Uitslagen en korte verslagen van HSC 4

29 maart 2008: HSC 4 - Kemppion 3 (door Roland Robinson)
In de laatste wedstrijd tegen de Kemppion 3 stond er voor HSC 4 niets meer op het spel, of het moest de topscorersprijs zijn. Aangezien de autoritaire teamleider zichzelf dit jaar voor het eerst niet op het achtste bord had opgesteld, hadden nu ook andere schakers de kans om dit gewilde kleinood te winnen. Maar ook deze strijd werd niet echt spannend, Roland wist binnen twintig zetten (ondekbaar mat) te winnen, en daarmee zijn eerste plaats veilig te stellen. Jack, de vooraf enig overgebleven concurrent, kwam niet veel later remise overeen.
Ook Rob kwam remise overeen, hij besloot om niet verder door te gaan in een toreneindspel. Minder goed nieuws op de lagere borden: Jan verloor van dezelfde tegenstandster waar Rob vorig jaar een legendarische nederlaag tegen leed, Arthur verloor zijn dame met een paardvork.
Theo wist wel te winnen, en ook Mario wist zijn surplus aan pionnen uit te buiten. Gert haalde het beslissende punt binnen, in een lange partij gaf zijn stuk meer uiteindelijk de doorslag.

HSC 4 (1560)Kemppion 3 (1392)5 - 3
Roland Robinson (1782)Jan Gerritsen (1576)1 - 0
Jack Ruijs (1780)Frans Rombouts (1508)½ - ½
Gert Visser (1566)Jos van Uden (1354)1 - 0
Rob Bakels (1626)Theo Jacobs (1324)½ - ½
Mario Adriaans (1444)Henk Bogers (1310)1 - 0
Theo Claassen (1367)Harrie Beckers (1370)1 - 0
Jan de Groot (1353)Brigitte Paridaans (1387)0 - 1
Arthur Beekmans (-)Ger Buijsman (1308)0 - 1


Terug naar boven

8 maart 2008: Baronie 5 - HSC 4 (door Roland Robinson)
HSC 4 werd in de, voor op dit niveau, verre uitwedstrijd naar Breda geconfronteerd met maar liefst vier (merendeels late) afmeldingen. Gevolg was dat er met slechts zes spelers werd aangetreden, veel illusies over een goed resultaat waren er dus niet. Ook de illusie dat het desondanks nog een gezellige middag kon worden, verdween al snel bij het aanschouwen van de speellokatie. In deze weinig inspirerende omgeving maakte Arthur Beekmans zijn debuut in de NBSB, hij liet helaas in het eindspel een gewonnen stelling uit zijn handen glippen.

Baronie 5 (1614)HSC 4 (1545)6½ - 1½
Arjan Kuijten (1552)Roland Robinson (1782)0 - 1
Ron Graumans (1603)n.o.1 - 0 regl.
Willem Boogert (1652)Jack Ruijs (1780)½ - ½
Jan Leendert Dogterom (1623)n.o.1 - 0 regl.
Kees de Leeuw (1624)Mario Adriaans (1444)1 - 0
Alex Crane (1686)Theo Claassen (1367)1 - 0
Chiel von Meijenfeldt (1625)Jan de Groot (1353)1 - 0
Hans Kroonstuiver (1544)Arthur Beekmans (-)1 - 0


Terug naar boven

9 februari 2008: HSC 4 - Rochade 2
Nog geen verslag ontvangen.

HSC 4 (1623)Rochade 2 (1574)3 - 5
Joop Zuydendorp (1590)Jan van Gorp (1526)½ - ½
Jan de Groot (1353)Fabio Mensing (1907)0 - 1
Roland Robinson (1782)Pierre Mulders (1650)½ - ½
Kurt Köhler (1841)Wilfried de Bont (1637)1 - 0
Jack Ruijs (1780)Toon Tibosch (1524)1 - 0
Rob Bakels (1626)Frank van Eijk (1343)0 - 1
Gert Visser (1566)Remco Smulders (1560)0 - 1
Mario Adriaans (1444)Sam Michielsen (1443)0 - 1


Terug naar boven

15 december 2007: St. Oedenrode - HSC 4 (door Wilfried van de Kimmenade)
Met het kampioenschap nog steeds in het vizier reisden wij met veel vertrouwen naar één van de groenste gemeenten van Nederland. Teamcaptain Rob had ook dit keer zijn spelers weer weten te motiveren voor een ontmoeting met St. Oedenrode. Dit team met drie match- en veertien bordpunten zou onze volgende prooi gaan worden. Gezagvoerder Roland met co-piloot Rob navigeerde zijn voertuig in no time naar de plaats van bestemming. Onderweg moesten we ter hoogte van Nijnsel Zuid-Oost wel een landbouwvoertuig zien te passeren. Gelukkig bij de eerstvolgende rotonde sloeg dit snelheidsmonster af, en bespaarde dit ons een Hugo-manoeuvre.
Plaats delict was café Oud Rooy gelegen midden op de Markt. Dit bruisend café begroette ons met muziek uit de jaren '80. Jan de Groot kende deze locatie maar al te goed. Toch wist zijn bolide ruim zestien minuten te laat te arriveren. Maar zijn excuses waren geaccepteerd. Ploeggenoot Mario was immers autoloos en moest 'en passant' nog even opgehaald worden.
Onze Autoritaire Teamleider - inderdaad met hoofdletters geschreven - toverde geen tactische opstelling uit zijn hoed. Daarom kon Theo op zijn vertrouwde bord 8 zijn tegenstander al snel in het nauw drijven. Eenmaal een stuk in het middenspel te hebben veroverd, speelde onze Theo het eindspel koelbloedig uit. Het eerste punt was daarmee een feit.
Op het vierde bord acteerde onze teamleider. Met zwart construeerde hij een moeizame stelling waarbij hij alle hands aan dek moest houden. Wit behield twee actieve torens en controleerde alle vitale velden. Totdat Rob een geweldige truc uithaalt: met het vernietigende toren c1 dwingt hij de witspeler 'out of the blue' damewinst af. Voor de ware schaakliefhebbers: u kunt deze partij eerdaags naspelen op ons forum. Met de perfecte externe vier-uit-vier-score werd al spoedig een pilsener met flinke schuimkraag besteld. Rob was een zichtbaar tevreden man.
Vervolgens was uw verslaggever klaar. Op bord 3 opende ik een Italiaan waarna de zwartspeler met een tsunami aan pionnen op de damevleugel een tegenaanval probeerde op te zetten. Een kansrijk stukoffer werd grillig door mij van het bord gegrist. Nadat mijn opponent vervolgens een onnauwkeurige torenzet voltooide was torenwinst het logische gevolg. Het volgende punt was binnen. Kort daarop beloonde mijn opperhoofd mijn goede spel met een heerlijke Lieshoutse traktatie.
Een klein half uur later kon op het wedstrijdformulier het volgende punt genoteerd worden: Roland had weer de beschikking over zijn favoriete kleur stukken en dus zijn favoriete Engelse opening. Na wat positioneel voordeel in de opening won Roland op zet 19 ook een pion, en daarna ging het hard. Een kwaliteitsoffer van zijn op papier sterkere tegenstander, leidde zijn opgave op zet 27 in. Als dank voor deze overwinning zegde de Autoritaire Teamleider toe dat Roland de rest van de competitie met wit mag spelen. Met deze overwinning stond het inmiddels 0 - 4.
Op bord 3 heb ik weinig meegekregen van Jack’s partij. Ook deze middag was hij zonder jas gekleed, en waagde ik me niet aan de altijd terugkerende 'metabolismetheorie' van Jack. Feit blijft wel dat de nooit ontbijtende Jack in zijn zomeroutfit uitstekend blijft presteren. In het verre middenspel werd een incorrect kwaliteitsoffer keurig door onze speler weerlegd. Met een sterk geposteerde loper op f3 werd onmiddellijk torenruil en later de partij afgedwongen. Jawel inmiddels 0 - 5. Met een triwaterstoffosfaat drankje in plaats van het gebruikelijke gerstenat besloot Jack na deze verdiende zegepraal aan zijn essentiële ontbijt te beginnen.
Helaas bleef vervolgens de puntenmachine stilstaan. Joop kon ondanks een stukwinst in de vroege openingsfase geen punt noteren. Sterker nog: na een aantal onduidelijke schaakverwikkelingen werd het materiaal sterk uitgedund. Joop die door tot nu toe onbekende oorzaak met een stukverlies verder speelde had geen houdbare stelling meer, en besloot daarop wijselijk te capituleren.
Mario had deze middag totaal geen grip op zijn partij. Met twee verkregen centrum pluspionnen dirigeerde zijn tegenstander deze pionnen, ondersteund met toren en loper naar de beloofde promotievelden. Mario kon slechts keepen. Zijn paard ongelukkig geparkeerd op e8 had weinig toekomstperspectieven. De einduitslag liet niet veel later op zich wachten.
Als laatste was Jan aan het ploeteren. Zijn openingszetten waren hoopvol. Twee stukken voor een toren kon afgedwongen worden. Daarna ging het bergafwaarts met Jan. Zijn dame werd voortdurend onder vuur genomen door twee zwarte torens. Zijn slechte loper op f2 vervulde een veredelde pionnenrol. Zijn tegenstander verzuimde steeds weer de juiste winstvoortzetting uit te voeren. Fritz 10 had met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid binnen tien milliseconden de juiste winstvoering gekozen. Toch bleven enkele teamleden nog hoop houden in Jan’s stelling. Als Jan dan uit wanhoop zijn loper voor twee pionnen geeft is zijn nederlaag onafwendbaar.
De uiteindelijke 5 - 3 winst belooft door het verlies van koploper Rochade 2 nog reële kampioenskansen. Na afloop werd er in Het Parlement te Helmond nog nageborreld met nog enkele leden van de andere HSC-teams. Daarna werd nog een eethut uit de C++ categorie bezocht. Uw verslaggever was toen al huiswaarts. Het zal ongetwijfeld nog lang onrustig zijn geweest in het stadshart van Helmond.

St. Oedenrode (1613)HSC 4 (1581)3 - 5
John ten Ham (1859)Roland Robinson (1795)0 - 1
Bert de Laat (1614)Jack Ruijs (1780)0 - 1
Ad Verhagen (1545)Wilfried van de Kimmenade (1696)0 - 1
Jan Tils (-)Rob Bakels (1626)0 - 1
Jan van Lanen (1561)Joop Zuydendorp (1590)1 - 0
Daan Geboers (1582)Mario Adriaans (1444)1 - 0
Marcel van der Aa (1514)Jan de Groot (1353)1 - 0
Hajk Hofsepjan (-)Theo Claassen (1367)0 - 1


Terug naar boven

24 november 2007: HSC 4 - Het Kasteel (door Roland Robinson)
Na de, althans voor de ex-HSC 3 spelers, traditionele nederlaag in de eerste speelronde, leek HSC 4 zijn kampioenskansen al meteen te hebben verspeeld. Maar in de tweede ronde verloor OSV 2 op zijn beurt van Het Kasteel, en dat betekende dat er weer mogelijkheden waren.
Uiteraard begreep de Autoritaire Teamleider dat een overwinning ten koste van alles nodig was, en dat bleek al uit de (tactische) opstelling. Logisch gevolg was dat Theo het op bord 1 niet kon bolwerken tegen zijn sterke opponent. Ook de op deze winterdag zonder jas gearriveerde Jack leed een nederlaag. Aangezien Roland, Mario en Joop stellingen hadden die varieerden van iets minder tot zeer slecht, leek een debacle in wording.
Het tij keerde echter toen Joop zijn volle toren terug kreeg (er werd meteen tot remise besloten) en Mario won met een mooie torenaanval op de h-lijn. Gert speelde de mooiste partij, zijn tegenstander blokte in eerste instantie alle dreigingen, maar zag mat in één over het hoofd.
Wilfried won in het middenspel een pion, maar gaf vervolgens in een combinatie van zijn tegenstander een stuk weg. Uiteindelijk kon hij dat wel remise houden.
Roland kreeg eveneens een remiseaanbod met de begeleidende tekst "ik heb zin in een sigaar", maar het enige wat daarna in rook op ging was de stelling van zijn tegenstander.
Rondom de partij van Rob was de meeste commotie, zijn tegenstander besloot namelijk in tijdnood om het noteren van de zetten aan een teamgenoot over te laten. Dit is uiteraard niet toegestaan, maar Rob was zo druk bezig met zijn (hopeloze) stelling dat hij het toeliet. Toen de vlag van zijn tegenstander viel, was volgens de notatie van Rob de veertigste zet nog niet uitgevoerd, volgens die van zijn tegenstander (lees: zijn teamgenoot) wel. Onder flinke belangstelling leverde een uiterst lange reconstructie op dat Rob gelijk had, maar insiders weten natuurlijk al langer dat Autoritaire Teamleiders altijd aan het langste eind trekken.

HSC 4 (1608)Het Kasteel (1642)5 - 3
Theo Claassen (1367)Henk van der Wijst (1846)0 - 1
Jack Ruijs (1780)Gerard Somers (1797)0 - 1
Roland Robinson (1795)W. van de Bund (1553)1 - 0
Rob Bakels (1626)Henk de Rijcke (1569)1 - 0
Wilfried van de Kimmenade (1696)Peter Flierman (1607)½ - ½
Gert Visser (1566)Jan van Zutphen (1480)1 - 0
Joop Zuydendorp (1590)Alf Peters (-)½ - ½
Mario Adriaans (1444)Wim Noteboom (-)1 - 0


Terug naar boven

3 november 2007: Eindhoven 4 - HSC 4 (door Jack Ruijs)
Zaterdag 3 november moesten we na onze nederlaag tijdens de eerste wedstrijd, bewijzen dat we toch heel wat beter moeten kunnen dan in Oss, waarbij we wel wat ondervertegenwoordigd waren. We waren allemaal keurig op tijd in het oude clublokaal van Tivoli, er was dan ook geen enkele reden te verzinnen om net als de vorige keer de helft van het team een autorit te laten maken in een ander gedeelte van de regio. Ikzelf kreeg al vrij snel te horen dat ik vrijwilliger was voor het schrijven van dit verslag, maar eigenlijk had ik al direct weerwoord moeten geven omdat ik de dag erna geen tijd zou hebben voor het schrijven van dit verslag, maar daar ieder teamlid er geen gewoonte van maakt om weerwoord te bieden aan onze ietwat eigengereide teamleider, kwam dat eigenlijk ook helemaal niet in me op...
Helaas was ik vrij lang bezig met mijn eigen partij en nam dat bijna al mijn aandacht in beslag en heb ik andere partijen alleen summier kunnen volgen.
Joop was het die het eerste onze tegenstander een klap uitdeelde met een overwinning. Helaas nam de tegenstandster van Joop dat niet zo goed op en na een opmerking van Joop dat ze er tegen moest kunnen, verliet ze boos het lokaal en bij mijn weten is ze daarna ook niet meer gesignaleerd.
De partij van Mario heb ik niet echt gevolgd en weet dus ook niet of de remise die het opleverde terecht was of niet.
De partijen van Jan zijn meestal wel heel spectaculair en zo ook deze zaterdag, de tegenstander (wit) van Jan drukte met de volle torens op de koningstelling van zwart en ook al verdedigde Jan zich kranig, uiteindelijk was zijn partij helaas toch verloren en stonden we weer gelijk.
Theo was de vierde persoon die een uitslag bekend maakte en in een min of meer gelijkopgaand pionneneindspel (vier tegen vier), trok ook Theo helaas aan het kortste eind.
Ikzelf had een heel ander pionneneindspel die al mijn aandacht vergde, maar waar ik me toch goed over voelde. Er ontstond wat consternatie achter mijn rug om toen ik f5?! speelde en misschien dat dat niet de beste zet was, het was wel onderdeel van mijn plan en ik voerde de zet ook zeer snel uit. Daar mijn tegenstander de zwakte van de zet niet uitbuitte, was de overwinning een feit omdat mijn plan verder - op de dubieuze f5 na - wel goed was...
Roland was de tweede persoon die er een remise bij kon schrijven en met nog maar twee partijen te gaan stonden we nog steeds gelijk met 3 - 3.
Rob was het die op zijn gebruikelijke wijze de finesses van het Italiaans opzocht en in die hoedanigheid te allen tijde op zoek gaat naar die felbegeerde open f-lijn. Het duurde dan ook niet lang of hij stond een pion voor en ook hij toverde een pionneneindspel op het bord en met een pion extra was dit spel ook eenvoudig gewonnen.
Wilfried heeft net als Rob ook een bepaalde voorkeur voor bepaalde stellingen, en bij Wilfried is het zo dat de lichte stukken het eerst van het bord verdwijnen en er alleen maar zware stukken, maar vooral ook de dames op het bord blijven. En ook deze keer was dat het geval en kon wilfried het eindspel van dame, twee torens en vijf pionnen tegen dame, twee torens en drie pionnen dan ook eenvoudig naar zijn hand zetten en zodoende was onze overwinning met 5 - 3 een feit. Enkelen onder ons zijn nadien nog lang, tot in de late uurtjes met het overwinningsgevoel in ons hoofd, doorgegaan... Dat overwinningsgevoel werd een dag later wel overspoeld door een ander gevoel, maar dat is de prijs die men als teamlid moet betalen om bij onze teamleider een wit voetje te kunnen halen...

Eindhoven 4 (1461)HSC 4 (1581)3 - 5
Frits Schalij (-)Roland Robinson (1795)½ - ½
Flip Stomps (1584)Jack Ruijs (1780)0 - 1
Hans Reusink (1499)Wilfried van de Kimmenade (1696)0 - 1
Paul Schaffer (1386)Rob Bakels (1626)0 - 1
Vili Mihaleva (1442)Joop Zuydendorp (1590)0 - 1
Luis Alexander Pazsoldan (1464)Mario Adriaans (1444)½ - ½
Jan Cox (1482)Theo Claassen (1367)1 - 0
Rudi Sluijtman (1369)Jan de Groot (1353)1 - 0


Terug naar boven

6 oktober 2007: OSV 2 - HSC 4 (door Rob Bakels)
Zaterdag 6 oktober speelde HSC 4 de altijd lastige eerste ronde. Ten eerste hadden we twee uitvallers, Wilfried was op sollicitatiegesprek in Brazilië en Gert was hard aan het werk. Aangezien OSV 2 weigerde om vooruit te spelen, moesten we op zoek naar een invaller. Het vierde is namelijk het enige team met negen spelers. Sam was bereid, na het verschuiven van wat afspraken, om met ons mee te doen. Zo togen twee auto’s naar Oss, waar een auto op tijd arriveerde. De andere auto met daarin drie spelers reed Oss voorbij omdat een routebeschrijving van een vage internetsite dit zo aan de chauffeur doorgaf. Toen echter de Waalbrug voor hun auto optorende en Jan besefte dat Oss niet aan de Waal ligt, besloot hij om te draaien en naar Oss te rijden. Daar aangekomen was het nog een hele klus om het speellokaal te vinden, want dat ligt ergens verscholen achter een tennisveld.
De andere vijf spelers waren ondertussen aan de partij begonnen waarbij sommige spelers als ze even de kans hadden naar buiten gingen om te kijken of de tweede auto in aantocht was. Nadat de klok 2 uur sloeg, kwamen drie spelers van OSV 2 de zaal binnen om de klokken stil te zetten en hun overwinning op te eisen, immers de tweede auto met drie spelers van HSC 4 was nog steeds niet komen opdagen. Die kwam, een kwartier nadat de overwinning van de drie spelers van OSV 2 een feit was, opdagen. Helaas waren de spelers van OSV 2 niet meer bereid om te schaken en zo konden onze spelers, nadat ze een kop koffie genuttigd hadden, weer naar huis.
Met een 3 - 0 achterstand ging de rest er eens voor zitten om te zien in hoeverre het mogelijk was om met vijf spelers vier punten of meer te halen. Dat bleek een onmogelijke opgave.
Op bord 8 stond Sam slecht. Hij kwam niet goed uit de opening, verloor een pion om vervolgens zijn stukken nauwelijks meer te kunnen ontwikkelen. Ook de rokade was niet meer mogelijk. Zijn tegenstander deed het rustig aan, ontwikkelde zijn stelling en won vervolgens vrij eenvoudig alhoewel dit nog wel een hele tijd duurde.
Mario speelde om tactische redenen op bord 2. Dit plan viel natuurlijk geheel in duigen nadat wij na een uur reeds met 3 - 0 achterstonden, maar dat wist ik bij het maken van de teamopstelling natuurlijk niet. Mario speelde heel goed, hield goed stand maar maakte uiteindelijk een kleine fout die grote gevolgen had. Mario verloor en wij verloren ook want onze tegenstander had immers vijf punten verzameld. Met die wetenschap kwam Roland mij nog even influisteren dat er volgend jaar nieuwe ronden en dus ook nieuwe kansen zijn.
Jack speelde op bord 3 een degelijke partij, die hij eigenlijk had moeten winnen. Jack had een truc om de dame te winnen. Hij zag die truc, maar besloot deze uit te voeren nadat hij eerst een tussenzetje had gedaan. Dat de truc na deze tussenzet niet meer mogelijk was, zag Jack over het hoofd. In een eindspel met een pion minder kwam de eindspelkennis van Jack bovendrijven. Als een volleerde Frans van Neerven schoof hij zijn toren bekwaam over het bord, snoepte en passant een pionnetje mee en wist dat het minimaal remise was. Wellicht kon het iets meer zijn, maar daar had hij dan wel de hulp bij nodig van zijn tegenstander. Helaas kreeg hij die hulp niet en zo was het eerste halve punt van dit jaar een feit.
Ikzelf speelde op bord 4 (dat was even wennen na een aantal heftige jaren op bord 8 in het derde) en speelde rustig. In het middenspel ging het gelijk op maar mijn tegenstander gebruikte wel veel tijd waardoor ik op een gegeven moment besloot om op tijd te spelen. Met nog een paar minuten op de klok, maakte mijn tegenstander een fout en dat kostte hem twee pionnen. Gezien mijn fabuleuze eindspelkennis besloot mijn tegenstander op te geven zodat we nog wat konden drinken aan de bar. Een eetplan zoals ons voormalig voorzitter altijd wenste, was nog niet voorhanden.
Als laatste was Roland klaar. Die had een sterke tegenstander en Roland beet zich vast in de stelling. Dit leverde hem na een goede combinatie kwaliteitwinst op tegen een pion. Roland probeerde dit voordeeltje naar de overkant te brengen maar helaas lukte dit niet door het degelijke spel van zijn tegenstander. Zo werd de eerste nederlaag een feit, 6 - 2.
Inderdaad, volgend jaar nieuwe ronden, nieuwe kansen...

OSV 2 (1651)HSC 4 (1662)6 - 2
Hartog van Gelder (1875)Roland Robinson (1798)½ - ½
Rik Broekkamp (1773)Mario Adriaans (1444)1 - 0
Marcel van Niftrik (1764)Jack Ruijs (1780)½ - ½
C Timmer (1658)Rob Bakels (1626)0 - 1
Michael Bloks (1474)n.o.1 - 0 regl.
Mark van Koeverden (1728)n.o.1 - 0 regl.
Ton Vos (1430)n.o.1 - 0 regl.
Pieter van der Ent (1509)Sam Rahangmetan (-)1 - 0


Terug naar boven