Uitslagen en korte verslagen van HSC 2

14 mei 2011: HSC 2 - Waalwijk (door Ton van der Zanden)
D-Day in de promotieklasse, want alle beslissingen gingen in de laatste ronde vallen. De kampioen zou vandaag bekend worden. Helaas dreigde voor ons het degradatiespook. Onderin konden er nog vele ploegen degraderen en als teamleider (Danniėl was afwezig) had ik alle mogelijkheden bekeken. Makkelijkste scenario was dat er van Waalwijk gewonnen zou worden met minstens 5 - 3. Dan en alleen dan zouden we op eigen kracht 100% zeker zijn van de Promotieklasse voor de komende jaargang. Bij elke mindere uitslag, waren we dus afhankelijk van andere uitslagen.
Goed, we wisten wat ons te doen stond. De voorbereiding verliep prima. Ruim op tijd was bekend wie er gingen spelen. Helaas moest Frans op het laatste moment afzeggen en een zoektocht naar een geschikte vervanger onder de leden volgde. Roland en Johan hadden een toernooi, Wilfried had te enthousiast gefietst met een hersenschudding tot gevolg, Jack ging in zijn tuin werken en Ton van den W. had een verjaardag waar hij logischerwijs niet onderuit kon. Gelukkig bleek één telefoontje naar Gemert voldoende om een waardige vervanger van Frans te kunnen vinden, Joep Peeters!
Half één kwam ik met Joep bij de Molen aan en rustig werden de stukken klaargezet. Voor één uur was ons team compleet en geduldig wachtten we op de spelers van Waalwijk. Helaas hadden de chauffeurs de route via Eindhoven genomen, alwaar de snelweg tussen Eindhoven en Helmond was afgesloten. Eén speler was wel aanwezig en wist te melden dat rond half twee iedereen aanwezig zou zijn. De klokken werden niet aangezet en we zijn nadat iedereen zijn plekje had opgezocht, een half uur later begonnen.
Behoorlijk snel konden we ons eerste punt noteren. In een opening waar eigenlijk niets aan de hand was, werd een foutieve zet gedaan die meteen een dame voor Joep opleverde, uiteraard ook meteen de partij. Zodoende is Joep de enige die dit seizoen een 100%-score wist te behalen, een geweldige prestatie!
Mijn partij eindigde al na 17 zetten. We speelden allebei een solide opening, de stukken werden ontwikkeld en toen de partij zou ontbrandden kreeg ik een remise-aanbod. Gezien de stelling op de andere borden en mijn niet zo geweldige vorm, was ik tevreden en nam het aanbod aan.
Het duurde vervolgens even voordat er weer punten genoteerd konden worden. Vandaar dat de teamleider de volgende vraag aan verschillende spelers voorlegde: "Hoe kan je een rauw ei tegen een muur gooien, zonder dat deze kapot gaat?" Antwoord: "Zorgen dat de kip er nog om heen zit!" Varianten met reigers en struisvogels volgden om daarna weer terug te keren tot de orde van de dag.
Rob had vooraf gemeld dat hij een positieve balans had tegen Liefrink, wat hij uiteraard moest bekopen met het spelen op bord 1. Rob kwam wat lastig uit de opening, maar in het middenspel was de witte aanval vastgelopen en de vrede werd getekend, 2 - 1.
Pascal kwam sterk uit de opening, had veel initiatief en de aanval op de koning zag er steeds mooier uit. In een reeds verloren stelling werd een fout gemaakt waardoor de wedstrijd meteen uit was, 3 - 1.
Nog 2 punten en lijfsbehoud was zeker, echter, de standen op de resterende borden waren niet zo florissant, we zouden zelfs heftig moeten strijden om er een 4 - 4 uit te slepen.
John speelde een lastige wedstrijd tegen Waeterschoodt. Een mooie aanval met loperoffer leverde uiteindelijk een aanval op die niet te stuiten was, mat was onvermijdelijk en na een zware strijd was het 3 - 2.
Daarna duurde het wederom lang voordat er beslissingen vielen, waarbij alle partijen met wisselende kansen werden gespeeld. Jerzy beėindigde als eerste zijn partij, helaas met een nederlaag. Een spannende partij door de tegenstander met een lopervork afgerond, 3 - 3.
Tja, en toen werd het ineens heel spannend. Pim had een goede opening gespeeld, kreeg een sterk overwicht en gaf toen zomaar een kwaliteit weg. Een stelling die door de aanwezigen al als verloren werd beschouwd, kende gelukkig nog een keerpunt. De tegenstander van Pim was zo coulant om enkele pionnen terug te geven zodat de verhouding tussen loper en toren in het voordeel was van de loper. Na een zenuwslopend slot kon Pim promoveren en de 4 - 3 kwam op het scorebord.
Aan Joost de taak om het bevrijdende vijfde punt binnen te halen. Tijdens zijn wedstrijd had hij zelf al eens remise aangeboden, wat werd geweigerd. Toen de tussenstand minder rooskleurig was voor ons, kreeg Joost zelf een aanbod, wat wijselijk werd geweigerd. Daarna ontspon zich een boeiend gevecht, waarin Joost via een mooi offer op damewinst zou kunnen spelen en waar de tegenstander daarna een vrijpion kreeg die tot de zesde rij opstoomde. De partij kon om de paar zetten een andere winnaar opleveren maar het was Joost die het meest rustig bleef. Na de ruil der torens kwam er een voorsprong van twee gezonde pionnen op het bord, 5 - 3.
Oef, de ontlading was groot want op eigen kracht zijn we in de Promotieklasse gebleven. De 5 - 3 betekende immers dat we nu ook Waalwijk zeker onder ons hielden met maar liefst een half bordpunt. Zo konden we na een erg spannende middag, met een tevreden gevoel het schaakseizoen afsluiten. Aldus geschiedde.

HSC 2 (1864)Waalwijk (1877)5 - 3
Rob van Wijk (-)Feike Liefrink (2069)½ - ½
Jerzy Cebula (2019)Sander van Dijk (1958)0 - 1
John van Rooij (1876)Richard Waeterschoodt (1909)0 - 1
Pascal Boudewijns (1918)Ad Kroot (1863)1 - 0
Ton van der Zanden (1780)Leon van Gelder (1794)½ - ½
Pim Blijlevens (1889)Hans Sinnige (1813)1 - 0
Joost Rutten (1760)Nico Pol (1849)1 - 0
Joep Peeters (1805)Joost Duquesnoy (1761)1 - 0


Terug naar boven

9 april 2011: De Drie Torens 2 - HSC 2 (door Danniėl van Boxtel)
De wedstrijd tegen hekkensluiter De Drie Torens 2 was een heus vierpuntenduel. Bij winst zouden we zeer goede zaken doen in de strijd tegen degradatie.
Danniėl gaf tegen een relatief zwakke tegenstander het goede voorbeeld. Hij speelde tegen Tommie van Moorsel een heerlijke verwurgingspartij. Een schijnoffer leverde winnend voordeel op. Het geforceerde mat in zeven was niet erg moeilijk, maar zag er leuk uit. De zwarte koning werd op g5 uitgerookt, 0 - 1.
Pim kwam tegen Jaap Weel niet lekker in zijn spel. Een cruciale pion ging verloren en na amper twintig zetten zag Pim ondanks lang nadenken geen goede voortzetting meer. In tijdnood ging het definitief fout met onze kopman, 1 - 1.
Ton trof een tegenstander van wie hij vorig seizoen verloren had en was gebrand op revanche. Norbert Harmanus zette de partij nogal tam op en gaf Ton geen kans op scherp tegenspel. Ton kreeg een pijntje hier en een pijntje daar en verloor vrij geruisloos een pion. In een eindspel van dames en torens bleken vervolgens alle zwarte pionnen zwak. Ton gaf op toen hij er inmiddels drie achter stond, 2 - 1.
Jerzy speelde tegen éminence grise Hans Moors. In een Engelse partij had onze man steeds een voordeeltje. Jerzy won een pion en leek zijn zoveelste overwinning te gaan boeken, totdat hij geleidelijk de weg kwijt raakte. Moors veroverde twee pionnen en nam het initiatief over. In het late middenspel dacht Jerzy een mooie penning te hebben, maar zijn tegenstander gaf zijn dame voor een toren en een paard, waarna de witte d-pion niet meer af te stoppen was, 3 - 1.
Rob kon gelukkig weer eens meedoen. Hij overspeelde Ernest van Moorsel volledig vanuit de opening. Toen niemand nog een cent voor de zwarte stelling gaf, begon bij ons meest getalenteerde teamlid de vermoeidheid echter hevig toe te slaan. Rob liet na om de beslissende tik uit te delen en Van Moorsel rook zijn kans. Een toren ging verloren en de witte monarch hield het niet droog, 4 - 1.
Pascal schotelde het publiek samen met Berry Brand een uitermate boeiend gevecht voor. Brand had duidelijk het beste van het spel, maar moest zeeėn van tijd investeren om zijn aanval gaande te houden. In tijdnood wist de witspeler niet steeds de beste zet te vinden, waarna Pascal uitstekend counterde. Brand haalde de tijdcontrole met nog precies één seconde op de klok, maar het was inmiddels helemaal mis met zijn stelling. Pascal had drie pionnen meer in een toreneindspel met ongelijke lopers, neutraliseerde de laatste dreigingen en mocht een punt laten bijschrijven, 4 - 2.
Frans werd vanuit de opening naar de strot gevlogen door Maarten Werkhoven. Hij overleefde de koningsaanval, maar moest vervolgens een ongunstig eindspel met een geļsoleerde dubbelpion gaan verdedigen. Frans probeerde omwille van het teambelang op winst te spelen, maar hij verloor een pion en mocht toen op maximaal remise hopen. Deze werd uiteindelijk via zetherhaling bereikt, 4½ - 2½.
John vergiste zich reeds op de derde zet en was daarom veroordeeld tot een middagje keepen. Joost van den Bighelaar gaf een kwaliteit tegen twee pionnen, maar John verdedigde zich bekwaam. Het resterende eindspel van een toren en twee pionnen tegen een sterk paard en vier pionnen leek dynamisch evenwichtig, totdat John bij een 4 - 1 achterstand moest gaan forceren. Deze dappere poging pakte verkeerd uit, waarna Van den Bighelaar de partij netjes afrondde, 5½ - 2½.
We hebben onszelf een zeer slechte dienst bewezen, maar ondanks enkele gemiste kansen verdiend verloren. Degradatie zal nu in de laatste wedstrijd afgewend moeten worden, al zijn we tevens afhankelijk van de uitslagen in de derde klasse KNSB.

De Drie Torens 2 (1827)HSC 2 (1875)5½ - 2½
Jaap Weel (1881)Pim Blijlevens (1935)1 - 0
Berry Brand (1904)Pascal Boudewijns (1936)0 - 1
Joost van den Bighelaar (1927)John van Rooij (1860)1 - 0
Hans Moors (1940)Jerzy Cebula (1954)1 - 0
Ernest van Moorsel (1803)Rob van Wijk (-)1 - 0
Norbert Harmanus (1875)Ton van der Zanden (1776)1 - 0
Tommie van Moorsel (1591)Danniėl van Boxtel (1801)0 - 1
Maarten Werkhoven (1696)Frans van Neerven (1863)½ - ½


Terug naar boven

12 maart 2011: HSC 2 - BSV 2 (door Danniėl van Boxtel)
Joost speelde tegen de twaalfjarige Alik Tikranian een weinig verheffende partij, die nagenoeg ongemerkt in remise eindigde. Joost zag niets beters dan herhaling van zetten en Tikranian had geen aspiraties om af te wijken, ½ - ½.
Pascal trof de Bergense teamleider René Punt, die net een meniscusoperatie had ondergaan en met zijn been omhoog achter het bord moest zitten. Na een Franse ruilvariant kwam deze partij nooit lekker op gang. Pascal had een vroeg remiseaanbod geweigerd, maar wist niets te bereiken en bood vervolgens zelf remise aan. Punt hield het aanbod even in beraad en hoorde toen zijn telefoon rinkelen. We hadden het punt mogen claimen, maar stemden in de geest van de wedstrijd in met een puntendeling, 1 - 1.
Jerzy was goed op weg om zijn 100% score in het tweede team vast te houden. Onze topscorer en Oliver de Hert speelden in een scherpe Benoni allebei vol op koningsaanval. In een spectaculaire stelling had Jerzy naar verluidt via een tweezet damewinst of mat kunnen afdwingen. Hij overzag deze mogelijkheid echter, speelde een andere voortzetting en ging in een snelle counter ten onder, 1 - 2.
John moest het tegen de sterke Thomas Beuman opnemen. Na een of ander modern systeem kwam hij helaas niet tot het cruciale e7-e5. Beuman ruilde de zwartveldige lopers, kwam zelf met de opstoot e4-e5 en liep John op de koningsvleugel volledig onder de voet, 1 - 3.
Danniėl weet zijn goede vorm in externe partijen sinds het begin van 2011 vol te houden. Tegen Ronny Liekens ruilde hij bewust de dames om met duidelijk voordeel het middenspel in te gaan. De zwarte loper op c8 kwam helemaal niet in het stuk voor en Danniėl wikkelde volgens plan af naar een gunstig eindspel. Onder druk miste Liekens zijn laatste strohalm en na pionverlies en torenruil moest de Belg na 70 zetten opgeven, 2 - 3.
Pim speelde een puike partij tegen Patrick Speek. In een gesloten Siciliaan deelde onze man de lakens uit. Pim won een belangrijke pion en gunde Speek geen tegenkansen. Hij won rond de tijdcontrole nog een pion en Speek geloofde het verder wel. Pim heeft hiermee eindelijk zijn welverdiende eerste overwinning voor HSC 2 behaald, 3 - 3.
Nestor Frans zette ons zelfs op voorsprong. Tegenstandster Adry Goris zat ook aan de chocomel, maar zette de partij te slap op. Frans greep zijn kans en wist via enkele krachtzetten - op z'n Van Neervens uitgevoerd - een pion te bemachtigen. Hij behield de controle en bracht de witspeelster steeds verder in het nauw. Het toreneindspel met een gigantische vrijpion meer was een kolfje naar de hand van De Meneer. Frans tikte de partij rustig uit, 4 - 3.
Tony Z was bewust aan bord twee geplaatst, in de hoop dat hij Tony P met wit zou kunnen verrassen. Tony Z heeft zich lang heel kranig geweerd en het ging pas mis toen hij twee paarden tegen een toren verloor. De zwarte knollen van Tony P kwamen vrolijk de witte stelling binnen huppelen en maakten het verschil, 4 - 4.
De volgende ronde wordt cruciaal in de strijd tegen degradatie. Bij winst op hekkensluiter De Drie Torens 2 zouden we erg goede zaken doen. Bij eventueel verlies zullen de donkere donderwolken zich boven ons samenpakken.

HSC 2 (1863)BSV 2 (1892)4 - 4
John van Rooij (1860)Thomas Beuman (2117)0 - 1
Ton van der Zanden (1776)Tony Peleman (2055)0 - 1
Jerzy Cebula (1954)Oliver de Hert (2016)0 - 1
Pascal Boudewijns (1936)René Punt (1801)½ - ½
Pim Blijlevens (1935)Patrick Speek (1896)1 - 0
Danniėl van Boxtel (1801)Ronny Liekens (1836)1 - 0
Frans van Neerven (1863)Adry Goris-Schouwstra (1843)1 - 0
Joost Rutten (1779)Alik Tikranian (1568)½ - ½


Terug naar boven

12 februari 2011: Baronie - HSC 2 (door Ton van der Zanden)
In Breda stond de altijd lastige uitwedstrijd tegen Baronie in de planning. Een belangrijk duel in strijd tegen degradatie en elk punt is momenteel welkom. De voortekenen waren niet goed. In Breda wordt vaak verloren, echter, spelen we in Helmond tegen Baronie, dan wordt er ruim gewonnen. Helaas vertelde de indeling ons dat we naar het westen van Brabant mochten voor de onderlinge ontmoeting, we waren gewaarschuwd.
In Helmond werd de eerste omleiding al ingezet. Danniėl dacht ergens rechts te kunnen, wat uiteraard de kortste route was naar John. Door luidruchtig aandringen van ondergetekende, werd een ruime omweg van zeker een halve kilometer genomen. Op Neervensiaanse wijze werden terloops nog enkele drempels genomen, om daarna met vieren naar Breda te reizen. Een weinig enerverende heenreis kende toch één opmerkelijk feit. Blijkbaar hebben ze in Breda ook een evoluon!
De andere teamleden troffen we in Breda en om één uur konden we beginnen. Maar liefst drie spelers van Baronie waren te laat en met enkele minuten tot 20 minuten voorsprong werden de partijen toch gewoon aangevangen. Twee uur lang was er niets te zeggen over de afloop, maar daarna ging het hard.
Joost vertelde dat hij ergens iets flink over het hoofd heeft gezien, wat vrijwel meteen tot opgave leidde. Ikzelf offerde een pion in de opening, maar door uitstekend spel van de tegenstander, zag ik die nooit meer terug. Ik vroeg Frans naar een voor hem onduidelijke plattegrond die hij had gekregen voor de heenreis. Hij merkte hierbij op dat zijn partij ook een onduidelijke plattegrond vormde en dat het een zware middag werd. Een remise werd door Danniėl genoteerd op bord 4, in een partij die continu gelijk opging. Helaas wist Pascal geen zege te behalen en de tussenstand werd steeds minder draaglijk. Gelukkig beschikken we dit seizoen over Jerzy, want met 5 uit 5 presteert hij gewoon erg goed. Meest verrassende ontwikkeling is dat John na zijn remise van de vorige ronde op bord 1, nu zelfs de volle zege haalde op bord 1! Het eeuwige talent laat zich zien en HSC 2 is erg blij met John. De plattegrond van Frans was voor de tegenstander steeds duidelijker geworden en een cadeau gegeven pion leidde de nederlaag in. Pim speelde erg lang met wisselende mogelijkheden qua uitslag. Helaas viel de euro naar Bredase zijde, waardoor we met een 5½ - 2½ nederlaag naar huis werden gestuurd.
Gelukkig hebben de concurrenten onderin ook verloren en hebben we lijfsbehoud in eigen hand. De komende wedstrijden zijn bepalend voor de toekomst van HSC 2.

Baronie (1929)HSC 2 (1863)5½ - 2½
Carlos Hemmers (2005)John van Rooij (1860)0 - 1
Rob van Berkel (2066)Pascal Boudewijns (1936)1 - 0
Yorrick Vissers (1872)Jerzy Cebula (1954)0 - 1
Rogier Horchner (1994)Danniėl van Boxtel (1801)½ - ½
Michiel Antonissen (1914)Pim Blijlevens (1935)1 - 0
Philippe Blankert (1871)Ton van der Zanden (1776)1 - 0
Kees Ooms (1847)Frans van Neerven (1863)1 - 0
Willem van der Linden (1866)Joost Rutten (1779)1 - 0


Terug naar boven

8 januari 2011: HSC 2 - Stukkenjagers 3 (door Danniėl van Boxtel)
Teamleider Danniėl gaf zijn medespelers het goede voorbeeld door de altijd gevaarlijke Kienfong Lie Kwie binnen twee uur van het bord te zetten. Een onregelmatige opening evolueerde naar een Koningsindische stelling waarin wit snel tot g2-g4 kwam. In het vroege middenspel rekende Danniėl beter dan zijn tegenstander. Een vier zetten diepe combinatie leidde geforceerd tot stukwinst. Even later won Danniėl in een reeds overweldigende stelling nog een kwaliteit en konden de stukken de doos in, 1 - 0.
Frans zat op eigen verzoek weer aan een laag bord. In een Morra leek er aanvankelijk weinig aan de hand. Frans kwam tot d7-d5 en had een degelijke stelling. Joost op 't Hoog zette echter binnen een mum van tijd een gevaarlijke koningsaanval op en die sloeg onverwacht hard door. Frans vond geen afdoende verdediging en werd mat gezet, 1 - 1.
Joost kwam tegen de jeugdige Pepijn Obels goed uit de opening, maar hij vervolgde hoogst ongelukkig en blokkeerde alle vluchtvelden voor zijn paard op d4. Na het simpele e6-e5 was stukverlies niet meer te vermijden. Joost speelde heel actief en ondernemend verder en kreeg, mede door enkele minder handige zetten van Obels, drie pionnen voor zijn stuk. De witte koningsaanval bloedde echter dood, waarna Joost met toestemming remise aanbood. Obels vertrouwde de stelling niet helemaal en stemde in, 1½ - 1½.
Pascal speelde weer eens tegen de hoogste ratinghouder van het vijandelijke team. In een boeiende Siciliaanse partij streefde hij naar koningsaanval, maar John Greunsven hanteerde een adequate verdediging. Pascal had geen goed vervolgplan en stelde op het juiste moment voor om het punt te delen. Greunsven had geen tegenkansen en ging akkoord, 2 - 2. In de gezellige analyse bleek dat dit resultaat terecht was.
John is behoorlijk uit vorm. Op een goede dag kan hij het sterkere tegenstanders door zijn onconventionele aanpak echter erg lastig maken. John was daarom aan bord 1 gezet en trof de ervaren Sjo Smeets. In een complexe stelling met tegengestelde rochades was het Smeets die voorzichtig op aanval speelde. De zwarte verdediging zat echter goed in elkaar en Smeets ging met slinkende bedenktijd wijselijk in op herhaling van zetten, 2½ - 2½.
Jerzy is in dit externe seizoen niet af te stoppen. Ook bij hem kwam een stelling met tegengestelde rochades op het bord. De koningsaanval van Jerzy was sneller dan die van Erik van Ingen. Via een dodelijke penning kwam Jerzy definitief in het voordeel. Van Ingen plaatste nog een gevaarlijke counter, maar die kwam net te laat. De slotstelling was werkelijk een lust voor het oog, 3½ - 2½. De captain is uiteraard zeer te spreken over de score van Jerzy: 4 uit 4!
Het begin van de partij van Pim was opmerkelijk. Witspeler Ron de Veen - door een fonetisch ingestelde scribent in een toernooiverslag overigens al eens Rondu Veen genoemd - dacht ruim tien minuten over zijn openingszet na, om vervolgens tot e2-e4 te besluiten. Er kwam een hyperscherpe Jänisch op het bord, waarin De Veen twee stukken gaf om de toren op h8 en twee pionnen te winnen. Na dameruil resteerde een eindspel van toren en zes pionnen tegen loperpaar en vier pionnen. Remise lag in het verschiet, maar na bijna vier uur spelen greep Pim mis. Hij zette zijn koning buitenspel, waarna de zwarte pion op a7 viel, de witte koning net op tijd uit de hoek kon komen en de witte a-pion kon promoveren, 3½ - 3½.
Het doet me erg goed dat Ton kon meespelen. Hij maakte er met Lex Karstens een potje praatschaak van en vooral Ton was daarbij in zijn element. Karstens was beter uit de opening gekomen en had een prachtig pionnencentrum opgebouwd, maar hij raakte, mogelijk mede door het slappe geouwehoer, geleidelijk de weg kwijt. Ton creėerde enkele concrete dreigingen tegen de zwarte koning en kwam via een oogstrelende paardvork gewonnen te staan. Karstens raakte een stuk kwijt en heeft daarna geen kans meer gekregen. De winstvoering was nog niet zo eenvoudig, aangezien eeuwig schaak steeds op de loer lag. Ton liep op moedige wijze met zijn koning naar g6, waar deze goed beschermd stond en tevens assisteerde om het matnet dicht te knopen, 4½ - 3½.
Deze overwinning op een op papier sterkere tegenstander is erg welkom en brengt ons op de zesde plaats in de tussenstand. Het blijft echter een onvoorspelbaar seizoen, omdat nagenoeg alle teams in deze klasse aan elkaar gewaagd zijn. Zo verloren beide koplopers in deze ronde en heeft de nummer negen slechts drie punten minder dan de huidige koploper. Vooralsnog zijn we echter, met nog vier duels te gaan, op de goede weg naar lijfsbehoud.

HSC 2 (1860)Stukkenjagers 3 (1911)4½ - 3½
John van Rooij (1890)Sjo Smeets (1970)½ - ½
Pascal Boudewijns (1920)John Greunsven (2043)½ - ½
Jerzy Cebula (1928)Erik van Ingen (1954)1 - 0
Danniėl van Boxtel (1829)Kienfong Lie Kwie (1754)1 - 0
Pim Blijlevens (1945)Ron de Veen (1926)0 - 1
Ton van der Zanden (1793)Lex Karstens (1927)1 - 0
Frans van Neerven (1825)Joost op 't Hoog (1941)0 - 1
Joost Rutten (1751)Pepijn Obels (1773)½ - ½


Terug naar boven

11 december 2010: Veldhoven 2 - HSC 2 (door Danniėl van Boxtel)
In de vierde ronde leden we een verdiende nederlaag tegen Veldhoven 2. Deze kwam op de volgende wijze tot stand.
Rob was absoluut niet fit en verzocht om op bord 8 te mogen spelen, hetgeen een veeg teken was. In goede gezondheid is hij immers een vaste waarde aan een hoog bord. Toen Rob door Marcel Laarhoven ook nog eens de saaie Franse ruilvariant werd voorgeschoteld, leek een snelle remise de beste optie. Laarhoven kreeg uiteindelijk toestemming van zijn teamleider om het aanbod te accepteren, ½ - ½.
Danniėl speelde een Trompovsky op actieve wijze tegen. Via zetverwisseling kwam hij in een gunstige versie van het Wolgagambiet terecht. Tegenstander Jan Peters stond een pion voor, maar zag in dat hij in het eindspel geen winstkansen had. Danniėl zou de pion terug gaan winnen, maar daarna zou tevens alle muziek uit de stelling verdwenen zijn. Op voorstel van Peters eindigde deze partij in remise, 1 - 1.
Joost was vanwege zijn goede prestaties op bord 6 gezet. Hij leek aardig uit de opening te komen, maar de sterke Gerrit Bruggeman voelde zich in die complexe stelling als een vis in het water. Joost hanteerde een incorrect plan en zag vervolgens alle witte stukken op zijn koning afkomen. Bruggeman rondde de partij met een mooie matcombinatie op elegante wijze af, 2 - 1.
Frans was duidelijk niet in goede doen. Hij mopperde flink en kwam niet lekker in zijn partij. Fred van Empel deed slechts logische ontwikkelingszetten en kwam door het ongecontroleerde spel van Frans in het voordeel, terwijl onze nestor gewoonlijk juist zo degelijk speelt. Frans verloor het vertrouwen in een goede afloop en wist het tij niet meer te keren. Een cruciale pion ging verloren, waarna het eindspel kansloos was, 3 - 1.
De helden van de vorige wedstrijd deden wederom van zich spreken en nu zelfs aan de hoogste twee borden. Pascal kwam tegen Arno Eliėns overigens moeizaam uit de startblokken. Eliėns stond duidelijk beter, maar hij koos onterecht voor een aanval door het centrum. Pascal had alles goed uitgerekend en gezien dat hij een toren zou winnen. Eliėns perste er vervolgens nog een wanhoopsoffensief uit, maar dat mocht niet meer baten, 3 - 2. Met 3½ uit 4 is Pascal momenteel de topscorer van het tweede team.
Jerzy speelde tegen oud-lid Rudy Simons een Siciliaanse draak. Na dameruil verloor Jerzy een pion, maar hij bleef de zwarte koning belagen en had zeker compensatie voor die materiėle achterstand. Simons speelde het middenspel niet erg handig en verloor onder hevige druk twee pionnen. Jerzy speelde het toreneindspel met een gedekte pluspion daarna uitstekend uit, 3 - 3. Met 3 uit 3 doet Jerzy het vooralsnog voortreffelijk.
Pim speelde tegen Rob van de Voort een vreemde Hollandse partij. Hij stond in de opening optisch beter, maar het middenspel was duidelijk voor Van de Voort. Een zwarte pion stoomde op tot e2, waarna Pim een kwaliteit gaf om deze onschadelijk te maken. De resterende stelling was vrij eenvoudig gewonnen voor zwart, maar Van de Voort vertrouwde het niet helemaal. De angst om nog te verliezen verleidde hem tot "de teamleider kan kapot vallen; ik bied remise aan." Pim had nog geen seconde bedenktijd nodig en schudde opgelucht de hand van zijn tegenstander, 3½ - 3½. Geforceerd op winst spelen was in die stelling voor Pim echt geen optie, ondanks de dreigende nederlaag van John.
John speelde een lastige partij. Hij bereikte zelf weinig en zag Tim van Hellemont flinke vorderingen maken op de koningsvleugel. De zwarte pion op g3 werd John uiteindelijk noodlottig. Vanwege continue matdreigingen kwam John in zetdwang en verloor hij twee pionnen. Van Hellemont miste nog mat in drie, maar dameruil bleek ook voldoende voor de winst. John had nog een mooi patmotief in de stelling gevlochten, maar dat werd handig ontweken. Hij moest tenslotte een stuk geven voor een zwarte vrijpion en kwam een tempo tekort om de laatste zwarte pionnen onschadelijk te maken, 4½ - 3½.

Veldhoven 2 (1917)HSC 2 (1870)4½ - 3½
Rudy Simons (1969)Jerzy Cebula (1928)0 - 1
Arno Eliėns (1988)Pascal Boudewijns (1920)0 - 1
Rob van de Voort (1938)Pim Blijlevens (1945)½ - ½
Jan Peters (1941)Danniėl van Boxtel (1829)½ - ½
Fred van Empel (1927)Frans van Neerven (1825)1 - 0
Gerrit Bruggeman (1961)Joost Rutten (1751)1 - 0
Tim van Hellemont (1877)John van Rooij (1890)1 - 0
Marcel Laarhoven (1737)Rob van Wijk (-)½ - ½


Terug naar boven

20 november 2010: HSC 2 - OSV (door Danniėl van Boxtel)
John vocht tegen Hartog van Gelder een Koningsindisch duel uit. Het vuur kwam in deze partij helaas niet tot ontbranden. John had al behoorlijk wat bedenktijd verbruikt, vond in een gelijkwaardige stelling desondanks geen goed plan en was eigenlijk wel blij met het remiseaanbod van zijn tegenstander. Gezien de stellingen op de overige borden kreeg John toestemming om de handen te schudden. Hij zocht tevergeefs nog enkele minuten naar aanknopingspunten en ging vervolgens met zijn tegenstander analyseren, ½ - ½.
Pim had de niet geringe taak om Nico Schouten, de sterkste speler in de Promotieklasse, met de zwarte stukken te bestrijden. Schouten speelde geen bijzondere opening, maar deed wel gezonde zetten en bracht Pim met kleine middelen geleidelijk in de problemen. De zwarte stukken stonden niet lekker en toen Pim een foutje maakte was kwaliteitsverlies al niet meer te voorkomen. Pim meende nog een uitweg gevonden te hebben, maar die leidde juist tot het verlies van een vol stuk, ½ - 1½.
Topscorer Joost pakte de opening op frisse wijze aan en verkreeg een mooie aanvallende stelling. Marcel van Niftrik vond een adequate verdediging en kwam terug in de partij. Joost verloor daarna het vertrouwen in zijn stelling en bood met naderende tijdnood, helaas zonder overleg met de teamleider hierover, remise aan. Vanwege de voorsprong van de Ossenaren vond hun teamleider dat uiteraard prima, waarna de vrede getekend werd, 1 - 2.
Frans speelde een schitterende Grünfeldverdediging. Opponent Wim Scheepers had veel tijd nodig om alle varianten door te rekenen en kwam allengs minder te staan. Frans creėerde enkele verzwakkingen in de witte stelling, leidde zijn eigen stukken naar optimale velden en mocht na de 39e zet in een gewonnen stelling tijdsoverschrijding van Scheepers constateren. Dat laatste was voor Frans, vanwege het zijns inziens volstrekt onlogische gedrag van de digitale klok, overigens nog geen sinecure, 2 - 2.
Danniėl kreeg door Sohail Saliba een Leeuw voorgeschoteld. Na de opening had Saliba een zwakke pion op d6 en tevens een koningsstelling met prachtige aanknopingspunten. Waar een koningsaanval waarschijnlijk de beste strategie was geweest, verkoos Danniėl een poging om de boer op d6 te winnen. Saliba verdedigde zich op creatieve wijze en wist zelfs een pion te winnen. In wederzijdse tijdnood had Danniėl een afwikkeling naar remise voor het grijpen. Hij meende echter actief te moeten blijven spelen en kwam daardoor in een matnet terecht, 2 - 3.
Rob haalde de Grand-Prix aanval van stal om de Siciliaan van John Klein Douwel aan te pakken. Klein Douwel speelde een goede partij en Rob bereikte weinig tot niets. Het resterende lopereindspel leek op het eerste oog remiseachtig, maar Rob kwam een tempo tekort om de gaten in zijn stelling te dichten. Klein Douwel vermeed een tactisch grapje dat Rob de winst nog had kunnen opleveren, won een cruciale pion en mocht de felicitaties van zijn teamgenoten in ontvangst nemen, 2 - 4.
Pascal speelde een interessante partij tegen Jeroen Hartendorp. De Ossenaar werd het centrum gegund en verkreeg een gedekte vrijpion op d4, terwijl Pascal op koningsaanval speelde. Onze man won een pion en ruilde de dames, maar Hartendorp had met pionnen op d2 en e3 zeker tegenspel. Bovendien was de zwarte koning veel actiever dan de witte. Pascal speelde het mooie en moeilijke eindspel erg goed uit, won een stuk dankzij zijn eigen ver opgerukte vrijpion en pakte vervolgens alle zwarte pionnen. Held nummer één bracht ons daarmee een stapje dichter bij het matchpunt, 3 - 4.
Jerzy was wederom als laatste klaar en werd held nummer twee. Je ziet aan hem niet af dat hij zoveel zitvlees zou hebben. Na een Spaanse opening won Jerzy op slinkse wijze een kwaliteit, maar op het nog overvolle bord betekende dit zeker geen snelle winst. Peter Snoek meende op een gegeven moment remise door zetherhaling te kunnen claimen. Volgens Jerzy was pas twee keer dezelfde stelling op het bord verschenen. Dit voorval liep echter met een sisser af, omdat Snoek op foutieve wijze geclaimd had en daar door mij vriendelijk doch dwingend op gewezen werd. Jerzy bleef de stelling vervolgens geduldig uitmelken en sloeg na bijna vijf uur spelen in de uitvluggerfase toe. Snoek liet eerst een stuk in staan. Jerzy gaf een kwaliteit terug om het laatste witte stuk te slaan en won het eindspel met een stuk meer op eenvoudige wijze, 4 - 4.

HSC 2 (1870)OSV (1866)4 - 4
Pim Blijlevens (1945)Nico Schouten (2157)0 - 1
Rob van Wijk (-)John Klein Douwel (2035)0 - 1
Jerzy Cebula (1928)Peter Snoek (1894)1 - 0
Pascal Boudewijns (1920)Jeroen Hartendorp (1826)1 - 0
John van Rooij (1890)Hartog van Gelder (1827)½ - ½
Danniėl van Boxtel (1829)Sohail Saliba (1757)0 - 1
Frans van Neerven (1825)Wim Scheepers (1694)1 - 0
Joost Rutten (1751)Marcel van Niftrik (1740)½ - ½


Terug naar boven

9 oktober 2010: HSC 2 - Gardé (door Danniėl van Boxtel)
Na de nederlaag tegen De Raadsheer diende er in de tweede ronde van Gardé gewonnen te worden om uit de onderste regionen weg te blijven. Het tweede team was dan ook gebrand op een goed resultaat en trok vol overgave ten strijde.
Joost liet wederom zien een aanwinst voor HSC 2 te zijn. Hij won binnen een uur via een snoeiharde mataanval. Joost speelde de opening overigens niet zo geweldig en had bij goed tegenspel een pion verloren, maar tegenstander Martijn Cox overzag dit en maakte het zelf wel heel bont door alle deuren naar zijn koning wagenwijd open te zetten. Met een loper op d3, dame op g4, toren op h1 op een open h-lijn, tegen een nauwelijks beschermde koning op g8, met slechts pionnen op g6 en h7 voor zich, was het door Joost gespeelde Txh7 direct winnend, 1 - 0.
Frans is dit seizoen aan zijn zoveelste schaakjeugd bezig. Na in eerdere externe partijen reeds aansprekende remises te hebben neergezet, liet hij vandaag in het duel der chocomeldrinkers vrij overtuigend een vol punt aantekenen. Zijn opponent zette de partij actief op, maar liet daarbij op zijn koningsvleugel enkele lelijke gaten vallen. De zwarte dame was er als de kippen bij en Frans won in een inmiddels prachtige stelling al een pion, bij aanhoudende aanval. Jacco Vermeulen overzag vervolgens de pointe van een voorbereidende torenzet, om er na de daaropvolgende loperzet achter te komen dat zijn dame verloren ging, 2 - 0.
De tussenstand nam nog royalere vormen aan toen ook Pascal een overwinning boekte. Hij kwam tegen Raoul Lemmen uitstekend uit de opening en verkreeg via de e-lijn een plezierig initiatief. Lemmen meende de witte dame te kunnen insluiten en liet daarom zijn loper op e7 slaan. Pascal had echter verder gekeken. Toen zijn dame ingesloten leek, schijnofferde hij deze winnend tegen een toren, waarna hij de felicitaties in ontvangst mocht nemen. Na verplicht terugnemen met de koning, zou Pascal immers via een paardschaakje de zwarte dame winnen en minimaal een toren voor blijven, 3 - 0. Hopelijk is door deze partij het vertrouwen van Pascal in zijn eigen schaakcapaciteiten en in de overlevingskansen van het team stevig toegenomen.
Pim speelde tegen Geert Gabriėls een knotsgekke Weense partij. Na 1.e4 e5 2.Pc3 Pf6 3.Lc4 Lc5 4.d3 d6 5.f4 Pg4 6.f5!? Pf2 7.Dh5 g6 8.Dh6 stond het bord al snel in brand. Materiaal was van ondergeschikt belang en Pim moest al zijn creativiteit van stal halen om het witte initiatief te beteugelen. Pim wist in het vervolg ten koste van een stuk de dames te ruilen, niet mat te gaan en de toren op h1 te pakken. Zijn tegenstander had zijn stukken inmiddels echter dermate goed ontwikkeld dat het zwarte paard op h1 verloren ging. Deze partij vrat bedenktijd, vooral van de aanvallende witspeler. Gabriėls had twee stukken en twee pionnen voor een toren, maar moest tevens in een lastige stelling in minder dan een minuut nog tien zetten doen om de tijdcontrole te halen en bood daarom remise aan. Pim kreeg mijn toestemming, durfde zelf niet op een gunstige afloop te vertrouwen indien hij zou doorspelen en aanvaardde het aanbod, 3½ - ½. Na een boeiende analyse wisten beide heren nog niet of remise het terechte resultaat was. Fritz zal hierover opheldering moeten geven.
Danniėl wilde de opening scherp opzetten, maar Coen Winters verkoos een rustigere aanpak. Winters bleef in het vervolg weinig ondernemend ageren, terwijl Danniėl moeite had om met de zwarte stukken het spel te maken. Na een foutje van de witspeler verkreeg Danniėl een schitterend initiatief in het late middenspel, maar daar deed hij te weinig mee. Winters kon zijn stellingsproblemen oplossen en afwikkelen naar een remiseachtig eindspel. Vanwege de stellingen op de resterende borden was Danniėl tevreden met een halfje en Winters kon het remiseaanbod niet weigeren, waarna het eerste matchpunt een feit was, 4 - 1.
John kreeg een versie van zijn eigen lijfopening voorgeschoteld en dat is altijd lastig. Tegenstander Albert Jan Blank offerde direct na de opening een stuk voor een dreigende aanval en investeerde later nog een kwaliteit om de mataanval gaande te houden. De witte koning was inmiddels van e1 naar b3 gevlucht en de harmonie tussen de witte stukken was volledig zoek. John had een volle toren meer en ging meerdere keren zwaar in de denktank, maar hij zag desondanks geen reddende verdediging meer. In zware tijdnood werd hij uiteindelijk mat gezet, 4 - 2. In de analyse bleek dat John eerder in de partij een goede kans had gemist om de zwarte aanval af te stoppen en daarbij een stuk voor te blijven.
Rob heeft in vervlogen tijden vaak tegen Jan Broekhuis gespeeld, met een enorme plusscore in zijn voordeel. Vandaag mochten beide heren opnieuw tegen elkaar aantreden. Rob pakte een Franse partij instructief aan. Hij bouwde geduldig aan een koningsaanval en won gaandeweg een pion. Rob ruilde diverse stukken en belandde, zonder Broekhuis een kans op noemenswaardig tegenspel te gunnen, in een eindspel met gelijke lopers en nog altijd een pluspion. Rob speelde dit eindspel feilloos en wist Broekhuis in zetdwang te brengen, waarna promotie niet meer te verhinderen was, 5 - 2. Met deze uitstekende partij bracht Rob derhalve tevens het belangrijke tweede matchpunt over de streep.
Jerzy maakte zijn debuut voor HSC 2 en had het erg lastig tegen jeugdtalent Ruud van Meegen. De jongeling kwam beter uit een Italiaanse opening, die beiden snel op het bord zetten, en wist Jerzy met een dubbelpion en een verzwakte pionnenstructuur op de damevleugel op te zadelen. Geheel volgens plan wikkelde Van Meegen af naar een voordelig eindspel, waarin hij een pion won. Jerzy liet echter zien dat hij van gepantserd Pools beton is gemaakt en vertrok urenlang geen spier. Hij verdedigde zich werkelijk geweldig en bleef daarbij actief spelen. Remise was een terecht resultaat geweest, maar Van Meegen wilde teveel en kreeg toen het lid op de neus. Jerzy won in de counter twee pionnen, was inmiddels gewonnen komen te staan en mocht plotseling zomaar een toren slaan, 6 - 2.
Joep, deze overwinning was voor jou!

HSC 2 (1871)Gardé (1867)6 - 2
Pim Blijlevens (1938)Geert Gabriėls (1992)½ - ½
Rob van Wijk (-)Jan Broekhuis (1882)1 - 0
Jerzy Cebula (1945)Ruud van Meegen (1918)1 - 0
Pascal Boudewijns (1920)Raoul Lemmen (1877)1 - 0
Danniėl van Boxtel (1829)Coen Winters (1859)½ - ½
John van Rooij (1890)Albert Jan Blank (1846)0 - 1
Frans van Neerven (1825)Jacco Vermeulen (1770)1 - 0
Joost Rutten (1751)Martijn Cox (1793)1 - 0


Terug naar boven

25 september 2010: De Raadsheer - HSC 2 (door Ton van der Zanden)
Met een sterk verzwakt HSC 2 beleefden we de aftrap van het seizoen in het verre Zundert. Tegen de promovendus De Raadsheer mochten we gaan kijken hoe we er voor stonden. Even dachten we dat ook Johan naar Zundert was afgereisd, een vrachtauto met POLSKA in het groot op de achterkant gedrukt, werd gepasseerd. Maar de opstelling die vele malen gewijzigd was in de weken daarvoor hield eindelijk stand. Gezien het grote ratingverschil op de drie hoogste borden, beloofde het een moeilijke middag te worden.
Reeds na enkele uren keken we al tegen een 2 - 0 achterstand aan. Pim kreeg een loperoffer te verwerken en de daarop volgende aanval was beslissend. Ik kreeg Lettisch op het bord en kwam sterk het middenspel in. Maar een moment van schaakblindheid kostte me een loper en meteen de partij. Ook Joost mocht een loperoffer verwerken, echter, de aanval van de tegenstander werd kundig gepareerd waardoor Joost zijn debuut bij HSC 2 met een mooie overwinning opluisterde, hulde!
Helaas was de stand op de andere borden niet rooskleurig en Danniėl tekende voor de derde nul van de dag. Een loper die continu in de verdrukking stond was inleiding tot erger, 3 - 1. Frans en John hebben beiden een goede partij gespeeld, hun tegenstanders deden dit ook waardoor een puntendeling de enige optie was. Doorspelen om iets te forceren bleek onnodig, want ook Pascal kwam na een partij waarin hij een pion voorsprong mocht verdedigen, niet verder dan een remise. Invaller Roland had de langste partij van de dag. Hoewel hij de winnende openingszet deed, wist zijn tegenstander de winnende eindzet te doen.
Een 5½ - 2½ nederlaag was terecht en tegen Gardé mogen we proberen om de eerste punten te pakken.
De zware nederlaag klonk vreemd genoeg niet door in de stemming van de schakers die met Frans meereden. Op de heenweg wist Frans me al te verrassen met de mededeling dat Zundert ook in Belgiė op de borden stond aangegeven en dit werd uiteraard gedemonstreerd. Op de terugweg moesten we uiteraard via Turnhout en een toeristische route die zijn weerga niet kent, werd ons deel. Nadat we Zundert net achter ons hadden gelaten werd er koers gezet naar Belgiė en binnen tien kilometer troffen we onze eerste omleiding al aan. Bij Minderhout werden we omgeleid en we moesten oranje bordjes met nummertje 3 volgen om naar Turnhout te komen. Wat een geluk! Zo kon Frans de mooie kerk van Hoogstraten laten zien. Ook wist Frans te vertellen dat er in het plaatsje Wortel een Rijksinrichting te vinden was, helaas hebben we die niet kunnen bezichtigen. Onze rit ging verder via Merksplas alwaar er een kapelfestijn plaatsvond. Dat gebeurde niet op onze route, zodat het bij twee omleidingen op de terugreis bleef. Schokkend was het aanzicht wat we net na Merksplas zagen. Een grote container stond opgesteld, zodat iedereen de opdruk duidelijk kon lezen: M.S.C. Hilariteit alom. Via West-Malle, waar ze heerlijke bieren brouwen, voetbalclub KV Turnhout en het riviertje de Aa beleefden we toch een stevige teleurstelling op de verder prima georganiseerde tocht: bij Oud-Turnhout reden we de snelweg op en dit wist Frans tot Eindhoven vol te houden! Oud-Turnhout... Ja, nu konden we wel doorrijden en stond er geen afzetting op onze weghelft en al helemaal geen agent die Frans enkele jaren geleden te kennen gaf dat hij al drie verbodsborden had genegeerd en nu toch echt een andere route moest gaan zoeken! Zogezegd, in Eindhoven een omleiding om via Geldrop naar Mierlo te rijden. Het moest blijkbaar zo zijn. Nadat we Arjan Smit op één van de 36 rotondes van Mierlo nog zagen passeren, eindigde de rit in Helmond en de reisleider werd hartelijk bedankt voor zijn boeiende uitleg. Jammer dat we nu twee thuiswedstrijden krijgen, maar ik kan niet wachten op de volgende uitwedstrijd.

De Raadsheer (1898)HSC 2 (1839)5½ - 2½
Hans van der Linden (2135)Pim Blijlevens (1938)1 - 0
Sander Boogaard (1999)Danniėl van Boxtel (1829)1 - 0
Frank Verkooyen (2091)Roland Robinson (1761)1 - 0
Roland Daamen (1754)Pascal Boudewijns (1920)½ - ½
Jeroen van Ginneken (1650)Ton van der Zanden (1798)1 - 0
Leo Rietveld (1871)John van Rooij (1890)½ - ½
John van Dijk (1883)Frans van Neerven (1825)½ - ½
Niek Oostvogels (1804)Joost Rutten (1751)0 - 1


Terug naar boven