskamp (1849)½ - ½
Benjamin Smits (1799)Rik Broekkamp (1773)1 - 0
Hans Nacinovic (1750)Marcel van Niftrik (1764)½ - ½


Terug naar boven